FILM
Timmerman W.P. Inman (Jude Law) uit North Carolina beleeft nog een kortstondige romance met Ada Monroe (Nicole Kidman), de dochter van de predikant (Donald Sutherland), alvorens hij onder de wapens wordt geroepen en mee aan de kant van de zuiderlingen mag (lees: moet) gaan vechten in de Amerikaanse secessieoorlog. Na een bloederige slag houdt hij het echter voor bekeken en hij deserteert. Wat niet zo'n goed idee is, want er lopen voortdurend milities rond die als opdracht hebben deserteurs, slaven en kortom iedereen met een iets bruiner velletje dan de gemiddelde medemens onmiddellijk neer te leggen. Ada probeert intussen te overleven nadat haar vader is omgekomen. Probleem is dat ze volledig is opgevoed als een juffrouw van hogere komaf; in de praktijk kan ze piano spelen, borduren en alle rivieren van Europa opnoemen, maar een aardappel planten is er te veel aan. Gelukkig krijgt ze de bereidwillige hulp van Ruby Thewes (Renée Zellweger), een boerenmeid die geen blad voor de mond neemt. De boerderij van de Monroes is echter in erbarmelijke staat, en militieleider Teague (Ray Winstone) hoopt maar wat dat de dames in nood er al snel het bijltje bij neerleggen, zodat hij de boel voor een prijsje kan overnemen - Ada Monroe neemt hij er overigens graag bij. Ada blijft echter hopen dat Inman, haar witte ridder op dito paard, op een dag voor haar neus zal staan om het schorriemorrie mores te leren. Voor Inman is de weg terug naar Cold Mountain er echter één waarbij de dood zich achter elke hoek manifesteert.

Met zijn niet-lineaire opbouw is Cold Mountain van opbouw wat analoog met Anthony Minghella's vorige epische film, The English Patient, waarin eveneens gebladerd wordt in het verleden van iemand die aan de oorlog aan de verkeerde kant van de linie heeft gestaan. Minghella's manier om meticuleus naar een grootse finale op te bouwen faalt wederom niet, maar allicht is het onderwerp, de Amerikaanse burgeroorlog, iets minder geschikt om te serveren voor een groot publiek, alhoewel het een mooie verdienste is om de rol van de vele oorlogsweduwen in het conflict wat nader toe te lichten. Het gros van de film volgen we echter de zwijgzame en in zichzelf gekeerde Inman op zijn eenzame tocht terug naar huis, waarbij het Jude Laws voornaamste verdienste is om elke seconde een achterdochtige blik achter de schouder te werpen alsof er elk moment een colonne blauwbloezen uit de gracht komt springen. De vertelstructuur laat echter niet veel ruimte om veel romantische spanning op te bouwen tussen de twee hoofdrolspelers, Kidman acteert zelfs naar goede gewoonte weer alsof er een wintergroente in haar achterste is blijven steken, en als de film dan uiteindelijk toch wat tempo begint te krijgen dan is dat vooral door de goede inspanningen van Renée Zellweger, die met haar zuiders dialect en temperament terecht een Oscarwinnende prestatie neerzet. De eerder magere premisse wordt echter vooral goedgemaakt door een mooie fotografie waarin sfeerschepping volop troef is, en waarin de schoonheid van de natuur compromisloos wordt gepaard aan de gruwel van de oorlog. Enkele mooie bijrollen zijn onder meer weggelegd voor Donald Sutherland en Natalie Portman, maar er zou wat meer aandacht mogen besteed zijn aan de rollen van de slechteriken. Zo wordt de posse van Cillian Murphy in een handomdraai om zeep geholpen, waar er duidelijk meer potentieel zat in de verhaallijn rond de drie rondtrekkende verkrachters. Wellicht worden in het verhaal soms té evidente keuzes gemaakt, en het op veilig spelen werd alleszins door de Oscarjury niet beloond met een karrevracht aan prijzen. Zes van de zeven nominaties werden niet verzilverd, en alleen Renée Zellweger werd - volledig terecht overigens - gelauwerd met een prijs. Eén en ander heeft natuurlijk ook wel te maken met het feit dat de concurrentie in 2003 meedogenloos was: zowat alle "technische" Oscars waren zonder discussie voor Peter Jacksons The Return Of The King.

BEELD EN GELUID
De distributierechten van deze Miramax-productie waren oorspronkelijk in handen van Disney, die er een redelijke dvd-versie mee uitbrachten. De beeldkwaliteit van deze E1-Blu-rayversie is echter veruit ondermaats. De compressie lijkt nergens op, wat onder meer resulteert in vieze blokvorming, bijvoorbeeld aan de omheining die Ada en Rudy aan het opzetten zijn. Onder meer in de blauwe lucht zijn er donkere vlekken te zien, en alhoewel de keuze voor een grainy transfer enigszins te verdedigen valt, kunnen sommige nachtelijke scènes, waarin het soms binnen lijkt te sneeuwen, niet de bedoeling zijn geweest. Onder meer de openingsscène, waarin een loopgracht van de zuidelijke troepen gedynamiteerd wordt, zijn verbluffend. De kalmere scènes stralen de rust van het platteland van North uit. De geluidstrack voldoet echter ook niet aan de HD-standaard, omdat de muziek bij momenten aberrant vals klinkt, en dat dat bij kwaliteitscontrole niemand schijnt opgevallen te zijn.

EXTRA'S
De koopversie van de dvd bevatte tenminste nog wat verwijderde scènes. Er staat helemaal niets van bonusmateriaal op deze disk. In ongeveer elk beschaafd land is er van Cold Mountain wel een rijk gevulde speciale editie te krijgen.

CONCLUSIE
Links laten liggen, deze versie, en importeren is de boodschap. Na The English Patient wordt er alweer een geesteskindje van Anthony Minghella zwaar mismeesterd.