FILM
Een gijzeling van een Aziatische tweeling die in het internet-kinderpornocircuit is verzeild geraakt wordt door de plichtsgetrouwe detective Tom Ludlow (Keanu Reeves) handig opgelost: hij spoort de adressen van de ontvoerders op, en knalt de leden van de bende één voor één af. Vervolgens, vooraleer hij versterking belt, knoeit hij wat met het bewijs, zodat het lijkt alsof hij uit noodweer handelde. Zijn baas, kapitein Jack Wander (Forest Whitaker), is van Ludlows onorthodoxe praktijken op de hoogte, maar in plaats van hem een reprimande te geven, houdt hij hem de hand boven het hoofd en ziet er zelfs op toe dat iets te dubbelzinnige bewijzen niet tot in de evidence locker geraken. Pedofiliezaak opgelost. Daders afgeknald. Agent een held. Politie een pluim. Iedereen tevreden.

Of toch niet, want kapitein James Biggs (Hugh Laurie) van Interne Zaken zit als een speurhond op het incident. Eén van Ludlows collega's, Terrence Washington (Terry Crews) is zelfs gaan klikken bij de grote bazen en er wacht Ludlow een tuchtsanctieonderzoek. Wander parkeert Ludlow dan maar op een erg politiek correcte bureaujob. "Toevallig" komen Washington en Ludlow elkaar echter tegen bij de kruidenier, en heeft Ludlow ongelofelijk veel zin om Washington het pak slaag van zijn leven te verkopen. Net op dat ogenblik wandelen twee overvallers met een bivakmuts de winkel binnen en doorzeven Washington met kogels. Voor Ludlow is het een handig voorval, zeker omdat het onderzoek naar zijn vermeende onorthodoxe methodes dood en begraven is. Er wordt geïnsinueerd dat hij de hand zou hebben in de dood van zijn collega. Maar dat is niet waar, en Ludlow trekt er op uit om de ware schuldigen van de slachtpartij te vinden. Samen met zijn nieuwe collega Paul Diskant, Disco voor de vrienden (Chris Evans), probeert hij het kluwen te ontrafelen waaruit blijkt dat er meerdere van zijn collega's onaanvaardbare contacten hadden met de onderwereld. En het klinkt als een cliché, maar het is typerend voor de dieperik waarin Ludlow wordt meegezogen: hij kan niemand, maar dan ook letterlijk niemand, meer vertrouwen, en als de moordenaars van Washington al ooit gestraft zullen worden, zal hij het zelf moeten doen.

Er loopt blijkbaar in Los Angeles geen enkele flik meer rond die niét tot op het been corrupt is. Street Kings is een film in dezelfde stijl als bijvoorbeeld Training Day van Antoine Fuqua en televisiereeksen als The Shield, waarin de politie met hun bescheiden inkomen maar al te graag een beetje uit de vetpotten van de georganiseerde misdaad meelikt. Het probleem met dit soort films is dat alle mogelijke invalshoeken hiervoor al wel eens een keertje in een andere film gebruikt zijn, en het moeilijk is om nog iets aan het genre toe te voegen. Desalniettemin is Street Kings een film die netjes de conventies van het genre respecteert, een goed en strak tempo weet aan te houden, en over een regisseur beschikt die uit zijn acteurs het maximale weet te halen, zelfs als die acteur in kwestie Keanu Reeves is. De show wordt voornamelijk gestolen door Forest Whitaker, die na The Last King Of Scotland zich alweer in een vis in het water schijnt te voelen als hij een personage mag spelen waar duidelijk een hoekje af is. De film is brutaal en er worden geen compromissen gesloten, zonder dat de regisseur zijn oog van de bal haalt op visueel en artistiek gebied. De actie en het geweld in de film zijn nogal van grafische aard, toch overstijgt Street Kings moeiteloos het niveau van de zoveelste shoot-em-up film. De personages zijn realistisch en genuanceerd uitgewerkt, maar hebben allemaal boter op het hoofd; verwacht dus geen film met één ongecorrumpeerde superflik die boven de machinaties van zijn collega's staat. Voor geestige oneliners en scènes met relativerende geintjes bent u bij Street Kings aan het verkeerde adres.

BEELD EN GELUID
De film ziet er erg cinematisch uit, met een ongepolijste look waarin een fijne laag grain, net genoeg om de juiste sfeer te scheppen, en harde kleuren met een palet dat neigt naar rood en oranje de boventoon voeren, maar waarin tegelijk de details meedogenloos hard zijn, en het inktzwarte contrast d'r nog een schepje bovenop doet. Heel af en toe zit er een iets softer uitziende shot in het geheel, maar niet van die aard dat het haaks staat op de beeldstijl die wordt gehanteerd. De DTS-HD MA 5.1-track is luid en aggressief, wat al van bij de eerste scène duidelijk wordt, maar nog eens wordt onderstreept in de scène waarin Washington met een machine bijna letterlijk in een zeef wordt veranderd. Precies datgene wat je verwacht in een politiefilm waarin eerst wordt geschoten tot de chaos compleet is en dan pas vragen worden gesteld, krijg je. Ook met het gevoel voor richting zit het meteen goed, wanneer in de openingsscène Keanu Reeves langs alle kanten tegelijk belaagd wordt door gangsters met automatische wapens. De standaarddialogen zijn duidelijk verstaanbaar, alhoewel niet hetzelfde kan gezegd worden van het vocabularium waarvan het tuig van de onderwereld van LA zich bedient in deze film. De score van Graeme Revell is doordringend en onderstreept goed de donkere ondertoon van de film.

EXTRA'S
D'r valt extragewijs nogal wat te beleven op deze uitstekend voorziene disk, met relatief weinig opvulmateriaal. In een audiocommentaartrack vertelt regisseur David Ayer uitvoerig over de thema's van zijn film, de personages, het uitzicht van zijn film en een hele hoop over de technische achtergrond. De track laat een intelligente indruk na. Nog meer achtergrondinformatie kan je vinden in 36 picture in picture-vignettes onder de noemer Under Surveillance: Inside the world of Street Kings (37 min.). Een goed idee was om deze stukjes ook apart aan te bieden in het menu; in combinatie met de film worden de segmentjes afgewisseld met een trivia track. In Street rules: Rollings with David Ayer and Jaime Fitzsimmons (17 min.) trekt de regisseur samen met één van zijn acteurs de straten van Zuid-Los Angeles in, om te tonen hoezeer de film er uitziet als in het werkelijke leven. LA Bête Noir: Writing Street Kings (5 min.) gaat over de manier waarop scenarist James Ellroy te werk gaat, afgewisseld met materiaal van op de scène, en probeert een antwoord te bieden op de vraag waarom dit soort policier noir zo populair is. In Street Cred (4 min.) dalen we af in de onderbuik van Los Angeles en komen we te weten waarom regisseur David Ayer zo gefascineerd is door deze sociale achtergrond. In totaal krijgen we vervolgens 12 minuten aan verwijderde scènes en 29 minuten aan alternatieve takes. In vier vignettes (8 min.) zien we onder meer het stuntwerk en de voorbereiding van de acteurs; vier Behind the scenes-documentaires (4 min.) die om een niet helemaal duidelijke reden niet onder dezelfde noemer staan, bieden nog wat meer van hetzelfde. Afgesloten wordt met de trailer (2 min.) van de film.

CONCLUSIE
Street Kings is een onderhoudende politiethriller met een redelijk intelligente plot die zeker een kijkbeurt verdient. De Blu-ray is goed te noemen, met niet zo heel veel maar wel inhoudelijk interessante extra's.