KING KONG
"And lo the beast looked upon the face of beauty
And beauty stayed his hand
And from that day forward
He was as one dead."

Een technische triomf
Drievoudig winnaar van de Academy Award Peter Jackson, die filmgeschiedenis schreef met zijn trilogie van The Lord Of The Rings, brengt nu een overweldigende cinematische versie op het scherm van één van de grootste
klassiekers en filmavonturen aller tijden: King Kong. Jackson heeft de tragische liefde tussen 'Belle en het Beest' in een nieuwe vorm gegoten en het spectaculaire verhaal voorzien van constante actie en aangrijpende emoties. Hij schotelt ons een Kong voor die we eerder niet mogelijk achtten, dankzij de gecombineerde inspanningen en magische visuele effecten van de meervoudige Oscarwinnaars Weta Digital Ltd. en Weta Workshop Ltd.

De verwezenlijking van een droom
King Kong is de verwezenlijking van een droom die de regisseur al bijna zijn hele leven lang gekoesterd heeft: de beste elementen uit het originele verhaal overgieten met de allernieuwste visuele effecten en de magische talenten van een groep filmmakers, een cast en een crew die hun weerga niet kennen. Jackson heeft samengewerkt met belangrijke leden van het team achter de trilogie The Lord Of The Rings. Hij wordt opnieuw bijgestaan door zijn oude partners en heeft de film geschreven met de drievoudige Oscarwinnaar Fran Walsh en de Academy Award-winnaar Philippa Boyens, waarvan laatstgenoemde tevens heeft meegewerkt aan het script van The Lord Of The Rings. Jan Blenkin, Carolynne Cunningham, Walsh en Jackson produceren de film onder de vlag van WingNut Films.

Twee verschillende werelden die tot leven komen
Het verhaal neemt de kijker mee naar twee verschillende werelden. Om de twee uiteenlopende settings (de betonnen jungle van Manhattan in de jaren '30 en de oeromgeving van Skull Island, het thuis van een verloren ras en talloze ontzagwekkende, nog net niet uitgestorven wezens) te creëren, verzamelde Peter Jackson een getalenteerd team dat zijn weerga niet kent. Hierin zaten onder andere cameraman Andrew Lesnie, die de Academy Award kreeg voor zijn cinematografie in The Lord Of The Rings: The Fellowship Of The Ring, productieontwerper Grant Major, Oscar-winnaar voor het derde deel van de trilogie, The Return Of The King, en montageleider Jamie Selkirk, die ook een Academy Award heeft gewonnen voor zijn artistieke kunsten in het laatste deel van het epische verhaal van Jackson. De visuele effecten zijn opnieuw verzorgd door de in Nieuw-Zeeland gevestigde bedrijven Weta Digital Ltd., onder leiding van Oscar-winnaar Joe Letteri (The Return Of The King), en Weta Workshop Ltd., onder leiding van Oscar-winnaar Richard Taylor (The Return Of The King). De muziek in de film is geschreven door James Newton Howard (Batman Begins), die zes keer is genomineerd voor de Academy Award.

Een jonge dromer en een klassiek filmverhaal
Voor de jonge Peter Jackson uit Nieuw-Zeeland was het zien van een zwart-witfilm uit de jaren '30 op vrijdagavond meer dan een afleiding: het veranderde letterlijk zijn leven. De regisseur herinnert zich: "Ik zag King Kong voor het eerst op tv in Nieuw-Zeeland toen ik een jaar of acht, negen was. En het had zo'n grote impact op me, het maakte zo'n enorme indruk op me, dat ik mezelf op dat moment voornam om regisseur te worden. Ik dacht: "Ik wil films maken. Ik wil films maken zoals King Kong." Zo'n grote invloed had het op me." Die allesbepalende vrijdagavond is de jonge Jackson altijd bijgebleven, en nog geen drie jaar later besloot hij om zijn carrière daadwerkelijk te beginnen... op de leeftijd van 12 jaar begon hij aan zijn eigen versie van de klassieker uit 1933. Zijn moeder gaf hem een oud kledingstuk voor de vacht van de gorilla. Het kledingstuk werd aan stukken gesneden om een opgevuld draadframe te bedekken en voilà: een stop-motionmodel was geboren. De top van de Empire State Building was een beschilderd kartonnen model. (De aankomende regisseur wilde zich niet te veel inspannen; daarom werd de achterkant van de constructie niet beschilderd, omdat deze toch niet zou worden gefilmd.) De skyline van New York City bestond uit een beschilderd beddenlaken (dat hij niet had gekregen maar gewoon gepakt; Jacksons moeder is nooit geïnformeerd over de rol die het beddenlinnen in het project zou spelen). Helaas werd de film nooit afgemaakt, hoewel het met vacht bedekte model van Kong, het Empire State-model en de skyline-achtergrond nog wel bestaan. Maar het idee bleef Jackson bezighouden, en in 1996 keerden zijn gedachten weer terug naar King Kong. Deze keer was zijn obsessie voldoende uitgegroeid om een concept voor een volledige film op te stellen. Jackson merkt op: "Ons concept in 1996 was geschreven als een heel Hollywood-achtig, bijna spottend avonturenverhaal, vol met grappen en one-liners."

