SERIE
Waar ik het nog nodig vond om in het eerste seizoen van The Walking Dead een beschrijving per aflevering te geven, is de reeks in zijn tweede seizoen meer geëvolueerd naar een reeks waarbij elke episode steevast eindigt op een cliffhanger, en een synopsis per aflevering schrijven wordt hierdoor onmogelijk zonder massieve spoilers.

Vandaar dat ik me beperkt tot de algemene verhaallijn te schetsen: hulpsheriff Rick Grimes (Andrew Lincoln) heeft een handjevol overlevenden onder zijn hoede genomen die (nog) niet besmet zijn door een virus waardoor de mensen in zombies veranderen. Ondanks het feit dat ze een beetje dommig zijn, kunnen de zombies gevaarlijk agiel uit de hoek komen, en door een beet word je onvermijdelijk zelf een zombie. De enige manier om de ondoden definitief uit te schakelen is een flinke - en dan bedoel ik een flinke - klap voor hun hoofd, want de hersens sturen de half verhakkelde lichamen nog aan, enkel een welgemikte kogel, pijl of hooivork biedt soelaas. In Atlanta heeft Rick het CDC bezocht, waar de laatste hoop de kop werd ingeslagen dat er een geneesmiddel tegen het virus zou zijn. Rick besluit dan maar om zijn groep naar Fort Benning door te laten reizen. In zijn gezelschap bevinden zich onder meer zijn voormalige politiepartner Shane (Jon Berntal), zijn vrouw Lori (Sarah Wayne Callies) en zijn zoon Carl (Chandler Riggs). In de periode waarin men dacht dat Rick dood was, heeft Lori een verhouding gehad met Shane, maar nu Rick levend en wel weer op de proppen is gekomen, is het duidelijk dat Lori voor haar eerste man kiest. Rick heeft er begrip voor, maar er blijkt een addertje onder het gras te zitten: Lori is zwanger, en het is niet duidelijk wie van de twee gelukkigen zich straks papa mag noemen. Het gezelschap bestaat voor de rest uit de goedzakkige Aziaat Glenn (Steven Yeun), die altijd vrijwilliger is als er iets gevaarlijks te doen staat, Dylan Dixon (Norman Reedus), een heetgebakerde spoorzoeker die excellent kan omgaan met een kruisboog, T-Dog (Irone Singleton), een zwarte trouwe soldaat, Dale (Jeffrey DeMunn), eigenaar van een nogal eens handig van pas komende mobilhome, en de lichtjes mentaal instabiele Andrea (Laurie Holden), wiens zuster Amy is gebeten door een zombie en die is afgemaakt geweest voor haar eigen welzijn. Tot slot hebben ze nog een mishandelde vrouw, Carol (Melissa McBride) en haar dochter Sophia (Madison Lintz) onder de hoede genomen,

En hier begint het eigenlijke verhaal: de weg naar Fort Benning is volledig geblokkeerd door achtergelaten voertuigen. Waneer de karavaan onderweg ergens halt houdt, moet Sophia zich op bevel van Rick verstoppen voor twee aanstormende zombies, terwijl hij er zelf mee afrekent. Nadat hij zich van zijn taak heeft gekweten, is Sophia echter spoorloos, en moet het konvooi noodzakelijk in vijandig gebied halt houden om haar te zoeken. De groep splitst zich op, en in één van de groepen wordt Carl neergeschoten door ene Otis (Pruitt Taylor Vince) die op een hert aan het jagen was. Zo maakt de groep kennis met de familie van Herschel Greene (Scott Wilson), een boer met zijn familie die erin geslaagd is om zijn landen zombievrij te houden. Herschel lapt Carl zo goed mogelijk op, maar eigenlijk is hij slechts een veearts. Het essentiele materiaal om Carl te opereren moet bovendien in de van zombies vergeven stad gehaald worden. Shane stelt zich vrijwilliger samen met Herschels schoonbroer Otis om voorraden te gaan halen. Enkel Shane keert levend terug, en zijn uitleg over hoe Otis in de handen van de zombies is gevallen en uiteindleijk overweldigd werd, is redelijk verward en tegenstrijdig. Carl herstelt langzaam maar zeker, maar naarmate zijn herstel vordert dringt zich de vraag op of Herschel wel opgezet is met het feit dat Rick een halve militie op zijn domein laat logeren. Om de zaken nog wat gecompliceerder te maken wordt Glenn halsoverkop verliefd op Herschels knappe maar wispelturige dochter Maggie (Lauren Cohan). Langzamerhand leert Herschel leven met het idee dat hij de boerderij met een stel vreemden zal moeten delen, die weliswaar mee kunnen instaan voor de bescherming van het landgoed en een handje kunnen toesteken bij de oogst. Met Herschels boerderij als uitvalsbasis wordt de zoektocht naar Sophia hernomen, maar een hoop externe factoren zorgen ervoor dat rampspoed de boerderij overspoelt. Herschel is niet helemaal eerlijk geweest over wat hij met gevangen genomen zombies doet, de hoeve wordt aangevallen door een zelfgevormde militie, waarbij Rick en Shane een gijzelaar, Randall (Michael Zegen) nemen, en het lange tijd onduidelijk is of ze de jongen moeten vrijlaten of executeren. En bij dit alles wordt vooral Shane in de groep de instabiele factor, duidelijk gefrustreerd door het feit dat Rick en Lori hebben gesteld dat hij geen aanspraken kan maken op de baby. Dale begint door te krijgen dat Shane een doortrapte leugenaar is, en het komt tot een open confrontatie tussen de twee.

