FILM
Welke romantische ziel herinnert zich deze blockbuster uit 1987 niet? Een jong meisje die tijdens haar vakantie de bijna illegale 'time of her life' beleeft met een uit de kluiten gewassen dansinstructeur. Onder het mom van 'dirty dancing' helpt hij haar bij het ontdekken van haar eigen persoonlijkheid, seksualiteit en ontluikende vrouwelijkheid. Het moet gezegd, destijds werd deze film met een dusdanige hype op het grote publiek losgelaten dat wij gewoonweg weigerden deze te gaan bekijken omdat deze soort prenten toch meestal een tegenvaller zijn. Een beetje onterecht, blijkt nu, alhoewel het ons toch een mysterie blijft vanwaar deze film zijn immense populariteit vandaan heeft. Merk wel op dat de 'chemistry' tussen Grey en Swayze goed werkt en dit gemixed met de nodige dramatiek, een stevige brok dans en de bijbehorende soundtrack (een paar songs die werden geschreven voor deze film werden méga-hits eind de jaren 80) zal er wel voor een groot deel tussenzitten. Regisseur Ardolino's filmstijl is gezapig maar competent en z'n karakters zijn redelijk goed uitgewerkt. Z'n echte kracht ligt echter in het in beeld brengen van de dansscènes die hij levensecht laat overkomen met volledig uitgewerkte choreografische hoogstandjes en weinig gebruik makend van de gebruikelijke MTV-cuts die we van dit soort film gewoon zijn. Het enige serieuze minpunt aan deze film is de finale dansscène: de prent werd geplaatst in het jaar 1963 met aangepaste sets, kledij en zelfs haarstijlen. Toch vervalt dit alles in het niets bij het horen van de begeleidende muziek die enkel geproduceerd kon geweest zijn in de zogenaamde 'synthesizer'-eighties. Door deze muziek te gebruiken vervalt het authentieke gevoel van de film volledig. Jammer, want voor de rest is deze 'Dirty Dancing' best genietbaar.

BEELD EN GELUID
De originele print werd redelijk goed geconserveerd waarbij de anamorfische 1.78:1-transfer (origineel formaat is echter 1.85:1) best te pruimen valt. Natuurlijk zitten er de nodige oneffenheden in, vooral op de horizontale lijnen, en een anamorfische behandeling zou de film zeker geen kwaad gedaan hebben. In het algemeen ziet het beeld er ook iets te zacht uit maar in de mate van het mogelijke worden de kleuren helder weergegeven. Ook het zwart is solide en sommige detailleringen zijn zelfs goed zichtbaar. Betere score op geluidsvlak: er werd een remastering uitgevoerd naar DD5.0 én DTS5.0 waartussen we weinig of geen verschil hoorden. Beide tracks scoren dus goed met heldere dialogen maar het is vooral de muziek die voordeel haalt uit deze remastering. De surrounds worden dan ook enkel en alleen gebruikt om (voornamelijk) dansmuziek weer te geven en behoudens enkele atmosfeergeluiden worden ze verder niet gebruikt. We kunnen ons moeilijk voorstellen dat deze film ooit beter klonk in vergelijking met z'n originele release in 1987.

EXTRA'S
In tegenstelling tot de R1-release die bulkte van de extra's is deze uitgave een magere bedoening: de 'behind-the-scenes' duurt slechts een luttele 5 minuten waarop we Swayze en enkele andere dansers een paar 'dirty dance-moves' zien instuderen. De featurette is met zo'n ongeveer 6 minuten niet veel beter, maar we krijgen wel meer informatie over de prent gemixt met interviews door acteurs en regisseur. De news-rap is een lachertje van 2 minuten waaruit gewoon blijkt dat de jaren '80 qua uitzicht weinig verschillen van de jaren '60 en '70 en dat het draaien van de film in de eighties niet moeilijk te bewerkstelligen was. Als afsluitertje krijgen we een Q&A ronde voorgeschoteld met Swayze, Gray, Rhodes, regisseur Ardolino en de hoofdchoreograaf van de prent. Nergens valt enige vorm van ondertiteling te bespeuren.

BESLUIT
Alhoewel deze film een echte blockbuster te noemen is, zien we deze niet als het berekende commerciële project zoals we ze vandaag in overvloed voorgeschoteld krijgen. Het is een (soms honingzoete) vertelling van een tiener in volle ontbloeseming en we beschouwen het dan ook als een feel-good movie met een serieuze dans-twist.