De productie: fantasie via realiteit
"Eén van de lessen die we bij het filmen van The Lord Of The Rings hadden geleerd", legt Jackson uit, "was dat hoe fantastischer het verhaal, des te meer je het moet baseren op de realiteit van de wereld. King Kong speelt zich af in de jaren '30, maar we zetten de jaren '30 ook bijzonder realistisch neer. We willen zorgen voor een hele stevige basis, en het avontuur op Skull Island is bijzonder grimmig. Ik denk dat het veel interessanter is om fantasy te benaderen vanuit een realistische invalshoek en alles zo realistisch mogelijk te maken. Zo krijgt het de kleur van de echte wereld, waardoor de fantasie alleen maar specialer wordt."

"Oh, no, it wasn't the airplanes;
it was beauty killed the beast."

De echte Mr. Kong!
De regisseurs vonden het erg belangrijk om de echte Kong, die centraal staat in de remake van Jackson, goed neer te zetten, en alle betrokkenen hadden bijzonder uitgesproken ideeën over de manier waarop Kong naar het scherm moest worden gebracht. Philippa Boyens verklaart: "Helemaal in het begin, zodra de woorden 'aan de slag' waren gevallen, wilde Peter ervoor zorgen dat het personage van Kong geen monster was, maar in feite een enorme zilverruggorilla, die toevallig 7,5 meter lang was en 8000 pond woog. Deze Kong was geen monster, maar er mochten ook geen menselijke trekken aan worden toegekend. We gingen ervan uit dat Kong de laatste overlevende van zijn soort was. Hij had een moeder en een vader, en misschien broers en zussen, maar die zijn dood. Hij is de laatste reuzengorilla die nog in leven is op Skull Island, en zal ook als laatste sterven... er zijn geen andere gorilla's. Hij is heel eenzaam - volledig afgezonderd." De scenarioschrijvers begonnen een mythologie voor Kong te schrijven die wel aansloot op het originele concept uit 1933, maar hun speciale zilverrug tegelijkertijd meer vrijheid gaf. De bewoners van Skull Island hebben de reuzengorilla lang aanbeden, hoewel niemand zich kan herinneren waarom. Ze accepteren eenvoudigweg dat er zoveel keer per jaar een vrouw aan het altaar wordt vastgebonden om aan de enige overgebleven apengod te worden geofferd. De gorilla wordt geroepen; hij grijpt het meisje en vertrekt.

