FILM
Dogging vertelt het verhaal van de gesjeesde puber Dan (Luke Treadaway) die zijn journalistieke carrière een boost wil geven door een artikel te schrijven over het fenomeen Dogging, seks op openbare plaatsen, meestal in een auto en met publiek, waarbij via internet afspraakjes gemaakt worden. Zijn hitsige vriendin Tanya (Sammy T. Dobson) heeft het te druk met de baas te neuken, dus trekt Dan maar wat rond met zijn neef Rob (Richard Riddell) die "in het milieu" zit. De enige manier om er echter een deugdelijk artikel over te schrijven is om zich Horny Geordie Lass noemt,en achter wie het redelijk brave, seksueel curieuze exemplaar Laura (Kate Heppell), schuilt. Zijn flauwekul-artikelen krijgt Dan echer niet aan de man, dus zal hij zich samen met Laura in het bruisende nachtleven moeten storten.

Met toch al een dikke duizend besprekingen uit de pen gevloeid zijn d'r zo van die films waarbij het lezen van het gegeven op de achterflap van de hoes me al in verhoogde staat van paraatheid brengen, en da's meestal geen goed nieuws. The real thing is echter nog een stukje erger dan ik in mijn stoutste dromen had durven vermoeden. Dat het gegeven enkel voer blijkt voor de Britse jongere van mannelijke kunne wiens seksuele praktijkervaring zich beperkt tot het mirakel gods bij zichzelf te verrichten wordt na het kijken van deze zielige viespeukenprent alleen maar bevestigd. Deze bronstige arthouse-tienerfilm lijkt wel op een jeugdzonde die Paul Jambers in een straalbezopen moment bij elkaar heeft gefilmd - en die naam gebruik je uiteraard nooit als compliment - met even weinig relevantie. Regisseur Ellis heeft waarschijnlijk wel talent - het idee om de chatsessies tussen Dan en Laura als ondertitels te coderen is bijvoorbeeld goed gevonden - maar verkwanselt het aan dit onding waarin zijn twee protagonisten, zinloze leeghoofden voor wie de wet op de euthanasie niets te vroeg komt, in hun lam autootje rondrijden, straatinterviews afnemen om aan hun (puber)publiek te vragen of ze weten wat dogging is, en vervolgens met de camera 's nachts de parking oprijden om koppels in action te filmen. De stijl van mockumentary vermengd met een hoop boer-, pis-en kakgrappen, waarbij het script een alibi is om zoveel mogelijk synoniemen voor de woorden lul en kut te vinden, resulteert in een pijnlijke vertoning waar amper naar te kijken valt, waarin de acteurs wat geil uit hun bek te lopen kwijlen in plaats van iets te verrichten wat in de verste verten als "acteren" kan uitgelegd worden.

BEELD EN GELUID
De film is erg grainy geschoten, om er een documentaire schijn over te werpen. De beeldcompositie is niet altijd even geslaagd en veel details gaan in het schemerduister verloren op deze toch niet al te scherpe transfer. De kleuren zien er bleek en afgewassen uit, en zijn nergens gestileerd, wat mogelijk de bedoeling van de makers was, maar de zenuwachtige montage ziet er eerder amateuristisch dan doelbewust uit, en maakt het kijken niet altijd een even fijne ervaring. De audio beperkt zich tot dialogen, en geloof mij, in deze prent wordt er nogal een lading zinloos afgeluld. De dialogen klinken nogal mager

EXTRA'S
Zoals gewoonlijk moeten we het bij Homescreen-releases stellen met enkel wat cross-promotionele trailers, die in dit geval dan ook nog eens interessanter zijn dan de film zelf.

CONCLUSIE
Dit mager excuus voor film is alweer een dieptepunt in de geschiedenis van de filmkunst, die nochtans al veel dieptepunten kent. Enkel voor tieners met hormonale problemen, en dan alleen nog op voorschrift!