FILM
Neil Wistin (Sean Bean) werkt in onderaanneming voor de CIA. Hij vliegt met drones en moet in die hoedanigheid al eens een terrorist in de lucht laten vliegen met een hellfire. Dat er daarbij al eens collateral damage te betreuren valt, lijkt voor hem eerder een faits divers. Zijn familie leeft daarbij in onwetendheid: zijn vrouw Ellen (Mary McCormack) heeft haar tijd hard nodig om voor haar man te verbergen dat ze een affaire heeft met een collega op het werk (Bradley Stryker), en hun zoon Shane (Maxwell Haynes) is aangedaan door het recente overlijden van zijn grootvader (Kevin O'Grady). Terwijl Neil krampachtig probeert een grafrede voor zijn vader op papier te zetten voor de nakende begrafenis, belt op zekere dag een zekere Imir Shaw (Patrick Sabongui) aan, die geïnteresseerd is in het kopen van de plezierboot van wijlen grootva. Shaw heeft echter een andere reden om zich in het huis van de Wistins binnen te kletsen: bij één van de drone strikes zijn z'n vrouw en dochter gedood, en Shaw is uit op wraak. Precies dag op dag één jaar na de aanval wil hij op precies hetzelfde tijdstip de familie van Wistin in de lucht laten vliegen met een bom die hij in een koffertje met zich meedraagt. Het vrolijke gesprek over welke leuke dingen je allemaal kan doen met een plezierboot, ontaardt dan ook snel in een wrange conversatie over de verantwoordelijkheid van diegenen die met één druk op een knop een familie uitmoorden...

 

Drone is een goed uitgevoerde minimalistische thriller die langzaam maar stevig wordt opgebouwd naar een gewelddadige climax. Ware het niet voor de openingsscènes, waarin we zien hoe Neil de fatale raket afvuurt met hetzelfde soort nonchalance waarmee een gewone kantoorbediende postzegels bestelt, zou Drone de verfilming van een toneelstuk kunnen zijn, waarbij alle actie zich afspeelt in en om het huis van de familie Wistin. Drone heeft niet echt een originele invalshoek te bieden, want films over onbemande vliegtuigen zijn er met Eye In The Sky en Good Kill recent al voldoende gemaakt. De film focust echter meer op de psychologische kant van de zaak dan op de actie, en alhoewel daar niet altijd de juiste keuzes worden gemaakt - het trauma van de kleinzoon die bij zijn grootvader was op het ogenblik dat die stierf, voelt krampachtig aan - is het verbale spel tussen Patrick Sabongui en Sean Bean meer dan de moeite waard. Beans personage laat zich namelijk gaandeweg vollopen met alcohol, waardoor hij hoe langer hoe loslippiger wordt, en het laagje geciviliseerde vernis begint te lossen.

 

Deze Canadese film leek van in het begin gedoemd om in het direct to video-circuit te belanden, ook al omdat het palmares van regisseur Jason Bourque (nee, niet Jason Bourne!) met quasi niets anders gevuld is dan televisieproducties. Buiten het thuisland en de Verenigde Staten lijkt de film geen bioscoopcarrière gekregen te hebben, en al zeker niet in ons land. De kritieken op een website als Rotten Tomatoes zijn dan ook niet mals. Toch verdient Drone meer krediet dan men deze film op het eerste gezicht zou toedichten. Sean Bean wisselt grootse rollen als die van patriarch Ned Stark in Game Of Thrones af met leuke rolletjes in kleinere producties zoals het schromelijk onderschatte Cash, en deze rol in Drone kan gerust in die laatste categorie geplaatst worden. De vragen die gesteld worden rondom de wenselijkheid van het inzetten van drones om terroristen uit te schakelen, zijn redelijk pertinent. Het is nochtans coming man Patrick Sabongui die de show steelt als getormenteerde weduwnaar die uit is op wraak.

 

BEELD EN GELUID
Source1Media brengt gewoonlijk films uit voor een nichepubliek, maar heeft met deze Drone toch een product in huis dat een groter publiek kan aanspreken. De beeldkwaliteit is aanvaardbaar, maar van deze singlelayerdisk wordt amper de helft van de beschikbare ruimte gebruikt - dat de film slechts krap anderhalf uur duurt, is een bijkomende factor - wat onder meer resulteert in aliasing en slechts matige compressie. De kleuren zijn genoeg stabiel, maar aan de donkere kant, dus ook daar is ruimte voor verbetering. De DTS-HD MA 5.1-track staat niet als dusdanig geadverteerd op de cover, en is eerder aan de bescheiden kant; buiten de droneaanval in de openingsscène is het vooral een dialooggedreven film. Ook de soundtrack van Michael Nelson is minimalistisch van opzet.

EXTRA'S
U kan kiezen tussen de film met en zonder ondertitels. Dat was het dan.

CONCLUSIE
Drone verdiende alleszins beter dan een direct-to-videorelease, want er zijn blockbusters op de markt met een tien keer groter budget en tien keer minder relevantie. De Blu-ray van Source1Media breekt geen potten.