De totstandkoming van de grote aap
Voor het publiek van 2005 was het heel belangrijk dat Kong zich precies als een gorilla gedroeg. Het gedrag van het dier was inmiddels uitgebreid onderzocht en het publiek was kritischer geworden. Hoewel de meesters van de digitale effecten bij Weta met Gollem uit The Lord Of The Rings een doorbraak hadden bereikt, accepteerden de filmmakers dat dezelfde technieken niet zo goed zouden werken bij Kong. Er moesten bepaalde obstakels worden overwonnen. Jackson verklaart: "De animators bij Weta moesten een enorme hoeveelheid werk verzetten, omdat animatie bij Kong in zekere zin belangrijker is dan bij Gollem, waarbij veel gebruik was gemaakt van motion-capturing. Maar Kong kan veel dingen die Andy Serkis (de acteur die Gollem zo briljant speelde) niet kan: klimmen, rennen en vechten met dinosauriërs. En daar vind je bijzonder weinig motion-capturing van Andy; veel van wat je hier ziet is gewoon traditionele keyframe-animatie. Dus Andy en de animators moesten nauw met elkaar samenwerken om de rol neer te zetten." En hoewel de gezichtsuitdrukkingen van Gollem werden gemodelleerd op basis van menselijke emotionele responsen (met name die van Andy Serkis), moest Kong zijn emoties uitdrukken via de gelaatstructuur van een gorilla. Dus een directe motion-capture van het gezicht van Serkis in deze filmfase zou niet per se resulteren in realistische gorilla-uitdrukkingen. Dit was een onderneming die het werk van de animators een stuk moeilijker maakte, maar tevens cruciaal was om Kong er realistisch uit te laten zien. Om het probleem op te lossen, voorzagen de vaklui van Weta Kong van de spieren skeletstructuur van een gorilla, om vervolgens software te ontwikkelen die menselijke uitdrukkingen kon vertalen naar de corresponderende gorilla-uitdrukkingen (die er niet per se hetzelfde uit hoefden te zien). Via deze oplossing konden de 'mo-capmarkeringen' op het gezicht van Serkis de meeste emoties overbrengen die Kong zou voelen. Toen Jackson bijvoorbeeld wilde dat de aap woede uitdrukte, werden de boze uitdrukkingen van Serkis verstuurd en geconverteerd naar de gezichtsuitdrukking van een woedende gorilla. De senior supervisor voor visuele effecten bij Weta Digital, Joe Letteri, verklaart: "De motion-capturing die we bij Kong uitvoerden was een nieuw gebruik van bestaande technologie. Het is een combinatie van dingen die in het verleden al zijn gedaan, maar die wij op unieke wijze bij elkaar hebben gebracht. We hebben een systeem gecreëerd dat is gebaseerd op gemoedstoestanden. We moeten alle spieren in het gezicht vaststellen en begrijpen hoe menselijke gelaatsuitdrukkingen overeenkomen met de gelaatsuitdrukkingen van een gorilla. Op die manier kunnen we kijken hoe spieren met elkaar samenwerken en geloofwaardige uitdrukkingen genereren. Vervolgens bouwen we deze techniek met aparte spieren uit tot iets veel emotionelers. Het gelaatsanimatiesysteem voor Kong is de opvolger van het gelaatsysteem dat we voor Gollem hebben gemaakt."

Het hart van Kong: Nauwlettende observatie
De zorg die aan alles werd besteed was cruciaal voor de ontwikkeling van Kong, met name vanwege alle gedragsgegevens die tegenwoordig over gorilla's beschikbaar zijn... en al het onderzoek dat Serkis zelf naar de soort verrichtte. Voordat de eerste opnamen werden gemaakt, verdiepte de acteur zich persoonlijk in boeken en video's over gorilla's; tijdens deze periode raakte hij ervan overtuigd dat hij gorilla's zowel in gevangenschap als in het wild moest bestuderen om tot de essentie te komen en Kong goed neer te kunnen zetten. Hij ging eerst naar Howletts Wild Animal Park in Kent (op twee uur afstand van Londen), waar de groep uit ongeveer 70 gorilla's bestond: één van de grootste groepen apen in gevangenschap. Vervolgens bezocht hij regelmatig de London Zoo in Regents Park, waar hij bevriend raakte met één van de verzorgers, die hem dicht bij de vier gorilla's in het park liet komen. Die nabijheid had echter wel een prijs. Serkies legt uit: "Er waren drie vrouwtjes en één zielig mannetje, Bob. Hij was opgegroeid in een circus en wist daarom niet hoe hij gestalte moest geven aan zijn rol als alfa-mannetje... dus de vrouwtjes maakten hem constant het leven zuur. Een paar maanden ging ik om de twee of drie dagen naar ze toe om bij ze te zijn en ze te voeren. En ik kreeg een relatie met één van de vrouwtjes, Zaïre. Toen ik de gorilla's samen met mijn vrouw bezocht, wilde Zaïre daar niets van weten: ze greep een waterfles en smeet die naar mijn vrouw." Toen de acteur zich in een hok tussen de kooien bevond om Bob en Zaïre te observeren, wierp Bob zichzelf tegen de kooi aan en sloeg hij tegen de spijlen die zich het dichtst bij Serkis bevonden. Een andere keer, toen de acteur de apen filmde, gooide Bob een handvol stenen naar de camera, waardoor er krassen op de lens kwamen. Serkis kwam met de schrik vrij. Net vóór het filmen reisde Serkis met een toonaangevende primatoloog naar de berggorilla's in Rwanda om dezelfde groep te bezoeken en te observeren die Fossey had bestudeerd. Tijdens dit bezoek kreeg hij direct inzicht in het stemgebruik, de gedragspatronen, de hiërarchie en de non-verbale communicatiemethoden van het dier; een inzicht dat later van onschatbare waarde zou zijn.

