FILM
In het hart van Napels bevindt zich een ietwat vervallen lottokantoortje dat al generaties lang door dezelfde familie wordt gerund, en waar men op een bijzondere manier de winnende cijfers tracht te raden. Het kantoor beschikt over een dikke lexicon waarin ieder getal overeenkomt met een bepaald woord. Zo staat 22 voor "Gek", 18 voor "bloed", 16 voor "reukvaas", 79 voor "dief", 36 voor "kastanje", en ga zo maar door. De klanten laten zich bij het kiezen van de lottocijfers leiden door hun dromen, hun wensen, of gebeurtenissen uit hun dagelijkse leven, en kiezen uit de lexicon de trefwoorden, en dus ook de cijfers, die daarmee in verband staan. Op die manier hopen ze zich uit hun armoedige situatie gered te zien.

Dit eenvoudige, maar uiterst charmante onderwerp wordt op een uitstekende manier in beeld gebracht door cameraman Stefano Bertacchini, en vakkundig geregisseerd door Anna Buchetti. Zij gebruikt het lottokantoor als een alibi om de verschillende mensen waaruit het cliënteel bestaat, vaak met markante karakterkoppen en eigenaardige karaktertrekken, te filmen. De inwoners van Napels zijn, godzijdank, het echte onderwerp van Dreaming By Numbers. Opeenvolgend worden zij voor een ogenblikje gevolgd in hun dagdagelijkse beslommeringen en komen er hier en daar grappige, tragische, en soms bizarre verhalen aan het licht. Zo is er een oudere, alleenstaande vrouw die voor het ongeluk lijkt te zijn geboren. Het grootste deel van haar uitgebreide kroost is in het drugsmilieu terechtgekomen, of heeft zich in de misdaad gestort. Alsof dat niet erg genoeg is, is haar enige dochter, de enige die erin geslaagd was een min of meer normaal leven op te bouwen, tijdens de bevalling van haar eerste kindje gestorven, en dit door nalatigheid van het medisch personeel. De door rampspoed overvallen vrouw speelt al jaren bij de lotto en gebruikt de cijfers die overeenkomen met de geboortejaren van haar al dan niet overleden kinderen. Op die manier hoopt ze van verder onheil gespaard te blijven.

Dan is er nog een exuberante travestiet die het eerste niet-officiële homohuwelijk in Napels heeft georganiseerd, met hemzelf als rijkelijk uitgedoste bruid. Ook hij houdt van kansspelen. Sterker nog: hij verdient zijn brood door 3 keer per week bij hem thuis bingospelen te organiseren. Ook hij bediend zich van een zelfgemaakte lexicon waarbij de cijfers overeenkomen met woorden of zelfs hele zinnen, veelal van schunnige aard. Zo staat 37 voor "de monnik is een nicht als een kathedraal", 87 voor "jullie zijn luizenkoppen", 62 voor "goed nieuws, mijn man is dood", enzovoort. Verder krijgen we nog een blind wordende professor te zien voor wie de lotto mythische proporties aanneemt, en een innemende boekbinder die al jaren verslaafd is aan het spel en ooit zelfs al iets heeft gewonnen.

Door heen en weer te monteren tussen de beslommeringen in het lottokantoor en de levens van de verschillende klanten, slaagt Bucchetti erin haar documentaire een aangenaam ritme mee te geven dat nooit verveelt, en toch langzaam voortkabbelt zonder hoge pieken of diepe dalen. Met veel gevoel voor empathie laat ze de mensen rustig hun verhaal doen, zonder teveel te manipuleren, zonder blitse beeldspraak en zonder spectaculair te willen zijn. Daardoor worden zelfs de banaalste anekdotes interessant. De nadruk ligt op de koppen van de geïnterviewden, hun stemgeluid, hun voorgeschiedenis, hun specifieke karaktertrekken. De mensen, de inwoners van de stad Napels, zijn, zoals reeds eerder gezegd, het ware onderwerp van deze documentaire, en ze worden allen van hun mooiste kant belicht. De kijkervaring van Dreaming By Numbers kan men dan ook het beste vergelijken met het luisteren naar een oude man, die met een sappige stem een boeiend verhaal vertelt: rustgevend en voor herhaling vatbaar.

Deelachtig aan het mooie eindresultaat is de prachtige 16mmfotografie van Stefano Bertacchini, en de niet al te opdringerige muziek van Lucio Caliendo. In het kort: Dreaming By Numbers is een documentaire zoals er vandaag de dag te weinig worden gemaakt: oprecht, eenvoudig, en schoon.

BEELD EN GELUID
Dreaming By Numbers staat in de correcte beeldverhouding van 1.77:1 anamorf op dvd. Deze documentaire werd geheel opgenomen op een zeer korrelige 16mm pelicule, en de beeldkwaliteit van deze uitgave is dan ook navenant. Beeldruis is gedurende de gehele speelduur prominent aanwezig. Dit komt de beeldscherpte en het contrastniveau uiteraard niet ten goede, maar zorgt tegelijkertijd voor de specifieke, archaïsche sfeer waarin deze, nochtans recente film baadt. Ook beklemtoont ze de prachtige fotografie van Stefano Bertacchini. Rekening houdend met dit pluspunt, en met het feit dat de meer dan imperfecte beeldkwaliteit een rechtstreeks gevolg is van de onvermijdelijke euvels van het gebruikte bronmateriaal, is de overzetting naar het digitale medium zeker geslaagd te noemen. Van digitaliseringartefacten is immers geen sprake. Geniet dus maar met volle teugen van het korrelige zwart-wit beeld, want voor één keer is het een lust voor het oog in plaats van een storend neveneffect. Ook het geluid is degelijk, zonder spectaculair te zijn. De Italiaanse Dolby Surround 2.0-audiotrack klinkt helder en duidelijk, met veel details in de sfeervolle achtergrondgeluiden. Het klankbeeld wordt slechts enkel verruimd door de muziek, die meer dimensie heeft dan de ter plekke opgenomen dialogen. Doodnormale euvels voor een documentaire dus, die niets te maken hebben met een slechte digitalisering. Al bij al geslaagd.

EXTRA'S
De dvd van Dreaming By Numbers bevat geen extra's, maar bij aankoop van deze documentaire krijg je er een gratis audio-cd van de door Lucio Galiendo gecomponeerde filmmuziek bij (28.25 min. - 9 tracks). Een leuk cadeautje, ware het niet dat de meeste deuntjes op deze cd een beetje mager uitvallen wanneer je ze los van de documentaire beluistert. Neemt niet weg dat er ook enkele pareltjes tussen zitten, en dan vooral in de meer semi-akoestische, licht experimentele nummers. De vraag blijft natuurlijk hoeveel keren je dit plaatje in de lader van je cd-speler zal belanden.

CONCLUSIE
Dreaming By Numbers is een lichtvoetige, gemakkelijk te verteren, en bijzonder charmante documentaire in het "human-interest" - genre die het vooral moet hebben van de registratie van karaktervolle koppen en de achtergrondverhalen van de vele personages. Het zwart-wit beeld oogt bijzonder korrelig, maar dit is een eigenschap van het gebruikte bronmateriaal. De audiotrack klinkt degelijk zonder meer. Dreaming By Numbers biedt een zeer mooie, vederlichte kijkervaring, die vele keren kan herhaald worden.