FALL, THE - SEIZOEN 1
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2015-02-03
SERIE
Seriemoordenaars zijn vaak seksueel gefrustreerde eenzaten die aan de zelfkant van de maatschappij leven. Paul Spector (Jamie Dornan) voldoet echter compleet niet aan die beschrijving. Weliswaar heeft hij een emotioneel belastend beroep als rouwconsulent, waarbij hij onder meer ouders moet begeleiden die een kind hebben verloren. Paul is echter gewoon getrouwd met verpleegster Sally Ann (Bronagh Waugh) die op de afdeling prematuurtjes werkt en daardoor een onregelmatige uurrooster heeft, en hij heeft twee kindjes van een jaar of vier-zeven. Hij heeft het echter vooral gemunt op single carrièrevrouwen in de dertig, die meestal hun hele privéleven wel op één of ander sociaal netwerk te grabbel hebben gegooid. Eén van de slachtoffers, Alice Monroe (Gemma McCorry), was bovendien de ex-schoondochter van het bekende locale Unionistische parlementslid Morgan Monroe (Ian McElhinney), die er alles voor over heeft om de strapatsen van zijn cokesnuivende zoon Aaron (Eugene O'Hare) buiten de interessesfeer van de pers te houden. Jim Burns (John Lynch), de commissaris van het immer rumoerige Belfast, roept de hulp in van zijn superieuren, die er de koele en berekende inspecteur Stella Gibson (Gillian Anderson) op af sturen. De politie komt ook nog eens in nauwe schoentjes als blijkt dat een patrouille nog is tussengekomen bij een inbraak bij één van de slachtoffers, Sarah Kay (Laura Donnelly), de dag voor ze vermoord werd. Eén van de agenten, Danielel Ferrington (Niamh McGrady), neemt Stella in vertrouwen; omdat Sarah Kay zelf expliciet politiebescherming heeft afgewezen haalt ze Danielle uit het oog van de storm en biedt haar een plaats aan in de task force als haar rechtstreekse assistente. Alhoewel Stella als buitenstaander blijkbaar wél over een kijk beschikt die nuchter genoeg is om de dossiers met elkaar te verbinden, heeft ze zelf geen onbesproken levenswandel. Ze heeft nog maar amper haar intrek genomen in een plaatselijk hotel, of ze slaat al een agent, James Olson (Ben Peel), aan de haak voor een one night stand vol stomende seks. Kort daarop wordt Olson voor de deur van zijn huis in ware bendestijl geëxecuteerd. Casual sex is echter blijkbaar in Belfast anno 2013 een wijdverbreide hobby. De wonden van jaren burgeroorlog zijn in Belfast nog altijd niet geheeld, en het is voor de politie zelfs bij een doodgewone routine-interventie op eieren lopen - of erdoor bekogeld worden, natuurlijk. En intussen is het bang afwachten wanneer de seriemoordenaar opnieuw toeslaat. Paul geraakt hoe langer hoe moeilijker opgewonden en neemt risico's om sneller aan zijn kick te komen. Bij het vierde slachtoffer loopt het dan ook grondig fout...
Bij Lumière focust men zich tegenwoordig niet uitsluitend meer op het Scandinavische segment van de betere misdaadserie, ook het niet zo voor de hand liggende Belfast komt aan bod in deze uit vijf afleveringen bestaande reeks waarin in feite slechts één zaak behandeld wordt, zij het met de nodige aandacht voor enkele verwikkelingen in de rand. De zaak wordt bovendien dit seizoen nog niet opgehelderd; het is nu januari 2015 en volgende maand brengt Lumière het onvermijdelijke tweede deel op de markt. Regisseur Jakob Verbruggen, een poulain van Jan Verheyen die eerder al meewerkte aan series als Code 37 en 16+, is aan een steile opmars in zijn carrière bezig. Naast het volledige eerste seizoen van The Fall mocht de man recent ook nog enkele afleveringen van The Bridge, de Amerikaanse remake van Bron|Broen, regisseren. Het waarom behoeft niet veel motivatie: de man is getalenteerd. De ietwat ingewikkelde openingssequentie van de eerste aflevering waarin hij verschillende verhaallijnen aan elkaar moet weven is zeer netjes gedaan, en hij zet de kijker voortdurend op het verkeerde been: wanneer je bijvoorbeeld op een gegeven spannend moment een gil verwacht van één van de protagonisten, wordt die plots ingevuld door het gegil van het dochtertje van Spector, dat weer één van haar angstdromen