De boerderij van Mr. Frederick Finch ligt op het grondgebied van het riante en eeuwenoude kasteel van Lady Hoxley, telg van een steenrijke en adellijke familie met een indrukwekkende stamboom, maar tot Nancys teleurstelling wordt ze met haar vriendin een eind verderop in een bijgebouw van de boerderij gelogeerd, voorwaar niet meteen de Hilton à la campagne, Ze worden er opgewacht door Mrs. Reeves (Susan Cookson) die verantwoordelijk is voor het welzijn van de landmeisjes en die meteen aangepaste kleren uitdeelt, ze vertelt hoe de dagindeling eruitziet en hoe ze geacht worden zich te gedragen. Nancy is niet in haar nopjes, want eigenlijk heeft men haar tot de landdienst gedwongen, maar Joyce, wier jonge echtgenoot net is opgeroepen voor z’n legerdienst, ziet het helemaal zitten. Zij heeft overigens weinig keuze, want ze kan nergens terecht. Haar ouderlijke huis in Coventry is eerder gebombardeerd terwijl haar beide ouders thuis waren. Nancy en Joyce delen een kamer met Annie en haar jongere zus Bea die al een tijdje op de boerderij werken en die zich schijnbaar goed aangepast hebben aan de lange dagen op het veld en de niet altijd even evidente werkzaamheden op en om de boerderij. Maar het is uiteraard voor het goede doel en iedereen behoort in oorlogstijd z’n steentje bij te dragen.
 

 

Tegen die achtergrond vertelt bedenker Ronald Moore het verhaal over de land girls en het zal u al meteen in de eerste aflevering opvallen dat hij niet alle verhaallijnen uit z’n duim gezogen heeft, want regelmatig komen er onderwerpen aan bod waarvan men kan veronderstellen dat ze zich in die moeilijke en onberekenbare periode ook werkelijk hebben afgespeeld. Zo is er sprake van een dansavond die Lady en Lord Hoxley organiseren op hun kasteel en waarvoor de landmeisjes en de Amerikaanse soldaten in het dorp zijn uitgenodigd. De 17-jarige Bea - zij heeft gelogen over haar leeftijd om met haar zus mee te mogen – begint een petitie als ze merkt dat in de plaatselijke pub een bordje voor het raam staat met de boodschap dat alleen blanken toegelaten zijn. Tegen beter weten in nodigt ze een zwarte Amerikaan uit voor het feestje, maar als die met z’n vrienden op het kasteel verschijnt, wordt hij door een vrouwelijke Amerikaanse sergeant weggestuurd. Het is een schok voor het jonge meisje, want dat soort praktijken men in Engeland niet gewend, maar volgens een andere genodigde moeten ze de Amerikaanse vrienden niet voor het hoofd stoten. De zwarte militairen vertrekken onder protest, maar ze hadden uiteraard niets anders verwacht.
 

 

En terwijl we in vijf afleveringen het wel en wee van jonge stadmeisjes op het Engelse platteland meemaken via een flinke dosis misverstanden, klein menselijk leed, een vleugje romantiek, humor, maar ook jaloezie en zelfs flink wat na-ijver, gaan de makers door met het aanbrengen van korte historische kanttekeningen: de strenge controle op zwarte handel, op het illegaal stoken van sterke drank en vooral de jacht op mogelijke collaborateurs, spionnen en deserteurs, waarbij, althans naar onze huidige normen, de mensenrechten niet altijd worden gerespecteerd en de plaatselijke vertegenwoordiger van de Home Guard (officieel: LDV of Local Defence Volunteers) zich ontpoppen tot kleine dictators en machtswellustelingen. Nancy Morell heeft geen hoge dunk van het plaatselijke Home Guard-baasje Sgt. Dennis Tucker die ze een veredelde boswachter noemt op het moment dat hij haar komt arresteren wegens collaboratie met de vijand. Het feit dat ze Italiaans spreekt maakt haar in zijn ogen verdacht, want Italië heult met de vijand, en dus gaat hij op zoek naar bewijzen: hij laat haar brieven openen en start een onderzoek waaruit blijkt dat ze eigenlijk Morelli heet. Als goeie patriot gaat hij z’n verantwoordelijkheid niet uit de weg, ook al zal later blijken dat de militaire inlichtingendienst hem heeft teruggefloten. Uiteindelijk zal Lord Hoxley, met wie Nancy ondertussen een geheime liefdesrelatie heeft, Sgt. Tucker moeten tegenhouden en met sancties via zijn oversten dreigen.
 

 

De 17-jarige Bea heeft aan het feestje op het kasteel een souvenirtje overgehouden: ze is zwanger van een jonge Amerikaanse soldaat die beweert dat om het even wie de vader kan zijn, want dat soort meisjes... Samen met haar oudere zus Annie besluit ze om het slechte nieuws geheim te houden gezien de regels van de WLA (Women’s Land Army) stellen dat ze niet langer in dienst kan blijven, waardoor ze van haar zus zou worden gescheiden. Annie zelf krijgt het bericht dat haar echtgenoot in Tobroek (Oost-Libië) is gesneuveld wat het einde betekent van een slecht huwelijk, maar precies wegens de tegenstrijdige gevoelens omtrent het voorval wordt ze depressief. De wat boerse Joyce is dolgelukkig als haar echtgenoot de dag voor z’n missie naar Europa op de boerderij verschijnt, doch haar blijdschap slaat om in paniek als Sgt. Tucker haar een paar uur later komt vertellen dat haar echtgenoot gezocht wordt wegens desertie. Nancy ten slotte heeft haar lot aan dat van Lord Hoxley verbonden en samen brengen ze een nachtje door in de schuur van de boerderij. Lady Hoxley, eigenares van het kasteel en erfgenaam van het familiefortuin, laat haar man begaan, maar ze houdt hem wel onder de plak, want wie is Lawrence Hoxley zonder het geld en de uitstekende contacten van zijn vrouw?
 

