THE COLOUR OF MILK
een film van Torun Lian
DVD RELEASE: 7 februari 2007

Synopsis
Volgens Selma is liefde 'de ergste van alle natuurrampen'. De logica is eenvoudig: moeder stierf bij Selma's geboorte 'de liefdesdood' (zoals dat heet) in het kraambed. Als liefde zoiets kan veroorzaken, is ze niet te betrouwen. Selma zweert bij 'de wetenschap'; die is duidelijk en voorspelbaar. De Nobelprijs is haar doel.

Het leven lijkt haar theorie over de liefde te bevestigen. Tante Nora heeft het zodanig aan de stok met haar verloofde dat de bruiloft keer op keer wordt uitgesteld. Jongens hebben een reptielenbrein. ('Waarom nog trouwen als proefbuisbabies de perfecte oplossing zijn?' denkt ze luidop.) En ondanks het pact dat ze ooit sloot met haar vriendinnen – nooit interesse hebben voor jongens - gedragen de andere meisjes zich tegenwoordig al even idioot. Sinds deze zomer zijn ze 'op jongensjacht', proberen ze te tongkussen (met desastreuze afloop) en praten over niks anders meer.

In medescholier Andy vindt ze een verwante ziel met wie ze over wetenschappelijke vragen kan discussiëren. Eén onderzoeksthema wordt hen aangereikt door 'de Zweed', een jongeman uit de stad: welke kleur heeft melk van binnen? Selma hoopt met Andy 'het betere exemplaar van de mannelijke soort' te hebben gevonden... tot ook hij op haar verliefd wordt.

Ook Selma is niet langer de oude. Geen wonder als je 12 jaar bent en je hormonen liggen in de knoop. Ze betrapt zichzelf dat ze heimelijk de Zweed begluurt, maar hem ontwijkt in de supermarkt. Op het einde van de zomer kan zelfs Selma, die zo vastbesloten was om nooit verliefd te worden, niet langer de vreemd kriebelende vlinders in haar buik ontkennen

Een verhaal over voelen of niet voelen, over verliefd worden of ijskoud blijven. Selma's hoofd zit vol piekerrimpeltjes, maar de wereld rondom haar – het platteland tijdens een zomerse vakantie – is oogverblindend mooi. In haar innerlijke monologen is de humor pekzwart gekleurd.

Winnaar tijdens het jongste Europees Jeugdfilmfestival in Antwerpen en Brugge.

Palmares van de Professionale Jury tijdens het Europees Jeugdfilmfestival Vlaanderen in Antwerpen & Brugge: "Een film voor een jong én rijp publiek met een gevoelige aanpak van gedurfde thema's, zoals ontluikende seksualiteit. Een schets van emotionele groei in een zeer verzorgde cinematografie en met een subtiele fotografie. De prijs gaat naar The Colour Of Milk van Torun Lian."

Specificaties:
Originele Titel: Ikke Naken
Land: Noorwegen
Formaat: Cinemascoop
Duur: 93 minuten
Geluid: SR/SRD
Productie: Painswick Film
Co-productie: AB Svensk Filmindustri, Norsk Filmfund, Nordic Film & TV Fund, SF Norge A/S, The Swedish Film Institute, Norsk Filmstudio, Aschehoug Forlag, Vest-Agder Fylkeskommune
Regisseuse: Torun Lian
Cast:
Julia Krohn (Selma), Bernhard Naglestad (Andy), Reidar Sørensen (Selmas vader Gaston),
Andrine Saeter (Selma's stiefmoeder AnneLise), Ane Dahl Torp (Selma's tante Nora), Kim Sørensen (Rikard, Nora's verloofde), Gustaf Skarsgård (De vreemdeling, de Zweed)
Crew:
Regie & scenario: Torun Lian
Gebaseerd op het boek Ikke Naken, Ikke Kledt van Torun Lian
Producent: Catho Bach Christensen
Co-producent: Anna Croneman
Camera: John Christian Rosenlund
Montage: Stian Johnsen
Muziek: Öyvind & Odin Aarvik Staveland
Kostuum: Anne Pedersen
Make-up: Aase Lund

Torun Lian debuteerde in 1988 als schrijfster. Haar boeken over Frida werden door Berit Nesheim verfilmd als Frida - Med Hjertet I Händen. De film won (nationaal én internationaal) talrijke prijzen. Als regisseuse debuteerde Torun Lian in 1998 met Only Clouds Move The Stars (door VCKJ/Jekino-Films uitgebracht onder de titel Sterren Bewegen). Ook deze film was gebaseerd op een gelijknamig eigen boek (waarin zij het dramatisch verlies van haar zoon trachtte te verwerken). De film kende een enorm succes bij zowel publiek als pers. Ook The Colour Of Milk is gebaseerd op een eigen roman.

