Fashion Victims van de Duitse regisseur Ingo Rasper is in de allereerste plaats een grappige en humoristische komedie. Met weinig middelen creëert de regisseur een prettig gestoorde en aardig geslaagde vertelling met in de hoofdrol een onmogelijke en humorloze vertegenwoordiger in vrouwenkleding, die door een jongere collega de loef wordt afgestoken qua zakencijfer, die thuis zijn vrouw voortdurend op de zenuwen werkt en die geen oog heeft voor het feit dat z’n nukkige en brutale zoon misschien wel eens anders zou kunnen zijn. Hoe weet je dat je collega een mietje is?, vraagt Karsten Zenker (Florian Bartholomaï) aan z’n vader Wolfgang tijdens een autoritje naar een klant. Dat zie ik van ver, is zijn laconieke antwoord.

 

 

Maar Wolfgang Zenker (Edgar Selge) heeft een probleem: hij heeft de veranderingen op de kledingmarkt niet zien aankomen en dus is hij geschokt als zijn werkgever besluit om naast de dure en prestigieuze Goldberg-kledingcollectie ook de nieuwe, goedkope en flashy Grazilla-collectie van zijn jongste vertegenwoordiger Steven Brookmüller te lanceren. Zenker deelt mee dat hij die rommel niet zal verkopen aan zijn klanten en dus mag Steven bij zíjn klanten de collectie aanbieden. Die speelt het evenwel niet helemaal fair, want hij zorgt ervoor dat Zenkers klanten het nieuwe spul eerder te zien krijgen, waardoor ze uit de Goldberg-catalogus minder of zelfs helemaal niets meer bestellen. Voor Zenker betekent dat op termijn uiteraard de financiële doodsteek, want net nu heeft hij een nagelnieuwe Mercedes gekocht (om de klanten te imponeren), heeft z’n vrouw besloten om de badkamer grondig te laten verbouwen en vraagt zoon Kasper een flink pak geld voor een plezierreisje naar Amerika.

 

Het wordt helemaal mooi wanneer Wolfgang op weg naar de luchthaven geflitst wordt en de politie hem staande houdt: hij rijdt zonder rijbewijs, want dat werd een week eerder ingetrokken wegens het niet respecteren van de snelheidsbeperking. Hij verplicht Kasper om thuis te blijven en een maandlang voor chauffeur te spelen. Die weigert aanvankelijk, maar heeft uiteindelijk weinig keus: zonder het zakgeld van papa kan hij niet naar de States. Een paar dagen later, tijdens een plasstop langs de autosnelweg, lopen Karsten en zijn vaders goedogende concurrent Steven Brookmüller (Roman Knizka) elkaar toevallig tegen het lijf. Het klikt meteen tussen beiden en er wordt een afspraakje gemaakt. Steven weet evenwel niet dat Kasper de zoon is van Wolfgang, Kasper weet niet dat Steven de aartsvijand is van zijn vader en Wolfgang, tja, die weet nog niet dat zoonlief homo is.

 

 

Alle ingrediënten zijn dus aanwezig voor een farce waarin de misverstanden zich opstapelen en het kluwen van tegenstrijdige belangen voortdurend onoverzichtelijker wordt. De combinatie van grappige, vaak surrealistische situaties en een pittig taalgebruik zorgt voor een hartverwarmend portret van een aantal aantrekkelijk figuren. Edgar Selge is duidelijk het belangrijkste personage. Zelden heeft u een commerciële film gezien met een hoofdrolspeler die zo afstotelijk, egoïstisch, zelfingenomen, zelfvoldaan en ongevoelig is als Wolfgang Zenker en het grappige is: het werkt. Wat die man zich kan en durft permitteren, het grenst aan het ongelooflijke, maar Selge slaagt erin om het allemaal acceptabel te maken, vooral omdat hij in de meeste gevallen zelf het slachtoffer is van zijn waanzinnige pogingen om zijn jonge concurrent de pas af te snijden, hem vóór te zijn met zijn collectie en te pogen hem in een vlaag van waanzin te verdrinken in de vijver van het nabijgelegen pensionnetje van de stuurse Brigitta (Traute Höss), die er overigens alles aan doet om hem, Wolfgang, op haar beurt het leven zuur te maken.

 

 

Tussen al die grappige en knotsgekke toestanden weeft Ingo Rasper het liefdesverhaal van Kasper en Steven. Het is niet het hoofdonderwerp van deze film, al suggereert de hoes van de dvd dat wél, maar een aantrekkelijk nevenverhaal. Het had evengoed om een heterostelletje kunnen gaan, maar met déze invalshoek trek je uiteraard extra publiek, een win-winsituatie als het ware.

De kwaliteit van het beeld is goed en ze voldoet aan alle eisen die een dvd-kijker tegenwoordig stelt: prachtige kleuren, zuiver en scherp beeld zonder de gebruikelijke ongerechtigheden of beschadigingen. Eén ferme technische storing in het begin van de film kunnen we jammer genoeg niet over het hoofd zien: het plotse verschijnen van een aantal witte blokjes in de rechterhelft van het scherm. Het is een overschrijffout die punten kost... Door de vele buitenopnamen en lichte interieurs, is Fashion Victims anderzijds wél visueel een aantrekkelijke en prettige film geworden.
De film staat qua geluid in een eenvoudige 2.0-versie, maar dat is voldoende voor een dergelijke komedie zonder veel actie en zonder extreme scènes. Gelukkig is de originele Duitse klankband gebruikt voor de transfer en heeft men niet gekozen voor een Engels dubbing.

De dvd bevat de Originele Bioscooptrailer en een aantal Andere Trailers voor Homescreen-releases.

Fashion Victims dekt niet helemaal de lading, want dit is veel meer een onderhoudende en grappige allround comedy dan een echte gay movie, of ten minste: de film put zijn kracht veel meer uit de strapatsen van het hoofdpersonage Wolfgang Zenker dan uit het liefdesverhaal tussen twee jongens. Maar laat dat de pret niet bederven.