moet uitzweten. Daarnaast is natuurlijk dé grote aantrekkingskracht van de reeks de aanwezigheid van Gillian Anderson, die hier een personage neerzet dat zekere gelijkenissen vertoont met haar bekendste rol, die van FBI-agente Dana Scully in The X-Files, en min of meer parallel loopt met een rol in Hannibal; jammer genoeg valt ze de laatste tijd wat ten prooi aan typecasting want de dame kan ook zonder probleem kostuumdramas zoals The House Of Mirth en oorlogsfilms als The Last King Of Scotland aan. Ze zet hier een personage neer dat tegelijkertijd sensueel en zéér onderkoeld is. Stella Gibson is hoger opgeleid - volgens haar eigen zeggen weet ze niet precies hoeveel diploma's ze heeft - en uiterst rationeel in haar manier van werken. Ze is een seksueel roofdier maar de manier waarop ze seks bedrijft heeft iets compleet apathisch. Ook hier wordt een beetje de battle of the sexes naar voor geschoven, want haar mannelijke tegenspeler, Jamie Dornan, kan op dit moment genieten van een zeer hoge marktwaarde omdat hij binnenkort "schittert" (nu ja...) in de wijvenpornofilm Fifty Shades Of Grey. Alhoewel de twee in deze serie slechts één scène samen te zien zijn, en dan nog gewoon toevallig elkaar passeren, zorgt het contrast tussen de gepassioneerde Dornan en de ijskoningin Anderson voor behoorlijk wat wrijving. Oorspronkelijk afkomstig uit Belfast is Dornan bovendien perfect geknipt om met het juiste dialect zijn rol in te vullen. Belfast is niet dadelijk de meest voor de hand liggende omgeving om een politiereeks te situeren; de streek is nog maar pas in een situatie van relatieve politieke stabiliteit gekomen en het is uiteraard quasi onmogelijk om een serie af te leveren die de politieke dimensie van de streek niét aanraakt.
Het is niet moeilijk in te zien waarom Lumière deze release een plaatsje geeft naast de vele Scandinavische reeksen die ze op de markt brengen. The Fall is een schoolvoorbeeld van slow television, waarin niet elke misdaad op een uurtje tijd wordt opgelost en waar er voldoende tijd wordt genomen om de karakters, zowel van de misdadigers als van de politie, met een fileermes worden ontleed. De intermenselijke relaties spelen een veel grotere rol dan het eigenlijke moordmysterie; vermits de makers met een open book format werken, weten we al vanaf de eerste minuut dat Paul Spector de gezochte seriemoordenaar is; ostentatief trekt hij zijn kap van zijn gezicht, iets wat hij bij zijn slachtoffers altijd doet alvorens hij ze vermoordt. Dit alles maakt van The Fall een reeks om zeker een kijkbeurt te gunnen.
BEELD EN GELUID
The Fall is geen reeks die het moet hebben van snedige speciale effecten of grootse set pieces. De scherpte is eerder matig en de kleuren niet dadelijk fel geprononceerd. Detaillering is aanwezig maar ze springt niet dadelijk uit het oog. De Dolby Digital 5.1-track is ruimschoots voldoende om de dialogen en de incidentele muziek goed weer te geven; de Engelse versie moet het slechts met een 2.0-track stellen. De Nederlandse ondertiteling is echter geen overbodige luxe want het dialect van Noord-Ierland is niet altijd even evident voor non-native speakers.
EXTRA'S
Er staan enkel wat cross-promotionele trailers op deze disk. Die bij het opstarten kan je niet skippen en vormen eerder een bron van ergernis dan dat ze reclame maken voor het gamma van Lumière.
CONCLUSIE
The Fall is een naast een prima policier een fijn document over het leven in het hedendaagse Belfast. Ietwat onrealistisch is echter dat er, om het met paus Franciscus te zeggen, gepoept wordt gelijk konijnen. De technische specificaties springen niet dadelijk in het oog; Lumière, waarom brengen jullie deze niet uit op Blu-ray? In het Verenigd Koninkrijk kan dit wel!
Studio:
Lumière
Regie:
Jakob Verbruggen
Met:
Gillian Anderson, Jamie Dornan, John Lynch, Bronagh Waugh, Ian McElhinney, Niamh McGrady, Aisling Franciosi, Brian Milligan, Eugene O'Hare
Beeldformaat:
1.85:1 anamorfisch PAL
Geluid:
Engels Dolby Digital 5.1
Ondertitels:
Nederlands
Extra's:
• Geanimeerde menu's
• Cross-promotionele trailers