FILM
Pianisten Jack (Jeff Bridges) en Frank (Beau Bridges, ook in het echte leven broer van) Baker timmeren al 31 jaar aan hun muzikale carrière, zij het met niet al te veel succes, en leven ze van de schnabbels die ze met hun optredens in hotels kunnen bijeenharken. Na een zoveelste desillusionair optreden stelt Frank voor dat ze een zangeres moeten inhuren. Wanneer ze, ontmoedigd door hetgeen zich op de auditie durft aanbieden, de hoop al bijna hebben opgegeven, verschijnt daar plots Susie Diamond (Michelle Pfeiffer), een voormalige call-girl die haar carrière een nieuwe wending wil geven, zoals je dat op jobsites vaak leest. En Susie kán zingen, en meer dan dat ook. Met haar zwoele verschijning windt ze het publiek zo om haar vinger, en ook Jack valt voor haar charmes. Frank voorziet echter hierdoor het einde van hun optreden als duo, en hij krijgt gelijk ook: wanneer hij voor familiale redenen een optreden mist, beginnen Jack en Susie een kortstondige, maar hevige relatie. Vooral Jack is hierdoor psychologisch compleet van zijn melk, en wanneer Susie na een optreden een aanbieding krijgt om reclamespotjes te gaan inzingen en ze van de ene dag op de andere de groep verlaat, wordt Jack in een zware depressie gezogen.

Misschien is de premisse van het scenario niet bijster origineel, Michelle Pfeiffer horen en vooral zien zingen is een belevenis op zich. Wat vooral bij deze film bijblijft, naast Pfeiffer dan, is de koele troosteloosheid en het Weltschmerz-gevoel. Door het veelvuldig gebruik van donkere shots en deprimerende achterbuurten is de sfeerschepping in de film somberder dan je verwacht - zo woont Jack in een regelrecht krot dat elke ambtenaar van een sociale huisvestingsmaatschappij zou doen steigeren - en van tijd tot tijd weet regisseur Kloves je te doen geloven dat de wereld niet verder reikt dan enkele troosteloze nachtclubs en doorregende forenzensteden. Verwonderlijk is verder dat de film bijna uitsluitend door de broers Bridges en Pfeiffer gedragen wordt, want er is nauwelijk plaats voor bijrollen, het bovenbuurmeisje van Jack misschien uitgezonderd. The Fabulous Baker Boys is zeker geen cinematografisch hoogstandje, maar laat toch nog minstens een zweem van een indruk na. Het is zeker en vast geen komedie; als er al gelachen wordt, dan is het eerder van verbittering.

BEELD EN GELUID
Videofilm Express schijnt het maar niet te leren. Hoewel hun muziekdvd's tot in de puntjes verzorgd zijn, slagen ze er maar niet in om een deftige speelfilm af te leveren, en dat is spijtig, want ze hebben best enkele interessante titels in hun catalogus. Ten opzichte van pakweg Highlander of Fried Green Tomatoes hebben ze tenminste al de anamorfe transfer en het 5.1-geluid ontdekt. Maar er is nog heel wat op aan te merken. Het beeld is nog net delibereerbaar, want ondanks de anamorfe transfer is het bij wijlen zeer onscherp, en bevat op bepaalde plaatsen nogal redelijk wat ruis (bijvoorbeeld in de scène waarin Jack zijn buurmeisje naar het dak volgt). Het geluid is echter benedenmaats, want het lijkt net alsof iemand bij de muzikale scènes de volumeknop opendraait, maar bij de dialogen weer dicht. Kortom: de dialoog klinkt veel te stil (en komt precies uit een vooroorlogse radio) in verhouding tot de achtergrondgeluiden en de muziek. Een oud zeer, en ik weet niet waar het vandaan komt, maar er zou bij toekomstige releases nu toch wel dringend iets aan gedaan mogen worden. Als je hoort hoe een DD 2.0-track ook zuiver en dynamisch kan klinken (bijvoorbeeld in de X-Files boxen), stel ik me de vraag of een opgepompte 5.1-track werkelijk te prefereren is.

EXTRA'S
Ook de extra's worden bij Videofilm Express maar schoorvoetend aan de releases toegevoegd, maar daar is toch al verbetering merkbaar. Naast een trailer en een iets langere featurette (7 minuten) staat er een ongeveer half uur durende documentaire over Michelle Pfeiffer op, met fragmenten uit haar voornaamste films, tevens de enige Nederlands ondertitelde extra. Het menu is bovendien uiterst verwarrend, want naast de trailer, de featurette en de documentaire is er nog een item "extra's" terug te vinden, waaronder niet meer te vinden is dan een karige biografie van Jeff Bridges, Beau Bridges en Michelle Pfeiffer. Kortom: een dergelijke release kan toch nog steeds niet tippen aan de steeds beter gedocumenteerde releases van Fox of Columbia. Een buis voor zorg, dus.

CONCLUSIE
Ik ben nog altijd een beetje terughoudend om releases van Video Express te kopen, en heb deze The Fabulous Baker Boys dan ook maar gekocht wegens de lage prijs, én omdat het zeker geen slechte film is . Maar zelfs dan zou de elementaire afwerking toch wat rigoureuzer mogen. Releases als deze kosten niet veel meer dan een videoband, maar zijn spijtig genoeg ook niet veel beter. Er zit verbetering in, maar het duurt allemaal veel te lang.