FILM
We hebben het al meer dan één keer gezegd, maar niets is zo winstgevend als het maken van een prent met een handcamera (ten minste als er volk naar de zalen komt!) Sinds de makers van The Blair Witch Project met een minimum aan investeringen stinkend rijk werden, droomt iedere filmer ervan dat hem zoiets overkomt. Dat moet ook Bernard Rose hebben gedacht. Vreemd, want twintig jaar geleden veroverde deze Amerikaan nog de horrorwereld met zijn klassieker Candyman, maar vandaag kan hij amper de pulpliefhebber aanspreken. Voor Sxtape (een domme naam, inderdaad!) kreeg hij de hulp van Steven Schneider, en laat dat nou de producer van de Paranormal Activity-films zijn. Zo’n duo zou eigenlijk voor vuurwerk moeten zorgen, maar helaas is deze bibberprent eerder een (leuke) vingeroefening van een enthousiaste filmmaker die zijn eerste schreden in het horrorgenre zet.

De twee hebben ook niet bepaald moeite gedaan om met deze film enigszins origineel uit de hoek te komen, want het script is zeer voorspelbaar. Adam (Ian Duncan) en Jill (Caitlyn Folley) zijn twee extravagante twintigers die graag dingen uithalen die anderen niet doen. Het koppel wil met z'n eigen camera een sextape maken. Dat brengt ze naar één of ander afgelegen psychiatrisch ziekenhuis. Al gauw merken de twee tortelduifjes dat er daar in het verleden heel wat gebeurtenissen hebben plaatsgevonden die beter niet aan het licht komen. Adam smeekt zijn geliefde om de angstaanjagende plaats te verlaten, maar de moedige Jill zet door. En jawel, al snel laat de rest zich raden, want de eerste geest duikt op.

Laten we eerlijk en wel wezen: er is geen enkele cinefiel die ooit zal (durven) beweren dat Sxtape een geslaagde film is. Technisch bekeken is hij dat ook niet en de makers beroepen zich net iets te veel op goedkope vuilbekkerij (het gaat tenslotte om een sextape!) Wel voert de maker je 80 minuten mee in een mysterie dat op bepaalde momenten zowel grappig als spannend is. Je hebt het natuurlijk al eerder (en beter) gezien, toch verveelt deze prent geen seconde en dat kun je niet bepaald van alle werken zeggen die door “serieuze” critici worden aangeprezen. Misschien was het wel beter om er meteen een orgietape van te maken want na anderhalf uur gaat het knappe snoetje van Caitlyn Folley toch wat vervelen.

BEELD EN GELUID
Snuggere lezers zullen wellicht doorhebben dat dit onderdeel een beetje overbodig is. De hele film is gewild met een handcamera opgenomen en dus is dat ook de kwaliteit die je krijgt. Dit concept heeft ooit zijn charme gehad, maar het is de hoogste tijd dat men daar een punt achter zet. Het enige voordeel daarvan is dat beginnende (goede) filmmakers op een goedkope manier het publiek hun talent kunnen bewijzen.

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op dit schijfje.

CONCLUSIE
Is Sxtape nu een goede film? Helemaal niet, maar toch best leuk.