FILM
In 1985 verscheen in België met The Afterman van Rob Van Eyck één van de meest ongewone films. Kort door de bocht is deze te omschrijven als een variant op Mad Max, maar dan wel zonder snelle wagens, maar met veel bloot en zelfs necrofilie. Dit buitenbeentje in de Vlaamse cinema deed misschien wel de haren van de critici rijzen, Van Eyck had er wel een cultsucces mee op zak. Geheel onverwachts kwam er in 2005 een vervolg op deze cultklassieker. Weer draait het om Zeno aka de Afterman. In zijn vorig verhaal was door een atoombom de apocalyps losgebarsten en was elk spoor van de moderne beschaving ver te zoeken, maar in dit verhaal is dat (een beetje) anders.

We schrijven 2012, en door de vele oorlogen en crisissen die het gevolg zijn van de aanslag op de Twin Towers is Europa een imperium geworden van facistische milities. Het eerste beeld dat we zien is de kerktoren van een kleine gemeente in Kortrijk. Een onbekende belt in volle paniek iemand vanuit een telefoonhokje op. Een paar minuten later komt een nazi (jawel!) ongestoord aangewandeld en arriveert er een ambulance die bestuurd wordt door twee bewapende Arabieren die de man ontvoeren.

Wat deze premisse met de rest van de film te maken heeft, werd ons niet meteen duidelijk, maar de toon is er wel mee gezet. Europa ligt alweer onder de knoet van de nazi's en Bin Laden, die met hen samenwerkt, heeft zowaar een hoofdkwartier in hartje Brussel, ook al denkt hij alleen maar aan schone vrouwen. Even later gaan we richting Rusland waar de Afterman (Jacques Verbist) samen met een oud vrouwtje in een boerderij woont. Na een neukpartij (dat gebeurt veel in deze film) besluit de man dat hij terug wil keren naar Antwerpen, en even later zien we de troosteloze bejaarde vrouw aan een touw bengelen. Het verleden van de Afterman krijgen we te zien door flashbacks uit de eerste film. Oude beelden herbruiken kost nu eenmaal niks, en dat wist Rob Van Eyck als geen ander, want in 2013 kwam er zelfs Afterman 3 uit die gewoon een compilatie van de eerste twee film is.

Net zoals bij de eerste Afterman is het quasi onmogelijk om precies te zeggen waarover het gaat. Er wordt wat heen en weer geschoten en we zien de ene neukpartij na de andere, maar een echt verhaal blijft uit. Het hoofdpersonage zegt geen woord, het enige wat hij doet is kwijlen op iedere vrouw die zijn pad kruist. Politieke correctheid en Rob Van Eyck waren dan ook nooit elkaars beste vriendjes. Wie een ongewone Vlaamse film wil zien, zit met Afterman 2 op rozen. Niet dat het allemaal zo shockerend is, want al bij al is dit een zeer brave film, alleen blijft het een mysterie hoe Rob Van Eyck erin geslaagd is om dit gefinancierd te krijgen. Verre van goed, maar qua originaliteit kan Afterman 2 in ieder geval tellen.

BEELD EN GELUID
Afterman 2 kwam, net zoals alle andere films van Rob Van Eyck, uit op het Belgische cultlabel Zeno Pictures. De kwaliteit laat soms te wensen over, maar uiteraard moet er rekening gehouden worden met het feit dat dit een echte lowbudgetfilm is, en dat zie je echt wel. Filmgrain of andere mankementen zijn niet echt aanwezig, maar nooit heb je een scherp beeld en kun je de kwaliteit het best vergelijken met een goed bewaarde VHS-tape. De geluidsband is een Dolby Surround 2.0 zonder veel muziek, op een voor ons onbekend Vlaamse chanson na, en bevat naast goedkope effecten een mix van Vlaamse, Engelse en Russische dialogen.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Was het moeilijk om een touw te knopen aan de eerste Afterman uit 1985, dan is dat nog moeilijker met de sequel die in 2005 werd gemaakt. Het enige wat we herkenden waren nazi's, Bin Laden-volgelingen, een oversekste lookalike van Saddam Hoessein en veel bloot.