FILM
Harry McKee (Brendan Gleeson) is de Noordierse variant op Herwig van Hove, een TV-kok op een lokale zender, die elke week enkele bekende gasten ontvangt om samen een gezellig potje te koken. Zijn populariteit, vooral bij de gepensioneerden, is ongeëvenaard; helaas voor hem haalt hij al even vaak de tabloïds met zijn overdreven libido. Zijn vrouw Ruth (Amanda Donohoe) kan het niet langer meer aanzien en stuurt aan op een echtscheiding, een idee waar Harry zich al verzoend mee schijnt te hebben. Wanneer hij op een avond een pakje sigaretten gaat kopen, wordt hij overvallen door een handjevol criminelen. Harry houdt er een hersenschudding aan over, en nadat hij tijdens een live-uitzending uitvoerig de buitenechtelijke schandalen van zijn gasten, de politicus Walter (James Nesbitt) en zijn vrouw Tara (Doon Mackichan) Adair, voor de camera een modelkoppel, aan de kaak stelt, eindigt zijn "What's Cooking?"-show in totale anarchie. Harry zelf geraakt enkele dagen in coma, waardoor de echtscheiding voorlopig wordt uitgesteld. Wanneer hij ontwaakt, is hij alle herinneringen van na zijn achttiende kwijt. Zijn beste vriend J.J. MacMahon (Adrian Dunbar) en zijn kinderen Claire (Tara Lynn O'Neil) en Billy (Henry Deazley) laten er echter geen misverstanden over bestaan: totnogtoe heeft Harry een zooitje gemaakt van zijn huwelijk, en afgezien van enkele vijfenzestig-plussers vindt iedereen hem een eikel. Nu hij zijn geheugen kwijt is, denkt Harry dat hij een tweede kans heeft gekregen, en hij gedraagt zich voorbeeldig. Al die jaren van verwaarlozing veeg je echter niet zomaar van tafel. Bovendien willen Harry's producers, die aan zijn geheugenverlies een hele publiciteitscampagne hebben opgehangen, hem zo snel mogelijk weer voor de camera.

Nee, dit is geen documentaire over de nieuwste Potter-film. We krijgen niet alle dagen film uit Noord-Ierland voorgeschoteld, en de filmindustrie krabbelt daar nu pas moeizaam uit een krater, geslagen door 25 jaar burgeroorlog. Anderzijds leek het gegeven van deze prent ons absoluut bij de haren gesleurd. Achteraf bekeken (we schrijven uiteraard nooit filmrecensies vòòr we de film hebben gezien, wat dacht u wel?!) moeten we onze mening toch bijsturen en toegeven dat het allemaal nogal meeviel; het gehalte onderbroekenhumor bleef nog binnen de perken van het aanvaardbare, de film straalt een beetje de typisch Britse flair uit, en Brendan Gleeson probeert toch om iets meer diepgang aan zijn rol te geven in plaats van de zoveelste John Goodman- of - laat het alsjeblieft niet waar wezen - Rodney Dangerfield-kloon uit te hangen. De film wordt overigens overeind gehouden door een goede casting, waarbij vooral Amanda Donohoe en Tara Lynn O'Neil ons bijzonder meevielen. Anderzijds gebiedt de eerlijkheid ons te zeggen dat het scenario zodanig aaneenhangt van de mainstream-cliché's dat je de mierzoete pointe op een kilometer afstand ziet aankomen. Bovendien is de manier waarop James Nesbitt zijn schurkenrol nuja, neerzet, om van in de gordijnen te kruipen van schaamte. Wild About Harry kan niet tippen aan Britse comedy zoals The Full Monty, maar heeft nog altijd meer klasse en bezieling dan de soortgelijke Amerikaanse films, alhoewel een sociale dimensie zoals in Billy Elliot of Brassed Off hier compleet ontbreekt. En da's jammer, want dat is net het verkoopargument van dergelijke Britse comedy. Erg goed gevonden is dat Harry's dromen terwijl hij in coma ligt, ook worden getoond als televisiebeelden.

We vermoeden overigens dat de leeftijdsquotering van deze disc een complete vergissing is, want volgens ons is +16 totaal overdreven: er zit niet méér schuttingstaal in dan in pakweg Notting Hill, en van geweld of angst is er al helemaal geen sprake.

BEELD EN GELUID
Een film als deze moet het niet hebben van dure geluidseffecten, maar van wat we gehoord hebben kunnen we de geluidstrack als okee bestempelen. Erg veel ruimtelijke effecten vinden we niet terug, behalve occasioneel, zoals in de scène waarin Harry, om een coole indruk na te laten bij zijn zoon, op diens electrische gitaar iets begint te spelen dat van héél ver lijkt op Smoke On The Water van Deep Purple. De scherpte van het beeld is wat aan de matte kant, en geeft soms een indruk van overbelichting, maar noemenswaardige printfouten of ruis zijn er niet te vinden.

EXTRA'S
Het bonusmateriaal op deze disc is uiterst beperkt gebleven. Naast een opsomming van de voornaamste wapenfeiten van de hoofdacteurs vinden we de bioscooptrailer terug, alsook promotionele trailers voor Nîd de Guepes, Sexy Boys en Speaking of Sex.

CONCLUSIE
Wild About Harry is bezwaarlijk een film om wild van te worden, maar is gelukkig nog niet half zo slecht als de trailer ons deed vermoeden. Vooral aan te bevelen aan liefhebbers van Britse en Ierse comedy, zoals Four Weddings And A Funeral en Waking Ned.