 

Spannende verhaallijnen met voldoende intriges om u gedurende vijf afleveringen aan het scherm te kluisteren, want bedenker Ronald Moore vist in dezelfde vijver als de makers van Upstairs Downstairs (2010), het verfilmde werk van Jane Austen en Downton Abbey (2011), met dit verschil dat in Land Girls de camera meer op het voetvolk wordt gericht en minder op de heren en dames van de upper class. Met een cast van vier hoofdpersonages (de meisjes) en minstens zoveel belangrijke nevenpersonages (de Hoxleys, boer Finch en z’n zoon, Sgt. Tucker en Mrs. Finch) hebben de makers de handen vol en door de snelle opeenvolging van steeds nieuwe situaties en de regelmatige introductie van nieuwe gezichten, blijft Land Girls tot op het einde boeien. Liefhebbers van pastorale series zoals Lark Rise To Candleford (2008-2011) en Cranford (2007) zijn de doel groep van dit format, maar wie genoten heeft van de eerder vernoemde reeksen (Upstairs Downstairs, Downton Abbey) zal beslist niet ontgoocheld worden.  

 

Land Girls werd door BBC Drama Birmingham op de sporen gezet voor de 70ste herdenkingsdag van het begin van de Tweede Wereldoorlog en in het najaar van 2009 uitgezonden. Wegens het grote succes werd een tweede en later een derde serie besteld die allebei uitgezonden werden in 2011. Actrice Summer Strallen (Hotel Babylon, 2006) neemt in deze serie de rol van Nancy Morell voor haar rekening, de kokette jonge vrouw die eigenlijk op zoek is naar een gefortuneerde echtgenoot en die dan ook meteen Lord Lawrence Hoxley in het vizier heeft. Alhoewel van nederige afkomst is Nancy een vrouw met ambitie en qua stijl en algemene attitude lijkt ze perfect voorbereid op een leven in de hogere kringen. Becci Gemmell maakt haar debuut in Land Girls als het patriottische meisje Joyce Fisher dat haar beide ouders is kwijtgeraakt tijdens het Duitse bombardement op Coventry. Naar eigen zeggen raadpleegde ze echte land girls om zich op de rol voor te bereiden. Christine Bottomley (Torchwood, 2006; Survivors, 2008) kruipt in het gevoelige personage Annie Barratt, wellicht de rol die de meeste inleving vraagt in deze serie, maar Bottomley heeft genoeg bagage (Tess Of The D’Urbervilles, 2008; The Secret Diaries Of Miss Anne Lister, 2010) om haar opdracht tot een goed einde te brengen. Jo Woodcock kon u eerder aan het werk zien in Dorian Gray (2009) en Tess of the d’Urbervilles (2008) en in Land Girls neemt zij de rol van de zwangere tiener voor haar rekening, een jong meisje dat zich laat inpakken door de charmes van een jonge Amerikaanse soldaat en daarvoor een hoge tol betaalt.
 

 

Nathaniel Parker (Lawrence Hoxley) is een acteur met een indrukwekkende carrière die u beslist eerder heeft gezien in Britse tv-series, misschien als Caspians vader in The Chronicles Of Narnia: The Voyage Of The Down Treader (2010) of als Harold Skimpole in Bleakhouse (2005) en Gabriel Oak in Far From The Madding Crowd (1998). In Land Girls kruipt hij in de huid van de overspelige Lord Hoxley, een wat trieste en passieve edelman die onder de plak ligt van zijn rijke en hautaine echtgenote Lady Hoxley, gestalte gegeven door Sophie Ward (Jane Eyre, 2011; Wuthering Heights, 1992) die de rol vleugels geeft. Danny Webb wordt vaak in heftige rollen gecast en hij is dus de geschikte acteur voor de rol van Sgt. Dennis Tucker, een racistische vrouwenhater die achter elke deurpost een collaborateur ziet of een spion en die er niet voor terugdeinst om geweld te gebruiken. U kon hem aan het werk zien in Being Human (2011) en The Upside Of Anger (2005). De Onslow-achtige acteur Mark Benton ten slotte kruipt in de huid van Frederick Finch, de boer die de farm van de Hoxleys bestuurt. Samen met z’n zoon Billy (Liam Boyce) zorgt hij in Land Girls voor de humoristische noot, want Frederick kan het niet laten om illegale handeltjes op te zetten, wortelwhisky te brouwen en z’n concurrenten in een boerderijenwedstrijd een loer te draaien, zij het dat hij meestal zelf het slachtoffer wordt van z’n grappen, want wie een put graaft voor een ander…

Zoals we dat van de BBC gewend zijn is de beeldkwaliteit van Land Girls zo goed als perfect met felle kleuren en veel details, zelfs in de interieuropnamen. De muziek is eerder ondersteunend.
 

 

Geen

 

Land Girls: Seizoen 1 is minder prestigieus dan bijv. Downton Abbey met z’n indrukwekkende decors, protserige toiletten en indrukwekkende cast, maar het kijkplezier is er niet minder om, want bedenker Ronald Moore heeft interessante verhaallijnen bedacht met een vaak zeer realistisch randje en de actrices van dienst spelen de pannen van het dak. Na de nieuwe versie van Upstairs Downstairs en een aantal tv-series die de Benelux nog niet bereikt hebben, is dit de tweede serie die gesitueerd wordt in de tijd van de Tweede Wereldoorlog, die niet toevallig 70 jaar geleden uitbrak.