Voor het nieuwe album wil Bruce Springsteen alle grote songs uit z’n carrière opnieuw opnemen en dat is een uitdaging voor de leden van de voormalige E Street Band die niet betrokken waren bij de opnamen van ’s mans recente albums. Je wordt een beetje ongemakkelijk als je ziet hoe gauw de leden van de E Street Band het hun voormalige werkgever allemaal vergeven om nog een paar dagen met hem samen te kunnen werken, schreef een journalist van The New York Post naar aanleiding van de release van de muziekvideo, maar niemand heeft uiteraard ooit beweerd dat een project van muzikanten – ook al duurt dat zoals in het geval van Bruce Springsteen en The E Street Band ruim 16 jaar – tot aan de pensioengerechtigde leeftijd moet voortduren. Op de sfeer en de bereidheid tot samenwerking heeft dat feit evenwel geen enkele invloed, want over een periode van 3 weken worden 14 hits en 4 nieuwe songs opgenomen tot grote tevredenheid van Springsteen.

Regisseur Ernie Fritz heeft het hele proces van begin tot einde mee mogen maken en vastgelegd op video. Hij hoefde zich niet te beperken tot de definitieve opnamen van de songs in de studio, hij mocht ook meekijken tijdens de voorbereidingen en de repetities en zelfs af en toe in de rustkamers en tijdens een korte wandeling op straat. Bruce Springsteen heeft hij niet geïnterviewd, wellicht was dat de afspraak die vooraf is gemaakt, en ook echtgenote Patti Scialfa wijkt uit als de microfoon in de buurt is. Producer John Landau, mixer Bob Clearmountain en de leden van de E Street Band komen ruim aan het woord. Steve Van Sandt beweert een hekel te hebben aan de vele takes die Bruce Springsteen van een song maakt – eentje wordt zelfs 15 keer opnieuw opgenomen! – maar voor Bob Clearmountain is het duidelijk: Mr. Springsteen zal de anderen consulteren, maar uiteindelijk zelf bepalen welke versie op het album komt. Eén keer wordt er gestemd over de vraag of een toegevoegd vioolstrijkje blijft of afgevoerd wordt. Springsteen is enthousiast over het fragment, maar de rest van de band en de crew is grotendeels tegen. De violen belanden in de prullenmand.

In Blood Brothers heeft regisseur Ernie Fritz een aantal korte opnamefragmenten van songs gestopt, maar de rest ziet u integraal of bijna integraal tijdens de repetitie of tijdens één van de vele takes. Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar het feit dat u de grote hits van Bruce Springsteen (o.a. Born to Run, The River, Dancing in the Dark, Born in the USA, Glory Days en The Streets of Philadelphia) in de documentaire niet te zien of te horen krijgt terwijl ze wél op het Greatest Hits-album staan, is eerder een voor- dan een nadeel, want op die manier oogt Blood Brothers fris en een stuk minder gedateerd dan men zou verwachten. Het materiaal dat wél aan bod komt is trouwens ijzersterk en laat een kant van de artiest zien die minder bekend is en die zelfs beter aansluit bij de rest van zijn songmateriaal.

Cadillac Ranch, You Can look en Hungry Heart komen uit het album The River (1980); Secret Garden, Blood Brothers, High Hope en Without You zijn in 1995 in The Hit Factory opgenomen voor een ep-release waarop ook een liveversie staat van Murder Incorporated, waarvan u in de documentaire de opname van de videoclip door regisseur Jonathan Demme mee mag maken; Back in Your Arms Again is nooit op een Springsteen-album terechtgekomen.