De 13-jarige Julia Krohn (Selma) woont in Oslo. Zij werd gekozen voor de hoofdrol boven 2000 andere leeftijdsgenoten. Haar sterke persoonlijkheid en charisma waren haar troefkaarten. Julia heeft zich fantastisch geamuseerd bij de opnames van The Colour Of Milk en wil blijven acteren. Ondertussen heeft zij al andere filmaanbiedingen ontvangen.

Bernhard Naglestad (Andy) woont in Oslo en is 13 jaar oud en werd gekozen uit 2000 kandidaten voor de rol van Andy. Vóór de productie van de film wou hij handbal-speler worden. Intussen beweert hij een acteercarrière te overwegen. Hij werd al uitgenodigd voor castings van verschillende filmproducties. In ieder geval is hij sinds de première de favoriet van de meisjes...

Ane Dahl Torp (Nora) is één van de meest beloftevolle jonge Noorse actrices. Zij speelde al hoofdrollen in bekende Noorse tv-producties en maakte haar filmdebuut in 2003 met The Woman Of My Life. Sindsdien is zij een veel gevraagde actrice voor films, radio- en TV-producties in Noorwegen.

Reidar Sørensen (Gaston) is een ervaren film- en theateracteur in Noorwegen. Enkele van zijn meest bekende films zijn The Successor gebaseerd op een boek van Henning Mankell en Burnt By Frost. Momenteel wordt Sørensen tewerkgesteld door het Noorse Theater, alwaar hij de productie van Shakespeare's A Dream Play voorbereidt.

Gustaf Skarsgård (De vreemdeling) werd in 1980 in Zweden geboren. Ondanks zijn jonge leeftijd, heeft hij behoorlijk wat ervaring met tv-series en langspeelfilms. Zo was hij te zien in Coq Rouge (1989) en Evil (2003), in 2003 genomineerd voor de Oscar van Beste Buitenlandse Film. Skarsgård is één van Zwedens meest getalenteerde acteurs. Als zoon van de internationaal bekende acteur Stellan Skarsgård werd Gustaf bij wijze van spreken geboren in de wereld van theaters en bioscopen. Dat helpt hem om het hoofd koel te houden.

---

Interview met Torun Lian

"Kinderen komen zogenaamd op de allereerste plaats… Vergeet het maar!"

Torun Lian is niet enkel een integere vrouw die goed praat én luistert, ze is ook een veelzijdig schrijfster en regisseuse. Na Only Clouds Move The Stars (1997) verfilmde ze met The Colour Of Milk voor de 2de maal een eigen (kinder)boek.

Wat lokte de schrijfster naar het witte doek?
Torun Lian: Ik schreef aanvankelijk voor film, theater en tv. Only Clouds Move The Stars was mijn eerste roman én mijn eerste film. Eigenlijk was ik voorbereid op een leven als boerin. Ik studeerde landbouwwetenschappen en voelde me erg verbonden met de natuur. Maar ik had geld nodig en ging theatercostuums naaien. Ik kluste wat bij voor het theater in Oslo. Zo begon ik zelf stukken te schrijven en later ook scenario's.

Kinderfilms zijn voor de regisseur doorgaans slechts een opstapje naar een volwassenenfilm...
Lian: Ook in Scandinavië. Wie kinderfilms maakt, staat niet bepaald hoog aangeschreven. Hoewel bij ons, zoals in alle landen met een christelijke cultuur, kinderen zogenaamd op de allereerste plaats komen. Vergeet het maar! Mij kunnen dergelijke status-zaken gestolen worden. Ik wil de mensen gewoon iets vertellen.

Wat heb je met Julia Krohn en Bernhard Naglestad weer 2 fantastische hoofdacteurs gevonden!
Lian: Mijn assistente en ik gingen een half jaar lang op scholen een praatje slaan met de leerlingen, zonder te verklappen waarom we daar waren. In overleg met de onderwijzers kwamen we vertellen over ons werk en over het verhaal; de kinderen die ons bevielen hielden we ondertussen in de gaten. 't Is toch altijd een kwestie van sympathie.

