:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Achtergrond >> FILMFEST GENT 2020: DAG 1 - 13 OKTOBER 2020
FILMFEST GENT 2020: DAG 1 - 13 OKTOBER 2020
Type: Achtergrond - Datum: 2020-10-14 - Geplaatst door: Didier
FILMFEST GENT 2020




Als we covid-19 dan toch iets moeten gunnen dan is het wel het feit dat dit virus er met zo’n hakbijl doorging dat men het zelfs in Hollywood niet zou kunnen bedenken. Geen enkele sector bleef gespaard, en al zeker niet de culturele die moest toezien hoe voor haar de deuren letterlijk en figuurlijk werden gesloten. Door een gebrek aan blockbusters en angst bij het publiek komt de filmindustrie meer en meer in zak en as te zitten, zeker in tijden waarin zowat iedereen de fakkel lijkt door te geven aan de streamingsdiensten. Of de cinema nog toekomst heeft is een vraag waar niemand een pasklaar antwoord op heeft, zelfs niet na het financieel falen van Tenet. Het zijn dan ook tijden waarin de cinema een hart onder de riem nodig heeft, en zeker na meer dan honderd jaar magie verdient. En daar kunnen filmfestivals toe bijdragen. Dat zo’n festival meer is dan een rode loper en een glasje champagne achteraf werd de laatste maanden door het gemis van Cannes meer dan goed bewezen. De organisatie van FilmFest Gent heeft er geen seconde aan gedacht om het festival te annuleren, wel hadden ze vrij snel door dat de 47e editie een zeer aparte zou worden. Een die het hart van de cinema opnieuw moet doen kloppen, met of zonder No Time To Die.

En het mag gezegd worden dat de missie nu al als geslaagd bestempeld mag worden. Iedere dag is het bang afwachten of het zwaard van Damocles onder de vorm van een lockdown zal neervallen of niet, maar zo lang dat niet het geval is kan FilmFest Gent nu al spreken van een succes, want 80% van de beschikare tickets zijn de deur uit. Ook DVDInfo heeft zijn tent neergezet in de Gentse binnenstad, en dagelijks brengen we je verslag uit van wat we hebben gezien. Een agenda die niet parallel loopt met de publieke visie, want de persvisies lopen via een ander (en verschillend) parcours. Corona, niet waar... maar toch hopen we je, net als FilmFest Gent, je warm te maken voor nieuwe releases die weldra in de bioscoop te zien zullen zijn.

Bij een filmfestival hoort ook een grandioze opening, hoewel dat deze keer in mineur verliep, of beter coronaproof zoals we dat tegenwoordig heten. Symbolisch heeft men voor Drunk gekozen, de nieuwste film van de Deen Thomas Vinterberg met onder meer Mads Mikkelsen waarbij vier mannen besluiten dat het leven beter wordt als je lichaam iedere dag gevuld is met een stevige dosis alcohol. Als je door corona geen receptie kan organiseren, dan moet je het maar op deze manier oplossen, niet?




Films over godvruchtige mensen zijn weer helemaal in. Momenteel loopt in de bioscoop Corpus Christi van Jan Komasa waarin een jonge Poolse crimineel zich op het rechte pad probeert te trekken door als priester door het leven te gaan. Over witteboordencriminaliteit gesproken. En ook het debuut van Britse regisseur Rose Glass heeft het over een pilaarbijter die zo haar eigen manier heeft om op de wegen van God te lopen. Maud (een indrukwekkende Morfydd Clark) ontfermt zich als verpleegster over de losbandige Amanda (Jennifer Ehle). Maud vindt echter dat er meer moet zijn dan medische zorg en als een ware bezetene probeert ze haar patiënte te bekeren. Een zeer boeiende religieuze body horror-prent die het van zijn donkere, soms morbide sfeer moet hebben en te vergelijken valt met de duistere werken van Peter Strickland en het poëtische van Portrait De La Jeune Fille En Feu. Horror, maar toch anders.




Luca Guadagnino bewees met Call Me By Your Name dat je met LGBT-cinema ook het grote publiek kan bereiken en wie weet doet regisseur David Färdmar dat met zijn regiedebuut Are We Lost Forever ook wel. Sinds de film begin dit jaar op het Göteborg Film Festival zijn première maakte, heeft deze romantische film een wereldwijde release. We schrijven romantisch, en laat de Deense taal ook geen hinderpaal zijn, want op een eenvoudige (maar effectieve) wijze schetst de Deen het platlopen van een relatie. Hampus (Jonathan Andersson) en Adrian (Björn Elgerd) zien beetje per beetje in hoe hun droom een illusie is en ze beëindigen hun verhouding. Dat gaat niet zonder slaag of stoot, want de liefde tussen hun is nooit verdwenen, alleen beseffen beide heren dat ze in een doodlopend straatje zijn terechtgekomen. De film begint wat moeizaam, maar eens je in de leefwereld van deze twee hippe Denen zit, vertaalt Are We Lost Forever zich als een romcom waar een zakje Kleenex niet eens een luxe bij is. De regisseur filmde dit verhaal in chronologische volgorde zodat je er als kijker nog harder mee geconfronteerd wordt.





 


Andere artikels van hetzelfde type