FILM
Maria Merryweather (Dakota Blue Richards) wordt op jonge leeftijd wees waardoor ze verplicht dient te verhuizen naar het landhuis van haar enige familielid, de zonderlinge oom Benjamin (Ioan Gruffudd). Ondanks het feit dat ze specifieke regels heeft gekregen over welke kamers wel en niet te betreden, lapt Maria de afspraken uiteraard snel aan haar laars. Eigenwijs gaat ze op onderzoek door het immense landgoed. Zo ontdekt ze een eeuwenoude rivaliteit tussen de Merryweathers en de familie De Noir. Hierdoor is een vloek ontstaan die alles dreigt te vernietigen. Marry en enkele nieuwe vrienden gaan op avontuur en proberen de gevaarlijke vloek tegen te houden...

"A Magical Journey Begins."

Sinds het immense succes van de Harry Potter-, Lord Of The Rings- en The Chronicles Of Narnia-franchsises proberen alle studios om een extra graantje mee te pikken. Daardoor werd elk kinder- en fantasyboek dat maar een beetje succes of aanhang heeft omgevormd tot een (vaak) peperdure bioscoopfilm. Dat leverde enkele amusante films op zoals Eragon, The Spiderwick Chronicles en The Golden Compass, die ook nog een behoorlijke duit wisten binnen te halen. De laatste jaren is het echter frappant dat de overgrote meerderheid van de films in het genre amper nog wat opbracht. Inkheart, City Of Ember en The Seeker: The Dark Is Rising flopten zo genadeloos dat The Secret Of Moonacre - de nieuwste borreling van de maker van het wondermooie en tevens verrassend succesvolle Bridge To Terabithia - de bioscopen in de meeste landen zelfs niet eens haalde.

Is dat een zonde? Eigenlijk niet. Bridge To Terabithia was voor mij één van de toppers van dat bewuste releasejaar, dus ik had best de nodige verwachtingen voor The Secret Of Moonacre. Het boek "The Little White Horse" van Elizabeth Goudge wordt gezien als één van de klassiekers onder de kinderboeken. Toch slaagt regisseur Gabor Csupo er nergens in om de levendige sfeer op een gepaste wijze over te brengen. Niet alleen komt alles erg ongeïnspireerd over, de film sleept vaak ook echt aan. Waar Bridge To Terabithia perfect de juiste emotionele snaren van het jeugdige onderbewustzijn van ondergetekende wist te raken, lieten de avonturen van Maria Merryweather ons bijna volledig koud.

Maar er is helaas nog meer dat niet werkt  in The Secret Of Moonacre (ofte De Maanprinses En Het Geheim Van Het Witte Paard, zoals deze film in de Benelux genoemd is). Ondanks een talentvolle cast staat iedereen maar wat te sukkelen. Gruffudd is compleet miscast en voelt zich duidelijk niet in zijn sas, terwijl Tim Curry op zijn beurt zijn dialogen over-the-top staat uit te spuwen. Natascha McElhone slaagt er evenmin in om te overtuigen. De enige die nog ietwat de aandacht weet vast te houden is de jonge Dakota Blue Richards. Hoewel haar gelijkaardige vertolking uit The Golden Compass nooit ver weg is. Andere elementen die compleet de mist in gaan zijn de zwakke regie van Csupo, de niet werkende humor en de onnozele nevenpersonages.

Net wanneer je denkt dat iemand anders aan het roer moet gestaan hebben van Bridge To Terabithia lijkt Csupo zich al zijn fouten te realiseren en laat hij de film eindigen in een mooi passende climax waarvan het plaatje volledig klopt. Jammer dat de rest van The Secret Of Moonacre zo futloos is!

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1-beeld is meer dan behoorlijk met een prima scherpte en contrast. Het schaduwdetail is bevredigend en het zwartniveau is voldoende strak. De gebruikte print is vrij van beschadigingen, maar sommige scènes hebben toch wat last van filmgrain en een compressiefoutje. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt eveneens prima, met een goede weergave van muziek en de geluidseffecten. De dialogen klinken helder en zijn over de hele lijn goed te verstaan. Ruis of andere storingen hebben we op het eerst zicht niet waargenomen.

EXTRA'S
Enkel een drietal automatisch opstartende promotionele trailers.

CONCLUSIE
The Secret Of Moonacre is jammer genoeg een erg middelmatige fantasyfilm geworden. Het einde is één groot kippenvelmoment, maar wat vooraf gaat is jammer genoeg vaak ongeïnspireerd, rommelig en soms zelfs ronduit saai. Het acteerwerk is ook behoorlijk zwak. Jammer, want de vorige film van regisseur Gabor Csupo - Bridge Of Terabithia - was een absolute topper in het genre!