FILM
Dirty Carnival (ofte Biyeolhan Geori) verteld ons het verhaal van Byung-doo (In-Sung Zo), een 29-jarige gangster die eindelijk hogerop probeert te geraken in de Zuid-Koreaanse gangsterwereld. Terwijl hij de meest vuile en lastige karweitjes opknapt voor zijn baas, loopt hij steevast te denken aan de schrijnende thuissituatie: een zieke moeder, een jonger broertje dat eveneens in het criminele circuit lijkt te komen en steeds oplopende achterstallige huur. Wanneer Byung-doo zich op een dag weet op te werken tot persoonlijke chauffeur van één van de machtigste bazen van de onderwereld, lijkt zijn broodje gebakken. Hij verdient plots geld, kan zich knappere pakken kopen en via een oude schoolvriend - die een gangsterfilm probeert van de grond af te krijgen - ontmoet Byung-doo zijn oud schoolliefje Hyun-ju (Bo-young Lee). Maar hoge bomen vangen uiteraard veel wind...

Met het succes van het briljante A Bittersweet Life (originele titel: Dalkomhan Insaeng) uit 2005, werden de Zuid-Koreaanse bioscopen bestookt met de ene na de andere stijlvolle gangsterprent. Dirty Carnival werd zo een beetje gezien door veel critici als één van de betere van de nakomelingen. En het moet gezegd dat regisseur Ha Yu (Once Upon A Time In High School) inderdaad een vakkundige misdaadprent heeft afgeleverd. Ondanks het ontbreken van echt grote namen, stelt er niemand van de cast teleur. Hoewel In-Sung Zo in onze ogen niet de gepaste leading man is, levert de acteur een doorleefde vertolking af. Ook de rest van de affiche levert puik werk af.

Het camerawerk is zoals steeds bij Koreaanse films uitstekend en de film ademt het typische sfeertje uit. De gevechten zijn bikkelhard en gewelddadig, met een chaotische en tegelijk intense dynamiek. Het geheel is uitstekend gechoreografeerd en de cameramensen legden alles netjes vast. Je zou haast zeggen dat er niets, maar dan ook niets op de film is aan te merken, niet? Zo lijkt het inderdaad, maar toch hebben we diverse puntjes aan te merken. Zo konden we ons tijdens heel de film nergens van de indruk ontdoen dat we dit al eerder gezien hadden. En dat is ineens de grootste fout van Dirty Carnival! Het is wéér maar eens een Koreaanse gangsterfilm, met een boel geweld en chaotische actiescènes die aankomen als een ongeleid projectiel en zodoende realistisch en hard overkomen.

Je hebt het allemaal al eens gezien en we kunnen verschillende soortgelijke films opnoemen die niet alleen een beter verhaal hebben, maar ook een snediger tempo. Want hoe talentvol Ha Yu ook effectief is, zijn meest recente borreling wordt toch wel knap onderuit gehaald door de nodeloos lange speelduur. En net als de cineast wat haar op zijn tanden laat zien en de film in de derde acte injecteert met een welgekomen dosis originaliteit in de derde, schopt hij de kijker in het kruis met een anticlimax van jewelste. Kortom, close but no cigar!

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1-beeld oogt scherp, met een goed contrast en een prima schaduwdetail. De zwarte tinten zijn erg goed en de overige kleuren ogen natuurlijk. Vuiltjes of printbeschadigingen zijn gelukkig niet aan de orde en met uitzondering van wat minieme filmgrain en een enkel digitaal compressiefoutje, is er weinig aan te merken op het beeld. De Koreaanse Dolby Digital 5.1-track klinkt eveneens erg goed, met een goede weergave van de muziek en de geluidseffecten. De dialogen klinken helder en natuurlijk, zonder enige vervorming or storende ruis. De subwoofer doet zijn duit eveneens in het zakje en brengt wat extra leven in de brouwerij waar nodig.

EXTRA'S
De bioscooptrailer van de film en enkele promotietrailers van andere "Amazia"-releases.

CONCLUSIE
Dirty Carnival is een goed gemaakte Koreaanse gangsterfilm die helaas aan kracht inboet door een gebrek aan originaliteit, een te lang uitgesponnen speelduur en een anticlimax van jewelste. Voor de completisten zeker een aanrader, al was het maar door het prima acteerwerk en de puike gelimiteerde 'gouden' uitgave van Splendid.