FILM
De expeditie van professor Steven Cale (Eric Stoltz) en regisseur Terri Flores (Jennifer Lopez) om een onbekende stam in het Amazonegebied te filmen, draait op een fiasco uit. Onderweg pikken ze een gestrande reiziger op, ene Paul Sarone (Jon Voight) die zich onledig houdt met slangen vangen en verkopen aan dierentuinen. Wanneer Steven een ongeluk (?) krijgt tijdens het duiken, heeft de bemanning geen andere keuze dan een alternatieve route te nemen om 'm zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te brengen. Sarone heeft dit echter allemaal in scène gezet, om op die manier zo goed en zo kwaad mogelijk zijn materiaal van zijn vorige, lichtjes mislukte, expeditie te bergen. Aan geluidstechnicus Gary Dixon (Owen Wilson) vertelt hij dat een levende anaconda bij een dierentuin of een excentrieke verzamelaar wel een miljoen dollar waard is, en verblind door het geld kiest hij kamp voor Sarone en tegen zijn vriendin Denise Kalberg (Kari Wuhrer), die maar wat zo snel mogelijk weg wil. Terri, cameraman Danny Rich (Ice Cube) en presentator Warren Westridge (Jonathan Hyde) proberen Sarone te overmeesteren, maar ze falen, en Sarone dwingt de overlevende in de rol van levend lokaas voor de monsterlijk grote anaconda. To eat or not to eat, that's the question...

In tegenstelling tot de anaconda zélf is de gelijknamige film een lichtgewicht. Waar monsterfilms als deze het al eens moeten hebben van geestige one-liners of een flinke portie zwarte humor, neemt regisseur Luis Llosa zijn film ernstig. Té ernstig, want veel meer dan een afvallingsrace wie er uit de kaken van de anaconda blijft en wie niet, valt er aan de film niet te beleven. Ook de cast is op zijn zachtst gezegd niet het kruim van Hollywood: Jennifer Lopez? Kari Wuhrer? Owen Wilson? Niet dat dat in deze film erg belangrijk is, want afgezien van bang zijn voor een overduidelijk animatronische anaconda stonden er in de jobvereiste er niet al te zware selectievoorwaarden. Jon Voight, die anders talent te over heeft, speelt vreselijk overdreven, en heeft aan zijn acteren zelfs een Razzie-nominatie overgehouden. De "eer" voor beste acteerprestatie komt feitelijk toe aan Ice Cube, die toch nog een zekere spontaneïteit in zijn vertolking kan leggen. Maar op niveau van hersencellen-dodende spijs is Anaconda nog best te pruimen. De timing en de opbouw zijn geschikt, we volgen soms het camerastandpunt van de anaconda, wat toch een paar aparte beeldjes oplevert, en zelfs voor een film beladen met clichés (in de jungle gaan alleen erg domme koppeltjes midden in de nacht vrijen buiten het kamp) kan regisseur Llosa ons toch een paar keer lekker aan het schrikken brengen. Net zoals het nets kleine slangetjes is Anaconda niet voldragen, bevat potentieel, maar het komt er niet uit. Voor een B-film is dit een te goed product, voor een film van de A-list, waar Llosa, gezien de cast, op mikte, is hij dan weer te zwak. Een twijfelgeval.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van Anaconda is niet helemaal van optimale kwaliteit. Alhoewel de kleuren verzadigd zijn en de tropische sfeer van de jungle eer aandoen, en tegelijkertijd de natuurgetrouwheid van bijvoorbeeld de huidskeuren in ere laat, is het beeld niet echt messcherp, en is er nogal wat ruis te zien wanneer de achtergrond wat donkerder wordt. De transfer is aanvaardbaar maar verraadt zijn ouderdom. De DTS-track die we onder meer op de Superbitversie terugvonden, heeft plaats moeten maken voor een intense Engelse Dolby TrueHD 5.1-track die eigenlijk een goedkopere B-film als Anaconda een zekere meerwaarde geeft. De openingsscène waarin het monster dat we tot dan toe niet te zien krijgen zich door een houten vloer boort, en de vele voorraden munitie die tevergeefs op het beest worden afgevuurd, zijn krachtig en diep. De angstaanjagende junglegeluiden klinken volledig rondom de surroundspeakers; een mooie case study is de scène waarin Owen Wilson en Kari Wuhrer plots zo geil als boter elkaar midden in de jungle willen bespringen en hun copulatiedrang wordt verstoord door wat een nukkig everzwijn blijkt te zijn, dat ervoor zorgt dat de achtergrondgeluiden plots in een angstige stilte gesmoord worden. De dialogen zijn helder en goed verstaanbaar en de soundtrack van Randy Edelman klinkt niet te opdringerig, alhoewel het nogal een bombastisch werkstukje is.

EXTRA'S
Bonusmateriaal op een release van Anaconda zou voorpaginanieuws zijn. Naast wat trailers en een BD Live-link die essentieel niets anders doet dan doorlinken naar de website van Sony is dit alweer een kale release

CONCLUSIE
Anaconda is een leuke guilty pleasure, waarbij een deel van het breinloze vertier wordt verstoord door een echt wel slecht scenario. Vermits geen enkele dvd-versie een meerwaarde biedt qua bonusmateriaal, is in geval van twijfel de Blu-ray de version of choice.