Locatie, locatie, locatie!
Eén van de grootste verschillen tussen de trilogie The Lord Of The Rings en King Kongwas het gebruik (of juist niet gebruiken van) echte locaties. Jackson verklaart: "Toen we begonnen met Kong,dacht iedereen dat Nieuw-Zeeland een fantastische locatie was. We hebben een soort van regenwouden daar, maar als je er uiteindelijk naartoe gaat, zien ze er gewoon uit als Hawaï of iets wat je al miljoenen keren in andere films hebt gezien. We hadden fantastische conceptvormgeving klaar liggen: schitterende renderings met gigantische, veel te grote, verdraaide en vervormde bomen, rotsbruggen en enorme afgronden die zich in de diepte stortten. Het zag eruit als een jungle uit de hel: het meest misvormde terrein dat je je maar voor kunt stellen, terrein dat ontzettend veel te verduren heeft gehad. Toen ik naar de tekeningen keek, wist ik dat we zo'n locatie nooit zouden vinden. Dus we besloten al heel vroeg dat er niets anders opzat dan het terrein kunstmatig te creëren, als we Skull Island er ten minste net zo uit wilden laten zien als in de conceptvormgeving." Het resultaat van Skull Island is een overdreven ontwerp, waarbij het realisme is verdrongen door artistieke extremen; een land waar de evolutie miljoenen jaren ongestoord haar gang heeft kunnen gaan. Omdat Jackson in grote mate afhankelijk was van een digitale omgeving, kreeg hij tevens de kans om een aantal effectcomponenten (bijvoorbeeld miniaturen) te gebruiken die een bijdrage hadden geleverd aan de originele film. Senior supervisor visuele effecten Joe Letteri vult aan: "Het belangrijkste aan Skull Island als locatie is iets wat Peter echt voor deze film wilde. Hij wilde mensen doen geloven dat dit hetzelfde Skull Island is als het eiland dat we zagen in de versie van 1933. We willen het gevoel krijgen dat we op hetzelfde eiland zitten. Nu kunnen we alleen veel meer zien, omdat de camera's beter zijn. We moeten het gevoel krijgen dat dit een plek is die echt bestaat. Het moet er echt uitzien, maar het moet daarnaast alle fantastische kwaliteiten hebben van het origineel." De vaklieden van Weta gebruikten meer dan één 'tafelmodel' en maakten in totaal 53 miniatuursets/modellen. De indrukwekkende en minutieuze werkzaamheden voor de 'kitset' van de miniatuurjungle verliepen via een moeizaam proces dat uiteindelijk resulteerde in 104.000 stukken kunstloof, 3100 latex klimplanten, 1500 stoffen klimplanten; 25.000 levende planten op miniatuurschaal, 120 gelede bomen op miniatuurschaal, 100 ongelede bomen op miniatuurschaal, plus een overvloed aan wortelstelsels, panelen met basttexturen, mossen en andere flora die bij elkaar de complexe oerjungle vormen.

Verbazingwekkend veel aandacht voor detail
Om al deze miniaturen te maken, begonnen Richard Taylor (verantwoordelijk voor speciale make-up, dieren en miniaturen) en zijn team Weta-vormgevers met een conceptuele vormgeving (en waar mogelijk een previs-model, een afkorting van previsualiseringsmodel). Vervolgens werd er een kleine structuur ter grootte van een tafel ontworpen die Jackson kon gaan beoordelen. Na goedkeuring werd de basisvorm gesneden uit blokken polystyreen. Op deze basis werden rotsen en/of architectonische texturen aangebracht en met schuim aan elkaar geplakt voor beschildering in meerdere lagen (normaliter vier of meer) om de benodigde kleurdiepte te verkrijgen. Al deze werkzaamheden werden handmatig verricht in de werkplaats van Weta. Om een idee te geven van de schaal: de grootste miniatuur die voor de productie werd gebruikt bestond uit twee stukken, die elk 19 meter lang, 2,6 meter breed en 5,5 meter hoog waren. In totaal was de miniatuur 38 meter lang, 5,2 meter breed en 5,5 meter hoog. De crew van Weta Digital verfraaide de miniaturen vervolgens met extra CG- en 2-D-elementen, die werden aangevuld met ongelooflijk gedetailleerde lagen. Hiervoor werden speciale hulpprogramma's geschreven waarmee de vormgevers het eiland op een unieke manier konden aankleden. Zo kon het klimplantprogramma klimplanten plaatsen en laten 'groeien' op alle plekken waar realistische planten moesten staan. Op de uiteindelijke shots van Skull Island staan honderden soorten volledig digitale planten en tientallen soorten bomen... die allemaal interactief en fotorealistisch zijn.

