FILM
Silent Hill. Een film die nog lang in ons geheugen gegrift zal staan. En niet alleen omwille van Radha Mitchell, die nog maar een keertje bewijst dat ze niet alleen the looks heeft, maar ook nog eens de meest uiteenlopende rollen aankan. Ze speelt dit keer Rose Da Silva, een jonge moeder wiens hart verscheurd wordt door de onrust waar haar adoptiedochter Sharon (Jodelle Ferland) mee kampt. Het meisje heeft nachtmerries, slaapwandelt en laat keer op keer onverklaarbaar de naam Silent Hill tussen haar lippen ontsnappen. Tegen de wil van haar man, Christopher (Sean Bean), in, besluit Rose samen met Sharon naar Silent Hill in Toluca County, West Virginia te rijden, een verlaten mijnstadje dat 30 jaar geleden uitbrandde en waar geen levende ziel meer te bespeuren valt. Tijdens de rit belandt Rose na een auto-ongeluk in een parallelle wereld en start ze, bijgestaan door politieagente Cybil Bennett (Laurie Holden), de zoektocht naar haar dochter, die schijnbaar spoorloos verdwenen is.

Het was niet vanzelfsprekend om de mensen achter het videospel Silent Hill van een verfilming te overtuigen. De Japanse makers waren aanvankelijk terughoudend. Bovendien had Gans (samen met producer Samuel Hadida) ook nog eens te kampen met enkele Hollywood majors die op de loer lagen. Silent Hill is tenslotte geen doordeweekse game. De krachtige atmosfeer die het spel zo kenmerkt, is uniek. Het is een tocht door de duisternis, die je niet snel loslaat. Maar daarin ligt net het succes van de film. Gans trekt deze sfeer naadloos door naar de film. Zo is de onmiskenbare mist waarin Silent Hill is gehuld, nooit ver weg. De set, waarbij het Canadese spookstadje Brantford instond voor Silent Hill, is ronduit indrukwekkend. De film haalt zijn kracht tevens uit de sfeer die de muziek van Akira Yamaoka creëert. Ongeëvenaard. Hypnotiserend is Wounded Warsong, het nummer dat je, tijdens Roses zoektocht naar Midwich Elementary School, van de nodige rillingen voorziet. Gans heeft dat ook goed begrepen, want de soundtrack die hij hanteert, is deze van het videospel, waardoor je als het ware naar een real life versie van het spel zit te kijken. Het verhaal, dat geschreven werd door Roger Avery (die eerder mee zijn handtekening zette onder het script van Pulp Fiction), is een adaptatie van het eerste van de vier Silent Hill games die er op de markt zijn. Het grootste verschil tussen het videospel en de film is dat het hoofdpersonage nu een vrouw is, daar waar in het spel Harry Mason op zoek gaat naar zijn verdwenen dochter. Dit kenmerkt ook meteen het werk van Gans. Naast een beperkt aantal mannelijke personages, zijn het vooral sterke vrouwen, die Gans laat zien in vreselijke omstandigheden.

Nodeloos te zeggen dat de verwachtingen van de gamers hooggespannen zullen zijn. Maar de Franse regisseur kennende (Brotherhood of the Wolf en Crying Freeman indachtig) is de kans op teleurstelling eerder gering. De vergelijking met eigen ervaringen zal altijd aanwezig zijn en niemand zal willen aanvaarden dat datgene wat ze altijd voor ogen hadden, in een klap door Christophe Gans uitgewist wordt. Ze zullen het zien als een soort verraad. Gelukkig trapt Gans, als fan van het eerste uur, niet in die val. De film bouwt net voort op de ervaringen van de gamers door het spel een mythisch karakter mee te geven en de verschillende dimensies te visualiseren. De wereld die gecreëerd wordt, vind je terug op verschillende niveaus gekoppeld aan tijd (het stadje in de jaren '70 en vandaag de dag) en ruimte (Silent Hill gehuld in mist en de duisternis). Hierdoor is Silent Hill niet zozeer een horrorfilm, maar een door Gans gecreëerd nieuw subgenre. Horror, drama, maar ook avontuur maken van Silent Hill een mythische film.

Voor de cast ging Christophe Gans vooral op zoek naar actrices in het independent circuit, wat de film een extra touch geeft. Radha Mitchell is op haar best als Rose Da Silva, de jonge, rijke moeder van Sharon, die tot voor kort een zorgeloos leven leidde. Haar personage heeft iets kwetsbaar, maar groeit en wordt sterker naarmate de film vordert. Maar ook Laurie Holden, Deborah Kara Unger, Alice Krige en de 10-jarige Jodelle Ferland zijn gewoon weggelegd voor de rollen van respectievelijk police officer Cybil Bennett, Dahlia, Cristabella en Sharon. Sean Bean, die een bescheiden maar emotionele bijdrage levert als Christopher Da Silva, lijkt enkel nog in kaskrakers op te duiken, die bovendien nog eens goed smaken ook Ook nu is dat niet anders.

BEELD EN GELUID
De film staat in zijn originele anamorfische bioscoopformaat van 2.35:1 op de dvd. Heldere kleuren, een goede scherpte, een prima contrast en een zuiver beeld maken dat de kwaliteit van het beeld uitstekend te noemen valt. De verschillende geluidskanalen worden door middel van de Dolby Digital 5.1-track optimaal benut en maken dat de geheimzinnige sfeer waarin het stadje Silent Hill visueel gehuld is, ook auditief ondersteund wordt. De dialogen klinken scherp en ruis is afwezig.

EXTRA'S
Zip! Nada! Rien! Op een paar cross-promotionele trailers na. In tegenstelling tot de UK-editie (Making of featurette, Silent Hill origins, Building Silent Hill, Stars and Stunts, Creatures Unleashed en Creature Choreography) een zware teleurstelling.

CONCLUSIE
Silent Hill doet dan ook andere gameverfilmingen zoals het desastreuze Tomb Raider en Resident Evil in één klap vergeten. Fans van het horrorgenre zullen de film ongetwijfeld niet creepy genoeg vinden, maar daar draait het uiteindelijk niet om. De kijker wordt geconfronteerd met zijn eigen angsten. Voor de duisternis, eenzaamheid en vooral zijn eigen donkere kant. Silent Hill is een film waarbij je als kijker bovendien actief betrokken wordt. Veel uitleg over het hoe en waarom geeft Gans je bewust niet. Een uitnodiging van de cineast om intelligent van film te genieten. En dat gebeurt vandaag de dag jammer genoeg veel te weinig. Vive Christophe!