FILM
Bella (Anna Thomson/Levine) is een 35 jarige waitress in een leuke diner in Manhattan die het alles behalve voor elkaar heeft. Om de eenzaamheid te verdrukken heeft ze al jaren een 'relatie' met George (Austin Pendleton), een overrijpe man die alleen maar uit is op een snelle wip. Haar moeder, niet bepaald steun en toeverlaat op welk vlak dan ook, wil dochter Bella koppelen aan Bruno (Jamie Harris), een schrijver annex taxichauffeur die in zijn vrije tijd ongetwijfeld doorgaat als dubbelganger van mijnheer Justine Henin-Hardenne. Bruno lijkt wel de jongere versie van George en is altijd en overal te vinden voor een vluggertje. Om toch enigszins zijn status als 'volwassene' te bevestigen, vertoeft hij – op verzoek van zijn ex – dezer dagen in het gezelschap van zijn twee kinderen, van wie hij (om het zacht uit te drukken) nog heel wat kan leren. Paul (Robert Modica) op zijn beurt, is een zestiger die zowat het compleet tegenovergestelde leven lijkt te leiden van George. Een man op leeftijd die op een advertentie uit de krant reageert om liefde te ontdekken, maar niet wil overhaasten uit angst fouten te maken. Zijn buddy Seymour (Victor Argo) doet het anders, en gaat op zoek naar liefde in de nabije peepshow...

Regisseur/scenarist Amos Kollek (zoon van Teddy Kollek, burgemeester van Jerusalem) levert met Fast Food Fast Women na Sue opnieuw een aardig staaltje cinema af. Hij speelt met het dagelijks leven zoals alleen Robert Altman dat leek te kunnen. De levenspaden van alledaagse figuren kruisen elkaar op tijd en stond, wat mooie verhaallijnen oplevert waarin seks, liefde en eenzaamheid centraal staan. Elk personage levert op zijn/haar beurt niet alleen een strijd met de omgeving (zo weigert George al jaren zijn vrouw voor Bella te verlaten, ondanks haar smeekbedes), maar vooral met zichzelf. Zonder veel weg te geven over het verhaal kent Fast Food Fast Women in tegenstelling tot Sue een hoopvolle afloop, die in deze toenemende individualistische samenleving altijd mooi meegenomen is…

BEELD EN GELUID
De film staat in een 1.85:1 beeldformaat op de dvd. Het beeld dat we voorgeschoteld krijgen, ziet er uitstekend uit. De kleuren zijn helder, het contrast, de zuiverheid en de scherpte zijn prima. Fast Food Fast Women is niet bepaald een spektakelfilm. De dialogen staan centraal in dit geheel wat de aanwezige Dolby Surround 2.0-track verklaart. Deze dialogen zijn scherp en duidelijk en ruis is afwezig.

EXTRA'S
Op de dvd zijn enkel een paar cross-promotionele trailers terug te vinden.

CONCLUSIE
Amos Kollek is met Fast Food Fast Women niet aan zijn proefstuk toe. Deze Amerikaanse Jood schoof eerder al (met Sue) Anna Thomson naar voor als neurotische meid die te pas en te onpas haar borsten ontblootte. Alsof ze ons met haar opgespoten lippen en tengere lichaam zou ontgaan zijn… Fast Food Fast Women is leuk entertainment, goed voor een glimlach, maar ook niet meer.