SERIE
Hulpsheriff Rick Grimes (Andrew Lincoln) wordt bij een wegcontrole neergeschoten, en wordt enkele weken later wakker in een desolate ziekenhuiskamer. Het interieur van het ziekenhuis is een puinhoop, alles is kort en klein geslagen, en wanneer hij met moeite naar buiten kan strompelen, liggen de rottende lijken in stapels te stinken. Grimes' comateuze toestand is ineens zijn redding geweest: hij is voor dood achtergelaten, maar hij is - voorlopig dan toch - ontsnapt aan het bloedbad dat rondom hem heeft plaatsgegrepen. In de plaats daarvan is het straatbeeld gevuld met zombies, al dan niet nog met al hun lichaamsdelen intact, die weliswaar niet erg snel van begrip zijn, maar zeker wanneer ze in roedels jagen best wel dodelijk kunnen zijn. Aan hun gedragingen te beoordelen is hun aard bovendien best besmettelijk. Zo goed hij kan zoekt Rick zijn huis op, om te weten of de plaag die blijkbaar de bevolking heeft gedecimeerd, ook zijn vrouw Lori (Sarah Wayne Callies) en zijn zoon Carl (Chandler Riggs) heeft getroffen. Thuis treft hij enkel sporen aan van een haastig vertrek: het ontbreken van fotoalbums geeft alvast een goede indicatie dat de vluchtelingen toch nog bij hun zinnen waren toen ze het huis moesten verlaten.

Rick vindt al gauw enkele andere overlevenden, waaronder zijn vrouw, die zich zo goed mogelijk trachten te verweren tegen de zombieplaag. De enige manier om de zombies uit te schakelen is een welgemikt schot in hun hersenpan, want zelfs de halfrottende lijken worden blijkbaar nog aangestuurd vanuit één of ander impuls uit het brein. Het is voor de overlevenden echter dag na dag zoeken naar bestaansmiddelen en dan vooral hopen, hopen munitie; bovendien is er een reëel besmettingsgevaar, en wie ook maar de minste symptomen van de ziekte vertoont plaatst zichzelf onherroepelijk in een schutskring. Anarchie is het ordewoord, en zelfs met zijn povere aanblik van hulpsheriff kan Rick niet dadelijk gezag in de groep uitstralen. Zijn vrouw is bovendien in de armen van zijn partner Shane (Jon Bernthal) gelopen, voluit overtuigd dat haar man dood was - Shane is een beetje sketchy geweest over de details waarin hij zijn maat heeft achtergelaten.

The Walking Dead is gebaseerd op de gelijknamige graphic novel-reeks van Robert Kirkman, Tony Moore en Charlie Adlard, en was voor zender AMC een schot in de roos, alhoewel het in onze contreien nog heeft geduurd totdat betaalzender Foxlife de serie oppikte vooraleer die hier ook enige naambekendheid kreeg. Inhoudelijk is de reeks vrij grafisch expliciet, en nogal gore scènes worden niet geschuwd; zo moeten twee van de hoofdrolspelers in de tweede aflevering zich insmeren met menselijke ingewanden (en nog geen beetje) om de geurzin van de zombies op een dwaalspoor te brengen. Verwacht u aan liters bloed en kilo's dood vlees! Qua goorheid hebben we dus met adult content-series als True Blood het einde alvast nog niet gezien. The Walking Dead, onder supervisie van regisseur Frank Darabont, blaast in elk geval nieuw leven in het zombiegenre dat compleet ongeloofwaardig was geworden door vele flauwe verfilmigen die zich situeren in het genre van misplaatste comedy (Shaun Of The Dead), budgethorror (à la Resident Evil) of meestal ergens tussen de twee, waarbij één van de weinige uitzonderingen van de afgelopen jaren 28 Days Later was, waarmee deze serie gemeen heeft dat het hoofdpersonage net ontwaakt uit een coma. Het postapocalyptische intelligente drama The Walking Dead weet vanaf het eerste moment de juiste toon qua ernst aan te slaan, de personages zijn voldoende onderbouwd om er met mee te kunnen leven, en de acteurs weten een prima vertolking naar het scherm te brengen, of ze nu geselecteerd zijn op gelijkenis met Viggo Mortensen, zoals duidelijk bij Andrew Lincoln het geval was, of omdat ze een beetje naambekendheid meebrengen uit een vorige reeks waarin ze geacteerd hebben, zoals Sarah Wayne Callies (Prison Break). Zij het dat er af en toe wel eens een cliché uit de kast wordt gehaald: zowat elke scène waarin zombies worden afgeknald lijkt op een screenshot uit de eerste de beste first person shooter. De verhalen wisten me van begin tot einde te boeien, alhoewel de openingsaflevering enig inlevingsvermogen vergt, en de schrijvers laten het achterste van hun tong nog niet zien met het oog op verdere seizoenen; er wordt bijvoorbeeld voorlopig nog niet gerept over de oorzaken van de zombieplaag. Vooral visueel zijn kosten noch moeite gespaard: de fotografie van de reeks is beeldig, en de CGI-effecten waarmee half ontvleesde zombies het scherm teisteren, zijn uiterst geloofwaardig. Voor de muziekscore werd een beroep gedaan op Bear McCreary, bekend van Battlestar Galactica, die toch niet helemaal op kruissnelheid zit in vergelijking met zijn vorig werk.

