FILM
Wie de familienaam Trier heeft zal het misschien iets gemakkelijker hebben om zijn stem in de cinemawereld te laten klinken. Alhoewel, naar verluidt is deze Noor geen familie van de beroemde Lars (officieel heet de Deen immers Lars Trier en niet Lars von Trier). Net als Lars is ook Joachim in Denemarken geboren, toch is hij niet zijn neef zoals sommige bronnen beweren, wel de zoon van ene Jacob Trier. In onze contreien is deze man een nobele onbekende, maar in eigen land kan hij tot op vandaag nog steeds pronken met het feit dat zijn Pinchcliffe Grand Prix  de populairste Noorse film aller tijden is. In 2006 waren talrijke cinefielen al te spreken over Joachims debuut Reprise en zijn nieuwste film Oslo August 31st is alweer een schot in de roos. In deze film die vorig jaar op het Filmfestival van Gent werd vertoond, baseert Joachim Trier zich op het boek Le Feu Follet  van Pierre Drieu La Rochelle dat in 1931 verscheen en in 1963 reeds werd verfilmd door de Franse grootmeester Louis Malle. De cineast verplaatste dit drugdrama naar het hedendaagse Oslo en ofschoon Trier nog geen Malle is (wie is dat wel?), is Oslo August 31st toch een intrigerende prent, weliswaar zonder hoop.


Een jongeman (Anders Danielsen Lie) staat aan de rand van een meer. Hij vult zijn jaszakken met stenen, maar hij heeft niet de moed om uit het leven te stappen. De beklagenswaardige man is Anders, een dertiger die ondertussen een hele tijd in een afkickcentrum woont. Over twee weken mag hij wel de kliniek verlaten,  toch is de kerel niet meer dan een hoopje ellende. Zijn nihilistische (weliswaar doordachte) denkwijze leidt nergens toe en vervreemdt hem van de realiteit. Het enige wat de man op de been houdt zijn de herinneringen aan zijn turbulente drugverleden. 31 augustus is een belangrijke datum, de ex-junk gaat namelijk op die dag naar Oslo voor een sollicitatiegesprek. Het baantje als redactieassistent lijkt hem wel op het lijf geschreven, doch verknalt hij alle kansen door zijn eerlijkheid. Anders is ervan overtuigd dat de wereld hem niets meer kan bieden, ook zijn oude gabbers die hij voor de gelegenheid nog eens opzoekt kunnen dat niet. Zijn vroegere maatje Thomas (Hans Olav Brenner) heeft zich aangepast aan de maatschappij. Zijn kind weerhoudt er hem van om zijn droom te verwezenlijken en de mensen die hem omringen zijn allen nepvrienden. Hij drinkt wel geregeld een glas wijn met ze, maar er is geen band. Net als Anders heeft ook Thomas weemoed naar vroeger, maar bij hem is het slechts een onmogelijk verlangen, een droom. Anders is echter niet als de rest. Hij wil geen masker dragen en keert daarom niet terug naar het afkickcentrum. 


Oslo August 31st is een loodzware film die als een brutale mokerslag aankomt. De kijker voelt geen medelijden voor het destructief en nihilistisch denken van de drugverslaafde, wel een zekere sympathie. Zo zijn volgens de junk gelukkige mensen domme wezens. Het is een statement waarover veel te discussiëren valt, maar is het niet zo dat zij die niet denken gelukkig zijn? Ben je ook niet jaloers op mensen die zich nooit het hoofd breken over de zin van het leven? De beroemde woorden "Ignorance is bliss" van de dichter Thomas Gray zijn toch waarheid, niet? Trier verfoeit niet alleen het geluk van de onwetenden, ook is hij het soort cineast dat zijn protagonisten geen toekomst gunt, want vanaf de eerste seconde weet je dat het fout zal aflopen. Neen, Oslo August 31st is geen pretje. Depressiever kan bijna niet en de weinige woorden die Anders zegt zijn steeds raak. Een moeilijke film? Neen, gewoon een prent over een moeilijk onderwerp: het leven. Te bekijken op eigen risico.

BEELD EN GELUID
Technisch gesproken is deze release geen hoogvlieger, want er duiken heel wat wazige achtergronden en onscherpe beelden op. Doch weet ieder rechtgeaarde cinefiel dat dit louter te wijten is aan het beperkte budget. De soundtrack is ook zeer interessant en I've been Losing You van A-Ha zal nooit meer hetzelfde klinken.


EXTRA'S
Er staan jammer genoeg geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Soms is film entertainment, soms ook kunst. In het geval van Joachim Trier is de zevende kunst een spiegel voor de duistere ziel. Oslo August 31st is een zeer zware film die veel moed van de kijker vergt, hij wordt immers verplicht om na te denken over het leven en soms doet dat verschrikkelijk veel pijn. Tip voor wie het aandurft.