Niet zo lang geleden was Julia Roberts nog de best betaalde actrice van Hollywood en ook al verschillen de meningen of ze dat verdient of niet, zijn alle filmliefhebbers er het toch roerend over eens dat haar rol in Erin Brockovich één van de beste uit haar carrière is. Niet dat het alleen Julia is die met de eer mag gaan strijken, want ook Albert Finney speelt de pannen van het dak en zelfs Steven Soderbergh regisseert voor één keer een film die iedereen begrijpt.
 

Erin Brockovich is een jonge, alleenstaande moeder met drie kinderen die moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Deze rechttoe rechtaan vrouw heeft in zowat alles pech: zo lopen de meeste van haar relaties stuk, belanden er dagelijks aanmaningen voor niet betaalde rekeningen in haar brievenbus en tot overmaat van ramp is haar grote mond allesbehalve een surplus bij de vele sollicitatiegesprekken die steeds op een sisser aflopen. De kentering in haar leven komt wanneer ze op een avond wordt aangereden door een rijke arts. De advocaat van de tegenpartij Ed Masry (Albert Finney) wil de vrouw afwimpelen, maar Erin haalt het onderste uit de kan en zonder scrupules eist  ze dat er gerechtigheid geschiedt. De voorwaarde die ze stelt is niet van de poes: ondanks het ontbreken van enige ervaring weigert Erin het advocatenkantoor te verlaten indien de jurist haar niet in dienst neemt. De arme Masry weet niet wat hem overkomt, toch voelt hij wat voor Erins zelfverzekerde aanpak en besluit tot groot ongenoegen van de andere dames uit het kantoor om haar een kans te geven. Voor het eerst in haar leven heeft Erin een uitdaging en ook in het liefdesleven gaat het de jonge vrouw voor de wind, want de motorrijder George (Aaron Eckhart) lijkt wel te vinden voor een gezellig gezinsleventje met de nieuwbakken rechtskundige. 
 
Als Erin op een avond nog maar eens haar werk naar huis meeneemt, ontdekt ze dat er in het dossier van de cliënte Donna Jensen (Marg Helgenberger) zowel een bod op een onroerend goed als een toxicologierapport zit dat erop wijst dat de vrouw uit het dorpje Hinkley minder witte bloedlichaampjes en meer lymfocyten heeft. Na het nodige speurwerk komt Erin Brockovich erachter dat het elektriciteitsbedrijf Pacific Gas & Electric C° heeft gesjoemeld met het invullen van de chroomwaardes in z'n milieudocumenten, want het gaat immers niet om een onschuldig type chroom zoals wordt vermeld, maar wel om een uiterst giftige en kankerverwekkende soort. Erin ziet meteen een verband tussen Donnas ziekte en de chroomvervuiling waaraan zij is blootgesteld. In een mum van tijd dagen ook andere dorpelingen op die aan een vreemde ziekte lijden. Met meer dan 400 gezinnen die een proces aanspannen tegen het bedrijf wordt dit één van de grootste rechtszaken die de VS ooit heeft gekend en da op initiatief van een vrouw die een paar maanden eerder nog nooit een wetboek had gezien.
 

Bij het bekijken van dit drama frons je meerdere keren de wenkbrauwen en alhoewel enkele scènes ongeloofwaardig lijken, is alles echt gebeurd en is de film gedraaid onder het toezicht van de echte Erin Brockovich die trouwens net als Masry een kleine gastrol speelt. Soderbergh is ondanks het tot vervelens toe gebruikte onderwerp erin geslaagd om de clichés te vermijden doordat hij op zoek gaat naar de gevoelige vrouw achter de taaie tante en waardoor Erin Brockovich geen doordeweekse rechtbankfilm is geworden.
 

In de extra’s zie je een interview met de echte Erin Brockovich waaruit duidelijk blijkt dat Julia Roberts de geknipte actrice is voor deze rol en ook al won de brunette een verdiende Oscar, toch is Albert Finney zonder twijfel eveneens de ster uit deze film. Cinefielen die niet verlekkerd zijn op de films van Steven Soderbergh hoeven niks te vrezen, want de regisseur van films als Sex, Lies And Videotape, Traffic en Solaris gaat in dit milieudrama geregeld de melige toer op en het is misschien daarom dat we net niet het woord meesterwerk gebruiken wanneer we het over Erin Brockovich hebben.
 

De kleuren zijn zeer natuurlijk en ook al zien we in de donkere opnames enkele wazige beelden, toch is dit een geslaagde transfer. Op de magistrale, intimistische score van Thomas Newman na, is Erin Brockovich in de eerste plaats een dialoogfilm.
 

Wie verzot is op weggelaten scènes heeft een hele kluif aan de dertig minuten ongebruikt materiaal die je op deze Blu-ray vindt. Voor de rest is het huilen met de pet op, want The Making Of Erin Brockovich is niet meer dan een vijftiental minuten interviews waarin de hele cast vertelt hoe erg het is dat een multinational de belangen van de volksgezondheid in de wind slaat.
 

Ook al is Erin Brockovich het soort film dat natte dromen veroorzaakt bij iedereen die een vinger in de pap heeft bij de Oscars, toch is het geen wonder dat Julia Roberts een beeldje won, want ze brengt zonder twijfel één van de knapste prestaties uit haar carrière. Een klassieker is Erin Brockovich niet, want daarvoor is de film net iets te melig, ondanks het feit dat ie geregisseerd is door de eigenzinnige Steven Soderbergh.