FILM
De compleet incompetente luchtmachtpiloot Topper Harley (Charlie Sheen) verzeilt in het squadron van admiraal Thomas Benson (Lloyd Bridges). De man is mentaal niet evenwichtig en elke keer als zijn vader Buzz (Bill Irwin) wordt vernoemd, veroorzaakt hij ei zo na een ongeluk. Zijn psychiater, Ramada Thompson (Valeria Golino), op wie hij compleet verliefd is - tot grote woede van Ramada's vorig lief, luitenant Kent Gregory (Cary Elwes) - raadt hem dan ook aan om niet langer te vliegen. Een militair consortium, dat niet liever zou hebben dan dat heel het squadron van Benson neerstort zodat ze hun eigen duurdere vliegtuigen aan de president kunnen opdringen, houdt echter de negatieve evaluatie van Harley achter, zodat die onbedoeld zo veel mogelijk slachtoffers kan maken.

 

Films als Hot Shots zijn een beetje moeilijk te bespreken: je houdt van dit soort parodieën of je houdt er niet van, en alhoewel het genre vandaag in onbruik is geraakt door hopen minderwaardige genrefilms, kenden dit soort films op het einde van de jaren 80 en het begin van de jaren 90 relatief succes. Het verhaaltje van deze Hot Shots past op een sigarettenblaadje, er is weinig tot geen karakterontwikkeling en er zitten meer gaten in de plot dan in een door een gatlinger doorzeefd vergiet; maar in dit geval is dit bijzaak. Net als Jim Abrahams' andere goedlopende franchise The Naked Gun is deze Hot Shots een spoof, waarin op zo kort mogelijke tijd en met behulp van absurde non sequiturs zo veel mogelijk andere films in het belachelijke worden getrokken. Het voornaamste doelwit is uiteraard de afschuwelijke stinker Top Gun, waarvan de valse heroïek en de testosteronstroop duidelijk op de korrel worden genomen, maar ook films als de erotische drol 9 1/2 Weeks, alsook meer gereputeerde prenten als The Godfather en Superman moeten eraan geloven. Zowat alle clichés uit dit soort films worden naar boven gehaald, uitvergroot en tot een karikatuur gemaakt. Niet alle aardigheidjes getuigen van een even goede smaak - in de UK-versie werd er een grap over inteelt uitgehaald - maar als je weet dat het niveau van spoof-films tegenwoordig is gezakt tot het niveau van Scary Movie V, moet je toch toegeven dat de veelal melige humor van Abrahams zijn verdienste heeft gehad en zeker de smoel van comedy heeft veranderd. Waar vindt u bijvoorbeeld tussen de aftiteling van de film nog een recept voor brownies of een spoiler over hoe de film The Crying Game eindigt? De carrière - of wat daarvoor moet doorgaan - van acteur Charlie Sheen heeft intussen al lang rock bottom bereikt, want na een schier oneindige reeks schandalen met industriële hoeveelheden drugs en gepeperde bordeelrekeningen als vaste ingrediënten, werd hij zelfs te incompetent geacht om nog langer in het goedkope niemendalletje Two And A Half Men te acteren. Zijn laatste wapenfeit was dat hij zichzelf speelde naast collega-basket case Lindsay Lohan in het eerder genoemde Scary Movie V, waarvoor normale mensen een papieren zak over hun hoofd zouden trekken. In Hot Shots is Sheen bij momenten grappig door zijn onderkoelde stijl, maar aan Abrahams' ander fetisjacteur Leslie Nielsen kan de man niet tippen, en achteraf bekeken vraag je je af of de man nog enige bewuste herinnering heeft aan de set. De Abrahamsen en Zuckers van deze wereld hebben overigens iets met bejaarde acteurs, want de show wordt vooral gestolen door de bejaarde Lloyd Bridges, vader van onder meer Beau en Jeff, die als compleet seniele admiraal, van wie ongeveer alle lichaamsdelen al eens in deze of gene oorlog zijn vervangen door prothesen, de chaos onder zijn troepen eerder nog wat aanwakkert dan onder controle krijgt.

BEELD EN GELUID
Hot Shots is tamelijk gedateerd en dat is aan het beeld duidelijk te zien. De vlekjes zijn van de beeldband gehaald, maar het geheel oogt erg soft en afgewassen, en de kleuren zijn nergens goed geprononceerd. De film bevat ook redelijk wat grain en er is duidelijk te zien dat het overgrote deel van de speciale effecten fake is - maar dat kan de stijl van de film indachtig ook gewoon de bedoeling zijn. De film is voorzien van een DTS-HD MA 5.1-track die een redelijk beperkte impact heeft, zelfs voor een film met baanbrekende vliegstunts. Op zeker ogenblik gaat Sheen op de remmen staan, waardoor het vliegtuig halverwege in de lucht halt houdt, zodat hij het kan keren en kan terugvliegen naar waar hij vandaan komt. Als u hier een realistische soundstage bij had verwacht: think again. Een pluspunt echter voor de filmmuziek van levende legende Sylvester Levay, de man achter de legendarische synthesizer-soundtrack van Airwolf.

EXTRA'S
We krijgen een relatief lange maar inhoudelijk vrij ondiepe documentaire Making of an important movie (27:16) met de nodige stukjes interview en filmfragmenten. Daarnaast is er nog een trailer (1:31). We zullen maar denken dat het beter is dan niets.

CONCLUSIE
Liefhebbers van films als The Naked Gun en televisieseries als Police Squad zullen zich zeker aan deze disk geen breuk tillen. Zoals nogal wat catalogustitels van Fox, werd deze film niet in de Benelux op Blu-ray uitgebracht, maar in zowat alle andere landen ter wereld wel, mét Nederlandse ondertitels nog wel. De beeld- en geluidskwaliteit zijn op zijn best matig te noemen, maar de disk kost dan ook maar een schijntje.