FILM
De mooie Rosalie (Romy Schneider in één van haar beste rollen) is gehuwd met de twintig jaar oudere Cesar (Yves Montand), een rijke schroothandelaar met een onverwoestbaar ego en een innemend karakter dat het midden houdt tussen vulgariteit en liefdevolle tederheid. Cesar doet niets liever dan te koop lopen met zijn rijkdom. Overal waar hij zich vertoont tracht hij de mensen uit zijn nabije omgeving, familieleden, collega's en potentiële klanten, aan zich te binden door indruk te maken met zijn financiële kracht. Zelfs zijn eigen vrouw wordt op die slinkse manier aan hem gebonden. Ze heeft er geen problemen mee, sterker nog, de onbeholpenheid waarmee Cesar zichzelf ten tonele voert oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar uit. Het paar lijkt een sterke, onbreekbare relatie te hebben en trouwplannen zijn niet van de lucht. Tijdens het trouwfeest van een familielid duikt plotseling een mysterieuze gast op, ene David die bij Rosalie voor de nodige commotie zorgt. David is striptekenaar, kunstliefhebber, knap en wat belangrijker is: hij koestert een levenslange, heimelijke liefde voor Rosalie. Dit plotselinge verschijnen van de knappe David brengt Rosalie in een verwarde stemming en ontwricht de eens zo stabiele relatie tussen haar en haar man. De crisis verhevigt wanneer David zijn geheim openlijk aan Cesar toevertrouwt. Vanaf dat moment ontstaat een geniepige concurrentiestrijd tussen de levendige maar oppervlakkige Cesar en de introverte, artistieke David, een gemeen spel waarvan enkel Rosalie de uitkomst kan bepalen. Zal ze kiezen voor haar man of voor haar heimelijke minnaar?

Met dit eenvoudige verhaaltje als uitgangspunt is de Franse regisseur Claude Sautet er toch in geslaagd een verfrissend filmpje af te leveren dat nooit echt verrast, nooit echt ontgoochelt en nooit ontwricht maar ook nooit verveelt. Het verhaaltje kabbelt rustig voorwaarts zonder hoge pieken of diepe dalen, zonder verrassende plotwendingen of opwindende actiescènes, zonder hilarische of bijzonder originele momenten. Klinken deze eerste bedenkingen nogal negatief, weet dan dat dit hier niet het geval is. Het tegendeel zelfs: Cesar Et Rosalie is zo één van die vederlichte Franse films zoals ze in de jaren'70 vaak werden gemaakt. Zonnige, vrolijke films die rustig meanderen tussen soapachtige verhaallijnen en de poëzie van het dagelijkse, gewone leven. Het is met andere woorden een lucide, aangename kijkervaring die is doordrongen van de optimistische, nostalgische sfeer van de tijdgeest anno 1970, blakend van levenslust en met de broodnodige luchtigheid. Een beetje de sfeer die je ook terugvindt in de komedies met Louis De Funes. Je zou Cesar Et Rosalie nog het beste kunnen vergelijken met een luie, zonnige picknick langs een kabbelend beekje: niets wereldschokkends maar wel heel aangenaam.

Cesar Et Rosalie wordt voor een groot deel gedragen door de met naturalistisch ingetogen flair acterende cast. Romy Schneider is overtuigend als de levenslustige maar bemoederende schakel tussen haar twee bewonderaars. Ondanks het hoge clichégehalte van haar rol slaagt Schneider er in niet te vervallen in zelfmedelijden of pathetiek. Ze doet dit door haar personage te injecteren met een grote dosis zelfrelativeringsvermogen. Sami Frey, die de rol van de introverte tekenaar voor zijn rekening neemt, slaat met zijn spel een gelijkaardige weg in: tegelijkertijd getroebleerd en lichtvoetig. Maar het is vooral Yves Montand als de arrogante schroothandelaar die de show steelt. Montand balanceert gedurfd op de dunne lijn tussen overacting en theatrale exuberantie. Een plezier om naar te kijken.

In het kort: een prima filmpje.

BEELD EN GELUID
César Et Rosalie staat in een 16.9-aspect ratio anamorf op het schijfje. De eerste shots, met name de begingeneriek, doen het ergste vermoeden - een zeer korrelig en verkleurd beeld dat irritant heen en weer schommelt – maar wanneer de film uiteindelijk begint blijkt het om loos alarm te gaan. De beeldkwaliteit is relatief goed, rekening houdend met de leeftijd en herkomst van het originele bronmateriaal. Kleuren ogen helder en fris en zetten de eenvoudig mooie fotografie netjes in de verf. Filmgrain is aanwezig gedurende de gehele speelduur maar nooit te prominent om de kijkervaring te verstoren. De beeldkwaliteit kan niet tippen aan die van recentere producties maar steekt die van de meeste andere arthousefilms uit de jaren'70 moeiteloos naar de kroon. Prima dus. De originele stereotrack klinkt zoals je van een meer dan 30 jaar oude klankband mag verwachten: allesbehalve ruimtelijk, met weinig diepe tonen en bij momenten een beetje te schel. Ook hier geldt dat deze euvels inherent zijn aan het oorspronkelijke bronmateriaal en dat wij er dus bezwaarlijk al te veel punten voor kunnen aftrekken. Voor een dialooggedreven film uit de jaren'70 is dit meer dan voldoende. Een ok schijfje.

EXTRA'S
Een trailertje en een lijst van andere Homescreenreleases. Tja.

CONCLUSIE
Cesar Et Rosalie van Claude Sautet biedt een onderhoudende, luchtige kijkervaring die nooit verveelt en bevat een goede dosis humor en poëzie. Het zijn vooral de acteerprestaties die deze film boven de middelmaat uittillen. Beeld en geluid zijn van een meer dan aanvaardbaar niveau maar niet van referentiekwaliteit. Een aanrader voor fans van de betere Franse film uit de jaren'70.