AFLEVERINGEN
Helemaal interessant om te weten is dat deze versie uncut is, in tegenstelling tot nogal wat Europese versies zoals die uit de UK. Ik zal de speelduren vermelden. E1 verdient een pluim!

Disk 1:
1. Days Gone By (1:07:20)
Hulpsheriff Rick Grimes (Andrew Lincoln) geraakt na een schietincident bij een wegcontrole enkele weken in coma. Wanneer hij ontwaakt, ligt hij helemaal alleen in het ziekenhuis; een kleine verkenningstocht leert hem dat de rottende lijken bij bosjes her en der zijn opgestapeld. Een deel van de doden vormt nog steeds een gevaar: als zombies jagen ze op al wie er nog leeft. Een andere overlevende, Morgan Jones (Lennie James) vertelt Rick dat het grootste deel van de bevolking is getroffen door een ziekte die wordt overgebracht via beten en krabben, en dat de enige manier om de levende doden uit hun lijden te verlossen een proper schot door de hersenpan is. Wanneer Rick merkt dat zijn vrouw Lori (Sarah Wayne Callies) en zijn zoon Carl (Chandler Riggs) blijkbaar hun valiezen hebben gepakt en veiliger oorden hebben opgezocht, trekt hij te paard richting Atlanta. De grote steden zijn echter verzameplaatsen voor de zombies, en Rick werkt zichzelf danig in de knel.

2. Guts (44:43)
Rick wordt uit zijn benarde positie in een tank gered door Glenn (Steven Yeun), die hem in contact brengt met een half dozijn overlevenden. Verschanst in een warenhuis moeten ze wachten tot er hulp komt opdagen, of anders een manier zoeken om door het cordon zombies te breken. Eén man in het gezelschap, de hillbilly Merle Dixon (Michael Rooker) heeft een behoorlijke dosis cocaïne tot zich genomen, en staat met een wapen te zwaaien. Carl kan niets anders doen dan hem met handboeien vastketenen aan het buizensysteem. Wanneer het gezelschap uiteindelijk een vluchtwagen kan te pakken krijgen, verliest T-Dog (Irone Singleton) de sleutel van de boeien, en ze moeten Dixon achterlaten.

3. Tell It To The Frogs (45:05)
Rick arriveert in het kamp van de overlevenden, en vindt er onder meer zijn vrouw terug. Tussen hen rijst er echter een huizenhoog probleem, want Ricks maat Shane (Jon Bernthal) heeft zijn vrouw wijsgemaakt dat hij dood was, en Lori is een relatie met hem begonnen. Terwijl de zombies meer en meer de perimeter van het veilig geachte kamp doorbreken, is Merles broer Daryl (Norman Reedus) razend wanneer hij hoort dat zijn broer als een hond is achtergelaten op een door zombies belegerd gebouw. Rick biedt aan om mee terug te gaan, al was het maar om zijn zak munitie en geweren die hij in de paniek heeft moeten achterlaten, te recupereren. T-Dog en Glenn vervoegen hem; Shane vindt het waanzin dat vier mannen hun leven op het spel zetten om één niet zo sympathieke collega te trachten te redden.

