FILM 
Een mindfuck met een onloochenbare ecologische boodschap, zo zou je in feite nog het best het verwarrende, maar desalniettemin onthutsende Valley Of The Gods van de Poolse Lech Majewski kunnen definiëren. De naam van David Lynch viel al meerdere keren in andere recensies, maar dat is nu eenmaal tegenwoordig het bijna logische lot geworden van zowat alle films waar je niet meteen een touw aan kan vastknopen. Ook de naam van Alejandro Jodorowsky is niet zomaar wat ongecompliceerde namedropping, al was het maar omdat je net als bij de Chileen ook hier binnentreedt in een onaardse wereld die bulkt van symbolen en waaraan je wel allerlei betekenissen kan gaan geven, maar ook beseft dat het sowieso een onhaalbare opgave wordt om er alles van te snappen. Films die je voor een deel bewust in het ongewisse laten en je terugvoeren naar datgene wat het menselijke leven mooi maakt: de fantasie dus. Naast een surrealistische escapade is deze cinefiele parabel evenzeer een clash tussen verschillende culturen en wordt voorts het dilemma gesteld of een mens nu al dan niet egoïstisch moet opteren voor het binnenrijven van geld of als wereldverbeteraar het behoud van de natuurrijkdommen moet gaan koesteren.

Lech Majewski splitst zijn film op in tien hoofdstukken die op het eerste gezicht weinig of geen verband met elkaar lijken te hebben, maar gaandeweg echter een puzzel vormen, ofschoon er achteraf nog een heleboel stukjes ontbreken. Dat kan storend of zelfs ontmoedigend werken, maar niet alles in het leven dien je volledig te begrijpen.




Josh Hartnett, die we de afgelopen jaren vooral hebben leren kennen uit absoluut te mijden romcoms, speelt hier de rol van John Ecas wiens huwelijk volledig in het slop is geraakt en die van plan is om zich de komende maanden vast te klemmen in het schrijven van een biografie van Wes Tauros, een weirdo die uitgelezen gespeeld wordt door (hoe kan het ook anders) John Malkovich. Via zijn bedrijf is Tauros de rijkste man ter wereld geworden. Geld maakt niet altijd gelukkig, wel vaak excentriek. De industrieel woont teruggetrokken op een torenhoge rots en vult zijn lege dagen met onbenullige dingen die alleen maar in dienst staan van zijn materialistische vraatzucht en weelde. Zeg zelf, met het katapulteren van de Rolls Royce waarmee ooit de Britse koningin in Indië rondjes toerde behaal je niet meteen de mooiste bladzijden van de wereldgeschiedenis.

Een flamboyante fantast die zijn medemens en de natuur louter en alleen voor zichzelf gebruikt, en vooral misbruikt. Ondanks zijn piramidaal fortuin leeft de man desalniettemin verbitterd tussen zijn ontelbare bedienden in een verbeten eenzaamheid, omdat hij door een noodlottig verkeersongeluk zowel zijn echtgenote als dochter is kwijtgeraakt, en daarom stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwste project, waarbij hij gevaarlijke uraniumertsen wil gaan ontginnen in het Indianenreservaat van de Navajo’s, maar gaandeweg op onverklaarbare natuurlijke krachten botst.




Samen met cameraman Pawel Tybora verschaft Lech Majewski aan de buitensporige levensstijl van de miljardair een surrealistisch tintje, waardoor je de film bijna gaat categoriseren als sciencefiction en de monoliet-scènes uit 2001: A Space Oddysey uit je cinefiele geheugen gestaag worden opgerakeld, ofschoon de Pool nooit in de buurt komt van het genie van Kubrick. Af en toe struikelt Lech Majewski zelfs over zijn soms te exorbitante vondsten, zo is het Godzilla-achtige moment op het einde er net iets te veel aan, maar door de opulente visuals en vooral de doordachtheid van het script heb je met Valley Of The Gods toch een absoluut te ontdekken film, en kunnen we zelfs voor één keer een titel met Josh Hartnett aanraden.

BEELD EN GELUID
Of het grote publiek nu zit te wachten op een film als Valley Of The Gods of niet is natuurlijk maar de vraag. En toch, als iedereen het er toch roerend over eens is dat Dune van Dennis Villeneuve het allergrootste scherm verdient, dan geldt dat eveneens voor deze film. Helaas haalde deze film nauwelijks de zalen en moeten we ons tevreden stellen met een dvd-tje. Het siert Contact Film dat ze dit soort eigenzinnige cinema in de Benelux nog op een fysieke drager willen uitbrengen, toch zijn we verplicht om er aan toe te voegen dat de kwaliteit van deze transfer afbreuk doet aan het spektakel. Het is wel allemaal verzorgd, maar op deze transfer ontbreken echt wel de nodige details en de kracht van het kleurspektakel die Majewski voor ogen had. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1 die weliswaar technisch in orde is, maar ook wel een gebrek aan fut heeft. Kortom dit moet je ofwel in de cinema ofwel op Blu-ray zien.




EXTRA'S
We kunnen het niet genoeg herhalen, maar wederom is dit een film die om extra's schreeuwt, maar helaas blijft het  een blanco veld.

CONCLUSIE
Valley Of The Gods is een surrealistische parabel die is opgedeeld in tien puzzelstukken en nooit echt één geheel wordt, maar ondanks de schoonheidsfoutjes en de net iets te aanwezige drang van Lech Majewski om als einzelgänger door het filmlandschap te trekken, levert dit alsnog een visuele verbluffende mindfuck op die je niet snel zal vergeten.