New York, New York!
Net als bij het creëren van Skull Island waren er getalenteerde vormgevers nodig om de andere grote (en niet minder legendarische) setting van King Kong te produceren: New York City zoals het was in 1933. De geavanceerde computertechnologie die voor The Lord Of The Rings was ontwikkeld werd naar het volgende niveau getild, zodat digitale vormgevers de klok konden terugdraaien en een niet meer bestaande stad letterlijk opnieuw konden opbouwen. Omdat de stad in de afgelopen 72 jaar zo enorm is veranderd, was het onmogelijk om het moderne New York te transformeren. Alles moest dus van begin af aan worden opgebouwd. En in tegenstelling tot de volledig verzonnen omgeving van Skull Island kent deze stad een daadwerkelijke tegenhanger, zodat men tijdens de bouw aan bepaalde grenzen gebonden was. Welke gebouwen bestaan nog steeds en wat is er bekend over de stad in die tijd? Bestaande lucht- en grondfoto's uit de periode waren een belangrijk naslagwerk voor de vormgevers. Deze shots werden vervolgens op lage resolutie vergeleken met een digitale gegevensset van het huidige New York. Alle gebouwen die na 1933 waren gebouwd werden weggehaald. Hierdoor bleven er enorm veel bouwwerken over die moesten worden vervangen door de gegevens uit 1933. Omdat de foto's uit die tijd zwart-wit waren, moest er een eerste kleurenpalet worden vastgesteld door een vergelijking te maken met de tinten van nog steeds bestaande gebouwen. Met dit als uitgangspunt begonnen zelf ontworpen computerprogramma's de stad te herbouwen, om vervolgens minutieuze details toe te voegen aan de gegevensset met lage resolutie. Deze programma's moesten zich aan strenge richtlijnen houden (bouwstijlen uit de periode die op alles werden toegepast, variërend van deurstijlen tot materialen en de kleur van lijstwerk). De producent van de visuele effecten, Eileen Moran, verklaart: "Het was echt verbazingwekkend om te zien hoe het New York uit de jaren '30 werd herbouwd. We konden de hele stad in 3-D bouwen. Technisch supervisor Chris White maakte een 'CityBot', die hele stadsblokken bouwde met voor elk gebied de juiste architectuur. We konden fantastische luchtfoto's uit de jaren '30 raadplegen en onze 3-D-stad volledig afstemmen op de foto's." White verklaart: "We zetten meer dan 90.000 gebouwen neer. Bijna 60.000 daarvan zijn uniek, tot aan de kleinste details toe. Elk gebouw bevat ramen, deuren, richels, deurknoppen, trappen, alles wat je in een gebouw zou verwachten. Daarnaast zijn er duizenden rokende schoorstenen, watertorens en brandtrappen. Al deze details komen overeen met de stijl uit die tijd en ze brengen de stad stuk voor stuk tot leven. Dit is een beeld van New York zoals we dat in geen enkele andere film hebben gezien." Alles bij elkaar is dit een fantastisch concept dat tot levend is gebracht door een toonaangevend technisch team. Het resultaat? Een ongelooflijke navertelling van het klassieke verhaal, dat zich afspeelt in de oerjungle van een verloren eiland en de spelonken van een verloren stad: het New York uit de jaren '30. Een nieuwe fantastische creatie van de visionaire Peter Jackson en zijn collega's.

Technische fiche:
Genre: actie
Duur: 180 min
Met: Naomi Watts, Jack Black, Adrien Brody, Andy Serkis, Thomas Kretschmann
Regie: Peter Jackson
Beeld: 2.35:1 (disc 1) en 16:9 (disc 2)
Audio: Engels DD 5.1
Releasedatum: 13 april op dvd
Officiële website: www.kingkongmovie.com

Extra's special edition:
• Post Production Diaries #55-#90
• Kong's New York, 1933
• The Touareg & King Kong
• The Natural History Of Skull Island