Ik heb in de bovenstaande beschrijving me dan nog beperkt tot de hoofdzaken en ruim de helft weggelaten. The Walking Dead is in zijn tweede seizoen geëvolueerd tot een suspensereeks waarbij bij elke opeenvolgende aflevering de kaarten weer danig worden herschud en de uitgangssituatie enkele malen volledig omkeert. Zo is vooral de mid-seasonfinale, het einde van aflevering 7, een moment dat u zal bijblijven. De schrijvers houden er een moordend tempo op na, en gaan geen heikele punten uit de weg. Zo wordt in één van de afleveringen pertinent de vraag gesteld of besmette geliefden niet voor hun eigen welzijn beter naar de andere wereld worden geholpen, een vraag waarop het twaalftal castleden allemaal een andere mening zijn toegedaan. De groepsdynamiek wordt ten volle uitgespeeld: allianties tussen de hoofdpersonages worden gemaakt maar al even snel weer verbroken, iedereen staat onder grote druk om de groep te steunen, maar uiteindelijk kiest iedereen uiteindelijk eieren voor zijn geld. Nieuwe ontwikkelingen maken dat de reeks entertainend blijft over de hele lengte. Het tweede seizoen van The Walking Dead is op zeer solide funderingen gebouwd: het verblijf op de boerderij van Herschel is de rode draad waaraan de myriade van nevenplotlijnen wordt opgehangen. Centraal blijft de dagelijkse strijd staan van de hoofdpersonages om te overleven, en de vraag of het fragiele groepsgevoel nu al dan niet zal breken onder de externe druk. Geen van de filosofische vragen die naar boven komen borrelen zijn kunstmatig of te ver gezocht: is het niet beter om in een wereld als deze zelfmoord te plegen? Is er nog plaats voor liefde? Is het verantwoord om in deze bizarre tijden een kind op de wereld te zetten? Wat met de rivaliserende bendes overlevenden die het gemunt hebben op de schaarse voorraden? Kan een rechtsstaat nog überhaupt functioneren in deze chaos? En natuurlijk: bestaat er een middel tegen de plaag, moet iedereen maar in een hoekje blijven zitten tot die is uitgewoed, of is het ditmaal écht het einde van de mensheid?

Voor de rest is de reeks met veel zorg gemaakt: de make-up die voor de zombies wordt gebruikt is state-of-the-art, de troosteloze restanten van de wereld zoals we hem kenden zien er extra deprimerend uit - alhoewel je je toch een paar vragen kan stellen, zoals waar de personages voortdurend benzine halen - en de griezelige post-apocalyptische sfeer, aangedikt met soms wel érg gore scènes, komt zeer goed uit de verf. De omgeving is groezelig en troosteloos, maar ondanks het vele bloed en gore worden deze met gevoel voor smaak en in functie van het verhaal ingelast. Wat de grote troef van de reeks blijft zijn de vele, goed ontwikkelde personages met wiens dagelijkse beslommeringen je je goed kan vereenzelvigen. De auteurs zijn er ook niet vies van links en rechts een paar vaste castleden te elimineren, en er een paar nieuwe in te voeren; zo lijkt het duidelijk dat Herschel en Maggie in komende seizoenen een belangrijke(re) rol gaan krijgen, met wellicht series credits.

