FILM
Vianne (Juliette Binoche) arriveert in 1959 in een Franse besloten dorpsgemeenschap, en gaat samen met haar dochtertje Anouk (Victorie Thivisol) de leegstaande patisserie omvormen tot een chocoladewinkel. Hiermee rijdt ze al dadelijk tegen de kar van de lokale notabelen, aangevoerd door de conservatieve graaf-burgemeester de Reynaud (Alfred Molina), die een chocolaterie midden in de vastenperiode een aanslag op de goede moraal vindt. Ondanks de tegenkantingen en het strikte morele verbod van de burgemeester kan Vianne toch enkele nieuwe vrienden maken in het dorp. Ze neemt de door haar man Serge (Peter Stormare) zwaar mishandelde Josephine Muscat (Lena Olin) in huis, en onder haar invloed bloeit de vrouw open en geraakt eindelijk van haar kleptomanie af. De huisbazin, Armande Voizin (Judi Dench), mag van haar dochter Caroline Clairmont (Carrie-Anne Moss) haar kleinzoon Luc niet meer zien, omdat ze weigert naar een bejaardentehuis te gaan. En het hek is helemaal van de dam wanneer een groepje langs de rivier varende zigeuners in het dorpje neerstrijkt. Vianne wordt verliefd op één van hen, Roux (Johnny Depp), nadat die bij haar een deur is komen repareren. De hetze tegen zowel de chocoladewinkel als tegen de vreemde indringers gaat echter onverminderd voort, onder aanvoer van de Reynaud, die hiermee onder meer de aandacht hoopt af te leiden van het feit dat zijn eigen vrouw bij hem is weggelopen. Vooral Armande hoopt de harmonie in het dorp te herstellen door een groot feest voor haar zeventigste verjaardag te geven. Ze houdt echter verborgen dat ze terminaal ziek is.

Chocolat is een leuke film, die soms wat de moraliserende toer op gaat, en als je regisseur Lasse Halström mag geloven is chocolade nu eens het universele medicijn tegen álle kwalen: impotentie, hartzeer, kleptomanie én zelfs diabetes. Om maar te zwijgen van chagrijn. Eén en ander moet je natuurlijk eerder symbolisch interpreteren, anders wordt de boel een beetje te banaal, maar Lasse Halström slaagt er na The Cider House Rules opnieuw in een boeiende prent af te leveren, die vooral aanslaat door de uitstekende vertolkingen die evenredig verspreid zijn onder het aanwezige talent, en de mooie fotografie, grotendeels op lokatie in een pittoresk dorpje in zuid-Frankrijk geschoten, waar de authenticiteit nog zo van afstraalt. Het is overigens opvallend dat vooral de vrouwenrollen in deze film goed uitgewerkte karakters vol diepgang zijn, met als uitschieters Judi Dench en vooral Lena Olin, en dat de mannen met uitzondering van Johnny Depp eerder ééndimensionale karikaturen zijn: de conservatieve grootgrondbezitter, de geile weduwnaar, de jonge priester die nog niet droog is achter de oren en de vrouwen aftroevende dronkelap. De meer ernstige scènes - er valt al eens een dode, zij het van ouderdom, en er wordt al eens een brandje gesticht - worden perfect afgewisseld met meer luchtige stukjes, weliswaar niet direct billenkletsers; de humor van Chocolate is geraffineerder dan een doorsnee comedy, en kan je nog het best van al vergelijken met die in films als Shakespeare In Love. En over Oscarkandidaten gesproken, de film werd in 2001 vijfmaal genomineerd voor een Oscar, waaronder die van beste film - die echter zoals welbekend naar Gladiator ging. Alhoewel deze romantische film voor het grootste deel op automatische piloot vliegt en redelijk voorspelbaar is, wordt er toch een boodschap in verweven van verdraagzaamheid en een pleidooi voor dialoog tussen verschillende bevolkingsgroepen, iets wat vandaag meer dan actueel is. En uiteraard moet in een romantische film het koppel van dienst een beetje geslaagd over komen. Tortelduifjes van dienst zijn Johnny Depp en Juliette Binoche - verder commentaar overbodig zeker?

BEELD EN GELUID
De beeld-en geluidskwaliteit op deze high definition-transfer zijn eerder matig. Er treden nog steeds compressiefouten op bij o.a. de kleding van Lena Olin, en begin-en eindcredits staan vol krassen. De fleurige en zwierige decors komen goed tot hun recht, en doen de fotografie van de regisseur, die de kleurrijke chocoladewinkel maar al te graag laat afsteken tegen het groezelige dorpje, goed uitkomen, maar er hangt toch ook een troosteloos grijs over het hele palet. De personages zien er allemaal bleek uit, en bij sommige beelden met meer actie, zoals de valies van Vianne die openspringt, boet de scherpte erbij in. Dit alles kan maar één ding betekenen, en ja hoor het is weer zover, E1 Entertainment vond het weer eens geen zinvolle investering om de beeldband te voorzien van een 1080p-transfer, en we moeten het dus stellen met een 1080i-transfer. Ofwel kennen ze zelf het verschil niet, en dan verdienen ze het niet in deze sector te werken, ofwel kennen ze het verschil juist wel, en dan is er sprake van beknibbeling en bewust afleveren van minderwaardig beeldmateriaal. We blijven aanklagen dat dit hemeltergend prutswerk is en dat E1 Entertainment zich hierdoor niet alleen profileert met de goedkoopste disks, maar ook die met de technisch meest onvoldragen disks. De firma is in middens van HT-hobbyisten intussen dé pispaal geworden, en ik denk dat het moment aangebroken is voor E1 Entertainment om eens te bezinnen of dit werkelijk de weg is die ze willen uitslaan met hun distributiemaatschappij: de echte filmliefhebbers kijken vol verlangen uit naar buitenlandse releases van diezelfde films die wél een correcte 1080p-transfer hebben, bonusmateriaal, en die er het verlies van de Nederlandse ondertiteling maar voor lief bijnemen (en kan je ze ongelijk geven)? De geluidstrack is evenwichtig maar ook minimalistisch van opzet en dus stil. Vooral de gitaarriedels van Johnny Depp klinken warm en onvervormd. De soundtrack van Rachel Portman wordt intussen bij tientallen andere trailers gebruikt als achtergrondmuziek.

EXTRA'S
Het begint ergerlijk te worden: de E1 Entertainment release bevat geen extra's, een paar ongevraagde cross-promotionele trailers niet te nagesproken, en dit terwijl de dvd wel een deftig stamboekje kon voorleggen.

CONCLUSIE
Chocolat is een aangename HD-film, maar ik zou als ik van u was die dvd toch nog niet te hard weggooien, als u het bijzonder aan het bonusmateriaal gehecht bent. De beeldtransfer zou eigenlijk als onacceptabel moeten gekwalificeerd worden: deze minderwaardige manier van beeldtransfer waarbij Joop Heinekendrinker het verschil op zijn portatifke in zijn woonwagenpark niet ziet, is voor E1 Entertainment echter company policy. Dat ze niet achteraf komen klagen dat een deel van de cinemakenners hun releases uitspuwen, ze zijn reeds voldoende gewaarschuwd en ze schijnen het zich niet aan te trekken.