FILM
Dag beste kijkbuiskinderen.

Of moet ik zeggen websurfers? Het is immers, met al die technologische veranderingen voor een oude uil als mezelf niet eenvoudig om de ontwikkelingen daaromtrent op de voet te blijven volgen. Neem nu de dvd. Toen ik nog dagelijks de krant voorlas aan de kinderen des lands – dat was in de jaren zeventig, beste surfertjes – hadden wij nog geeneens video, laat staan van die blinkende schijfjes. Mijn Krant zegt mij dat de beeldkwaliteit op de genoemde dvd's superieur is, dus laat ik dat maar voor waar aannemen. Op de voorpagina staat vandaag eveneens dat er een nieuw schijfje uit is waarop mijn avonturen gebundeld staan: Het Beste Van Meneer De Uil, deel 2. Nu ben ik normaal gezien er niet het dier naar om mijn eigen loftrompet te blazen, maar, beste kinderen, regels zijn er om uitzonderingen op te maken.



De zogenaamde dvd bevat maar liefst vijftien fabels uit – als mijn geheugen me niet in de steek laat – het gezegende jaar 1972. Ik weet nog goed dat ik het toen uitvoerig moest hebben over de invoering van een geldmiddel in het Grote Dierenbos, op de eerste dag van de tweede maand. Jaja, ieder dier kreeg toen, op advies van juffrouw Ooievaar, een maandelijkse toelage van honderd stuiters. Als het dier in kwestie echter te veel kerven op zijn stok had, werden dwarrels of oortjes in mindering gebracht. Vraag dat maar aan Lowieke de Vos! Niet veel later deed overigens een andere nieuwigheid zijn intrede in ons Bos. Uit het zuiden van het land kwam namelijk Car-na-val aangewaaid. Bor de Wolf werd als Prins gekroond, en de gebroeders Bever knapten zelfs het oude pretpark weer op. Dat waren nog eens tijden!

Men heeft mij gevraagd, voor ik dit neerschreef, de vijftien episodes nog eens te herbekijken. Dat bracht een stevige portie nostalgie met zich mee, hoor, beste webkinderen. Wat toen in de Krant stond heeft bovendien – naar de bescheiden mening van deze oude uil – nog niets aan kracht en relevantie ingeboet. Ook het weerzien met oude vrienden als Juffrouw Mier, Stoffel de Schildpad, ja zelfs die Belgische boefjes Tijl Schavuit en Sjefke Schelm, was zeer aangenaam. Ook mijn kinderen en achterkleinuiltjes konden de episodes op dit schijfje overigens zeer smaken. Het enige minpunt dat ik voor mezelf genoteerd heb, is de bruuske beëindiging van de dvd, midden in de voorbereiding van het Car-na-valsfeest. Maar misschien dat de goede mensen bij Bridge Entertainment die fabels bewaren voor een volgende collectie dvd’s.

Ziezo, en daarmee heb ik mijn promotiepraatje ook weer afgerond. Plezant voor de kleintjes, lekker nostalgisch voor de oudjes, klinkt mijn conclusie. En dan nu, beste webbertjes, oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!



BEELD EN GELUID
Net zoals de eerste collectie Fabeltjeskrant-episodes is de beeldkwaliteit onderhevig aan regelmatige printvuiltjes en een dosis grain, maar alles in acht genomen oogt het beeld behoorlijk. Als je bedenkt dat het vooral de kleintjes zijn die deze schijf zullen bekijken, denk ik niet dat de relatieve tekortkomingen op visueel vlak veel uitmaken. Vooral ook omdat de kleurenweergave heerlijk helder is. Het geluidsspoor klinkt zoals het moet klinken in mono: goed verstaanbaar. Veel dynamiek komt er niet uit de boxen, maar laten we wel wezen, ook dat maakt deel uit van de charme van de Fabeltjeskrant. Geen vlekkeloze transfer kortom, maar eentje die nagenoeg immuun is voor kritiek.

EXTRA'S
Op het handvol Cross-Promotionele Trailers dat de disk opent na, blijft de bonussectie leeg. Waar blijven die retrospectieve documentaires voor een van de belangrijkste tv-series die ooit de Nederlandse beeldbuizen bevolkte?

CONCLUSIE
Wie genoot van de eerste bundeling Fabeltjeskrant-episodes zal dat ongetwijfeld ook met deze tweede worp doen. Alle favoriete personages zijn immers terug, de verhaallijnen kunnen als vanouds jongeren van 3 tot 103 boeien en de charme van de poppen blijft intact. Beeld en geluid zijn niet foutloos, maar oerdegelijk, terwijl de extra's blijkbaar verloren zijn gelopen in het Enge Bos.