BEELD EN GELUID
De hogedefinitietransfer van The Walking Dead seizoen 2 is om eerlijk te zijn niet dadelijk de allerbeste die ik totnogtoe gezien heb. Het feit dat de 13 afleveringen op 2 schijven zijn geperst (met respectievelijk 6 en 7 afleveringen) heeft de compressie alvast geen goed gedaan. Details ontbreken nogal eens, vooral in de scènes in de meer bosrijke omgevingen, en het beeld is soft, wat onder meer te zien is in de textuur van gezichten. Af en toe zijn die nochtans wel goed gedefinieerd, bijvoorbeeld wanneer Shane zich kaal scheert en na verloop van tijd een vieze stoppelbaard begint te cultiveren. Echte fouten zitten er in het begin van afleveringen 1 en 12, waarin een te grote storm ruis over het beeld raast. Dat de kleuren niet echt stralend zijn, hoort waarschijnlijk bij de stijl van de reeks. Het kleurpallet baadt in een grijze waas, en het rood van het bloed en de ingewanden neigt naar het zwarte. De groene en bruine kleuren in het bos doen sterk aan de herfst denken. De geluidstrack is zwak: men heeft geopteerd om géén hogedefinitietrack te gebruiken, en de kijkers te paaien met een Engelse Dolby Digital 5.1-track, een Engelse Dolby Surround 2.0-track en nog eens van hetzelfde laken een broek in het Frans. Dit is ongetwijfeld een oplossing geweest om de kosten te kunnen drukken, mee gelieerd aan het feit dat er zoveel afleveringen op een disk staan. De track klinkt weinig dynamisch en kunstmatig. Bijvoorbeeld het getjirp van de insecten 's avonds klinkt metallisch en kunstmatig. De dialogen hebben weinig richting en de schrikmomenten hebben te weinig impact. De enige die nog min of meer ongeschonden uit het verhaal komt is de mooie muziektrack van Bear McCreary, maar The Walking Dead had veel beter verdiend.

EXTRA'S
Een groot deel van de extra's van de Amerikaanse release zijn hier ook terug te vinden, op een aparte disk, maar naar Nederlandse ondertitels en naar de audiocommentaartracks kan u fluiten - er staat welgeteld één audiocommentaartrack op. Voor de rest bestaat het leeuwendeel van het bonusmateriaal uit korte making of-featurettes. In All the guts inside (5:34) zien we hoe in één welbepaalde scène twee hoofdpersonages de ingewanden van een zombie moeten doorzoeken, op zoek naar mensenvlees. In Live or let die (6:51) discussiëren de crew en de acteurs over de verschillen tussen de strip en de tv-reeks, en over de morele dilemma's die zich op het einde van dit seizoen stellen. The meat of the music (7:54) toont componist Bear McCreary in actie. Fire on set (6:10) is een compagnon voor één van de laatste afleveringen waarin er een belangrijke locatie door het vuur verteerd wordt. In The ink is alive (9:07) krijgen we nog maar eens een overzicht van de verschillen en gelijkenissen tussen de strips en de tv-serie. In The sound of the effects (4:33) wordt het belang van de geluidseffecten onder de loep genomen, en in In the dead water (5:05) draait alles rond de scène waarin een zombie uit een waterput moet worden gehesen. You could make a killing (6:20) volgt producent Greg Nicotero die één van de laatste afleveringen regisseert, waarin één van de belangrijkste personages het leven laat. She will fight (5:41) gaat over de karakterontwikkeling van Andrea, die bij het begin van het seizoen nog in shock is door de dood van haar zus, maar gaandeweg seizoen 2 evolueert tot een vrouw die haar mannetje kan staan. Wardrobe of The Walking Dead (2:48) toont ons de bijzondere aankleding van de zombies, met kostuumontwerpster Eulyn Womble. Tenslotte mogen in Cast on season 2 (4:51) de acteurs iets zeggen over de verhaallijnen en personages. In totaal staan er ook nog 18 verwijderde scènes (28:09) op de derde disk. Ook een handvol internet-webisodes zijn op de Amerikaanse versie te vinden maar niet hier.

CONCLUSIE
Qua verhaallijnen lost The Walking Dead seizoen 2 moeiteloos de beloftes in die door het eerste seizoen werden gemaakt. De reeks krijgt nu de kans om volwaardig door te groeien en lukt daar aardig in. De presentatie is op zijn best gezegd matig: de beeldkwaliteit is niet perfect, maar vooral het geluid had in hogedefinitie moeten uitgevoerd zijn!