FILM
"De plot doet denken aan 28 Days Later. Salvage zet elegant de Britse trend verder van Eden Lake en The Descent ", dit is de (fel overdreven) tagline van het Britse Salvage die de horrorfans over de streep moet proberen te trekken. Op de dvd-kaftjes van horrortitels goochelt men maar al te graag met bekende titels, maar doorgewinterde horrorfreaks weten al langer dan vandaag dat ze dit soort dwaze namedropping best met een flinke portie zout nemen.

Salvage is overduidelijk met een dichtgedraaide budgetkraan gedraaid, en dus moest Lawrence Gough voor een flink deel van de film voldoende creatieve vondsten uit zijn mouw schudden zonder dat daar al te dure horroreffecten bijkomen. Deze Britse filmmaker die vooral zijn brood verdient door het maken van afleveringen van Misfits, Endeavour en Doctor Who, heeft dit handig opgelost door het eerste (en veruit beste) deel van zijn film als Britse ellendeporno te verpakken die in de lijn ligt van het werk van Mike Leigh en Ken Loach, of tenminste toch op een probeersel daarvan lijkt.




Lekker kibbelen dus, en dat op de vooravond van Kerstmis. Jodie (Linzey Cocker) is op weg naar haar moeder. Het liefst van al zou ze de kerstdagen bij haar vader doorbrengen, maar omdat de kerk in het midden moet gehouden worden, wordt de bijna volwassen dochter gedwongen om tegen haar zin Kerstmis vieren bij moederlief. Aan de deur aanbellen hoeft niet, want de sleutel ligt net zoals in de Suske & Wiske-albums netjes in de bloempot verstopt. Eens binnen schrikt Jodie zich een hoedje wanneer ze haar moeder (Neve McIntosh) betrapt terwijl ze met een wildvreemde man (Shaun Dooley) ligt te neuken. Er volgen harde scheldwoorden zoals alleen de Britten dat kunnen, maar van zodra helikopters en mannen met machinegeweren in beeld komen hevelt Salvage naar een heel ander genre over, horror dus. Alle onheil heeft te maken met een inbraak in een container die is aangespoeld op het strand van een kuststadje nabij Liverpool. De inhoud is één of ander chemisch goedje dat ervoor gezorgd heeft dat de dieven zowel in de letterlijke als figuurlijke zin monsters zijn geworden.




Op de kaft is er naast promotalk tevens heel wat bloed te bespeuren, maar in de film blijft dat beperkt tot de bekladde muren en aan flarden geschoten been van een soldaat. Salvage, dat destijds vertoond werd op Razor Reel in Brugge, lijdt niet alleen aan het ontbreken van een behoorlijk budget, maar ook een compleet onafgewerkt plot zorgt voor een flink haar in de boter. Dankzij de prima vertolkingen stoort dat niet echt, toch blijf je op het einde met een knagende honger achter waardoor je bij het zien van de end credits alleen maar je schouders ophaalt en een zucht slaakt van "was het dat maar nou?". Slecht wordt Salvage nooit, maar helaas wordt het ook nooit één seconde goed. Een middelmatig zooitje dat net niet kopje onder gaat.

BEELD EN GELUID
Deze horrorfilm (ook al dekt deze vlag niet echt de lading) kwam bij ons uit op Zeno Pictures, zowat het enige horrorlabel in Vlaanderen. Het is moeilijk om hier echt kritisch over te zijn omdat je weet dat als labelbaas Gino het niet uitbrengt, niemand anders het hier doet. Respect dus. Toch moeten we aanhalen dat de kwaliteit nooit boven de middelmaat gaat. De kleuren zijn soms lelijk en de special effects (als die er al zijn) weinig goed zichtbaar. In het beste geval oogt Salvage als een aflevering uit één of andere afgeleefde televisiereeks. Het geluid is een weinig verrassende Dolby Digital 5.1, met zeer weinig effecten.




EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze disk.

CONCLUSIE
Salvage wil wel de horrorcommunity bereiken, maar of het daarin slaagt is een andere zaak. Het eerste (en veruit het beste deel) van de film kijkt weg als een vrij prima maatschappijkritisch drama, maar eens het onheil arriveert verwatert deze Britse film in te slappe middelmaat.