FILM
Edie Sedgwick was een mode-icoon en jetsetfiguur uit de swingende jaren zestig die vooral beroemd werd als muze van de excentrieke kunstenaar Andy Warhol. Bij het grote publiek is ze echter niet zo heel bekend, dus een biografie kon wel eens heel boeiend zijn voor de liefhebbers van deze periode. Jammer genoeg is Factory Girl vooral een stuurloos drama geworden dat jammer genoeg alleen een beetje aan de oppervlakte staat te krabben waardoor een band met de gebeurtenissen op het scherm al heel wat moeilijker wordt. 

Oké, Factory Girl vertelt ons het verhaal van de onbekende kunststudente Edie Sedgwick (Sienna Miller) die door Andy Warhol (Guy Pearce) naar de absolute modetop gekatapulteerd wordt. Via het verhaal krijg je ook een kijkje in "The Factory", het legendarische middelpunt van de baanbrekende kunst en mode tijdens de jaren zestig. En zoals gewoonlijk komt na de top ook het verval met drugs, seks, decadentie, foute mannen en noem maar op, maar  jammer genoeg slaagt regisseur George Hickenlooper (Speechless, The Man From Elysian Fields) er nergens in om zijn personages de juiste hoeveelheid diepgang en uitwerking te geven. Het is allemaal zo gemaakt en oppervlakkig dat je er een beetje droevig van wordt.

Sienna Millers vertolking als Edie Sedfwick (Casanova, G.I. Joe: The Rise Of Cobra) komt wel goed uit de verf, maar het is allemaal erg grijs en braafjes. Gelukkig is Guy Pearce werkelijk meesterlijk als de iconische mafketel Andy Warhol. Hayden Christensen - u weet wel Anakin Skywalker - speelt de duidelijk op Bob Dylan geïnspireerde muzikant Billy Quinn, maar ook daar een beetje hetzelfde probleem als bij de filmische versie van Edie Sedgwick (lees: hol en oppervlakkig, zonder enige uitdieping). 

Factory Girl is niet slecht, maar ook niet goed. In de handen van een straffer cineast en scenarist had hier ongetwijfeld veel meer ingezeten. De film werd niet echt goed ontvangen door de critici en de 7 miljoen dollar kostende biografische prent geraakte zelfs wereldwijd niet eens uit de kosten. Factory Girl is dan ook eerder een huurtip (wanneer al je eerste keuzes al verhuurd zijn). 

BEELD EN GELUID
Er wordt in Factory Girl gespeeld met allerlei kleuren, filters en filmstijlen, waardoor het beeld vaak een softe gloed heeft met aangepaste kleuren en hier en daar grove korrel. Toch is het anamorfische 1.78:1-beeld voornamelijk scherp met een degelijk contrast en een bevredigend schaduwdetail. De zwarte tinten stelden ons niet teleur en de overige kleuren ademen de juiste sixties-sfeer uit. De gebruikte print oogt proper, maar jammer genoeg zijn er hier en daar digitale compressiefoutjes te zien. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt meer dan behoorlijk, met een goede mix van heldere dialogen, een swingende soundtrack en goed geplaatste geluidseffecten. Ruis en kraakjes hebben we gelukkig nergens waargenomen.

EXTRA'S
De originele bioscooptrailer, en daar moet je het mee doen!

CONCLUSIE
Factory Girl blijft jammer genoeg een beetje op de oppervlakte, terwijl er ongetwijfeld een veel dieper en boeiender drama uit het leven van Edie Sedgwick te halen is. De dvd heeft een bevredigende beeld- en geluidskwaliteit, maar de extra's zijn jammer genoeg zo goed als niets.