4. Vatos (44:47)
Kennelijk heeft Merle zich weten te bevrijden, maar hij is spoorloos. Wanneer Rick en zijn compagnons de zak wapens terug wil recupereren, worden ze belaagd door een bende overlevende Latino's die Glenn ontvoeren. Rick kan één van de bendeleden, Felipe (Noel G) gevangennemen, maar wanneer Rick met de bendeleider, Guillermo (Neil Brown Jr.) wil onderhandelen over een gevangenenruil. wil die ook de wapens erbij. Het belooft een bloederige confrontatie te worden, totdat Rick ondervindt dat de Vatos de wapens eigenlijk willen gebruiken om een ouderlingentehuis vol met zwakke en hulpbehoevenden met nogal wat jaren op de teller te beschermen. Met het gevoel dat er toch nog zoiets bestaat als solidariteit keert het viertal huiswaarts. Daar hebben een bende zombies net de aanval op het kamp ingezet... Amy (Emma Bell) en Jim (Andrew Rothenberg), die nog een voorgevoelen had en graven was beginnen graven, worden verwond.

Disk 2:
5. Wildfire (45:02)
De aanval van de zombies heeft het kamp in rep en roer gezet. Amy is gebeten en haar zuster Andrea (Laurie Holden) is ontroostbaar. Het humane ding om te doen is de besmetten het hoofd afhakken, maar Andrea wil niet dat dat bij Amy gebeurt, en ze zwaait met een pistool naar iedereen die nog maar in de buurt komt om Amy kwaad te doen. Het is echter nog maar een kwestie van uren vooraleer Amy in een zombie zal veranderen. Ook Jim is gebeten, maar hij vertoont nog geen uiterlijke tekenen. De groep besluit om het onveilige kamp achter te laten en uit te zoeken wat er in Atlanta nog over is van de vermaarde CDC (Center for Disease Control). Maar ook daar vangen ze bot: ze moeten Jim halverwege achterlaten, en het CDC wordt bemand door een vreemde zonderling, doctor Edwin Jenner (Noah Emmerich).

6. TS-19 (45:24)
Doctor Jenner heeft de groep naar binnen gelaten in het CDC, maar hen bezworen dat er geen terugweg is. Na een overvloedig feestmaal, waarop even alle zorgen schijnen vergeten te zijn, bekent dokter Jenner dat het volautomatische station vlak voor een fase van zelfvernietiging staat, omdat het allerlei soorten virussen herbergt die de mensheid kapot kunnen krijgen. Hij bekent nog wel dat hij beelden heeft van Test Subject 19, een proefpersoon die zich vrijwillig heeft laten scannen terwijl de verschillende fasen van de zombieziekte zich bij haar manifesteerden. Uiteindelijk werd TS-19 neergeschoten. Én TS-19 was Jenners vrouw. Alhoewel er geen terugweg is, proberen Rick en een paar anderen de deur toch te forceren; maar er zijn er anderen die willen blijven en de korte pijn van de vernietiging van het CDC prefereren.