Julia (12 tijdens de opnames) en Bernhard (11) zijn debutanten. Maar wat een gamma aan emoties en expressies lezen we op hun gezichten!
Lian: Geen van beiden kregen ze een draaiboek in handen. Ze leerden hun tekst op 't gehoor. Omdat ze zich alles via hun oren herinnerden, kregen hun ogen zoveel expressie. Als je uitbeeldt wat je op een stuk papier gelezen hebt, blijven je ogen dood. Maar bij iets wat je gehoord hebt, blijft je expressie levendig en natuurlijk. En er kwam natuurlijk ambachtelijk handwerk aan te pas: toen Selma zich een breuk lachtte wanneer ze Andy wat voorliegt, lag ik op de grond haar tenen te kietelen. Wat niet zonder gevaar was; overal rondom stonden koeien.

Aanvankelijk heette je film Ikke Naken, wat betekent 'niet naakt'.
Lian: Mijn boek heet Niet naakt, niet gekleed, een verwijzing naar een sprookje van de gebroeders Grimm: 'De Slimme Boerendochter'. Om haar vader uit de gevangenis te verlossen, moet zij 'niet naakt en niet gekleed, niet gereden, niet gevaren, niet op de weg en niet over de weg' naar de koning komen. Zij moet dus een oplossing vinden voor een schijnbaar onmogelijk probleem. Net zoals Selma: zij is verliefd, maar wilt dat niet. Omdat de titel van het boek niet paste bij de film, stelde de vertaler The Colour Of Milk voor. Een goed voorstel, vond ik.

Vanwege de ambivalentie?
Lian: Omdat het licht niet gereflecteerd wordt, is de kleur van melk binnenin zwart – en mensen hebben het allebei, een zwarte en een witte zijde.

Waarom heet de lap grond van Selma's moeder eigenlijk 'Maan'?
Lian: Da's een verwijzing naar het boek. Daar heet de plek bij de ronde heuvel 'Maan', omdat het er tijdens een bepaalde week van de zomer wanneer de paardebloemen bloeien compleet geel ziet. Uit de verte lijkt die plek dan wel de Maan, wat we in de film spijtig genoeg niet klaar konden krijgen. De maan staat ook voor 'de vrouwelijke kracht' – voor Selma krijgt de plek waar haar moeder leefde aldus een magische, symbolische betekenis.

Volgens Selma is liefde 'een natuurramp', wreder én zaliger waarschijnlijk dan de geboorte of de dood. Stamt die diepe bevinding uit je eigen puberteit? Was dat jouw gevoel?
Lian: Zulke gevoelens zijn ook bij volwassenen terug te vinden. Ze zijn ze nog niet ontgroeid; nog niet vervreemd. Volgens mij dragen we zulke gevoelens een leven lang met ons mee.

Heb je zelf kinderen of heb je vaak met kinderen te maken?
Lian: Ik had een zoon. Hij stierf op 19-jarige leeftijd in een verkeersongeval; da's nu 10 jaar geleden. Hij was erg clever; een prettige en interessante jongen om mee te praten. We hebben samen een heleboel fijne gesprekken gevoerd en veel plezier gemaakt. Ik voel me door een erg warm gevoel met kinderen en jonge mensen verbonden; ik heb de neiging om op hen verliefd te worden. Ik heb niet enkel veel respect voor hen; ik voel ook een soort medelijden omdat ik weet dat er zoveel op hen afkomt waar ze nog niks van afweten. Het lijkt me belangrijk om hen onderweg iets mee te geven. Zij moeten tenslotte vorm geven aan deze wereld.

Wat wil je hen meegeven?
Lian: Liefde, een paar wijze woorden, iets waarachtig en goed ook. Ze moeten weten dat ze gezien en ernstig worden genomen. Ze moeten merken dat iemand om hen bezorgd is, hen vertrouwt. En hen zegt dat ze zichzelf kunnen vertrouwen.

Je beide hoofdacteurs noemen Shreken Lord Of The Rings hun lievelingsfilms. Poëtische films zoals de jouwe vinden moeilijk een publiek.
Lian: Het is onze opdracht films te maken waarin ze iets vinden dat ze in hun ziel kunnen bewaren, een schat voor het leven. Tussendoor moeten ze Shreken Lord Of The Rings zien omdat het leuk en ontspannend is. Mijn films zijn eerder bedoeld voor wanneer je treurig en eenzaam bent en iemand nodig hebt die je een kus geeft.'

Hier en daar draait je film ook in de bioscopen.
Lian: Da's fijn. Het is een must om ernstige verhalen voor kinderen te maken als tegengewicht voor de ontspanningsindustrie – zonder dat financiële verliezen die plicht kunnen dwarsbomen. Wat met onze 4 miljoen inwoners en meer dan 2 miljoen Euro productiekosten niet eenvoudig was. Gelukkig heeft Noorwegen het geld én de politieke ondersteuning voor goede kinderfilms.

Uta Beth (overgenomen uit Kinder- und JugendFilm Korrespondenz)