BEELD EN GELUID
Waar we in het verleden nogal eens twijfels hadden over de kwaliteit van de releases van E1 Entertainment, schijnt de maatschappij toch het juiste pad ingeslagen: na het eerste seizoen van Haven is dit alweer een puike transfer waarbij vooral het gebruik van ziekelijk bruin-grijs-rode tinten zeer goed wordt onderstreept. Er is bijvoorbeeld een erg idyllische scène waarin Amy en Andrea op een bootje in het blauwe water in de groene natuur rondvaren, die scherp contrasteert tegen de zwaarmoedige mise-en-scène die volgt op het feit dat ze terug in de realiteit worden gekatapulteerd. De serie ziet er ongekunsteld en ruw uit, met veel ruis en onrustige shots, die de donkere thematiek van de reeks benadrukken. Af en toe is het beeld wat soft, maar dat maakt het dan weer mogelijk dat de CGI-shots wat makkelijker in de rest van het beeld worden gemixt; echt scherp als een scheermes is de reeks nooit, maar dit is beslist een bovengemiddelde transfer. De zwarttonen zijn diep en absorberend, het detail aan bijvoorbeeld het uniform van Rick Grimes is treffend, en veel beter zal de transfer niet worden. In tegenstelling tot de Amerikaanse release mogen wij hier genieten van een DTS-HD MA 5.1-track die erg ruimtelijk klinkt en nergens steken laat vallen qua sterkte: het politiealarm dat afgaat wanneer Glenn een auto pikt, de rijkelijk aanwezige geweerschoten en het gegil van de onfortuinlijken die in handen van de zombies terechtkomen, zijn welgedefinieerd en scherp.

EXTRA'S
Zelfs al is deze release nagenoeg identiek aan de reeds eerder in de Verenigde Staten uitgebrachte versie, dan nog zijn de Amerikaanse kopers er alvast aan voor de moeite want een nieuwere, met nóg meer extra's voorziene versie met onder meer audiocommentaren, is intussen op de schappen beland. Wat deze versie bevat is het volgende: eerst en vooral vijf stukken documentaire. In The making of The Walking Dead (29:53) analyseren cast en crew de zombiethema's, en ze proberen ons natuurlijk te vertellen wat hun unique selling position in dit segment is. Inside The Walking Dead (31:10) bevat zes korte stukjes bijdragen over de sets van elk van de zes afleveringen. A sneak peek with Robert Kirkman (4:51) lijkt eerder nog op een introductie van het nog te volgen making of-materiaal, en in Behind the scenes: Zombie make-up tips (6:45) krijgt U van Greg Nicoterro zomaar gratis en voor niks enkele tips die van u de star van het Halloween-feestje moeten maken. Bijna obligaat bij stripverfilmingen is een Convention panel with producers (11:32), meestal - en dat is hier geen uitzondering op - opgenomen op het stripfestival Comic-Con in San Diego, waar het publiek vragen mocht afvuren op cast en crew.

Dan volgt er nog een sectie Extra footage, waarvan het niet duidelijk is waarom het van de rest is afgescheiden. In Zombie school (2:58) leren de figuranten hoe ze zich moeten gedragen als een zombie. Bicycle girl (5:06) is een bijdrage over een altijd weerkerende zombie waarvan Rick de fiets heeft gestolen. In On set with Robert Kirkman (3:06) neemt de uitvoerend producent annex stripauteur ons mee op de set; in Hanging with Steven Yeun (3:53) vertelt de acteur hoe het is om de hele dag op de set te leven, en in Inside Dale's RV (3:25) krijgen we eindelijk te zien wat er allemaal in de caravan Jeffrey DeMunn zit. Tot slot krijgen we nog On set with Andrew Lincoln (3:46), het hoofdpersonage, dat vertelt hoe hij zijn personage benadert. Daar tegenover staat dat Andrew Lincoln geen bekende acteur is, die hoopt op deze manier zijn marktwaarde te doen stijgen.

CONCLUSIE
Met zijn zes aflevering van The Walking Dead is er nog maar een opmaat gegeven voor de hele reeks. Het zou bijvoorbeeld interessant kunnen zijn om de oorzaken van de ziekte te leren kennen. De eerste reeks slaagt er alvast wel in om de fundamentele karakteriële botsingen tussen de antagonisten vast te leggen. Technisch is er niets mis met deze Walking Dead, en alhoewel ze met niet veel zijn, is het bonusmateriaal inhoudelijk aanvaardbaar. Voor mij een aanrader, met de strikte nevenvoorwaarde dat we wel een seizoen 2 eisen...