:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Achtergrond >> FILMFEST GENT 2021: DAG 8
FILMFEST GENT 2021: DAG 8
Type: Achtergrond - Datum: 2021-10-20 - Geplaatst door: Didier
FILMFEST GENT: DAG 8
 
Filmfestivals zijn anno 2021 belangrijker dan ooit. Niet alleen omdat de bioscoop door na bijna één jaar stilte als een feniks uit zijn as aan het herrijzen is, maar ook het zalige besef dat film en een groot wit scherm nog altijd beste maatjes zijn en dat streamingdiensten (tot spijt van wie het benijdt) altijd zullen moeten onderdoen voor de real big thing. FilmFest Gent loopt van 12 tot 23 oktober 2021 en zoals dat de afgelopen jaren zo was, is nu ook DVDInfo op het festival present en dagelijks brengen we je een mix van grote titels die weldra in de bioscoopzalen zullen vertoond worden of kleine titels die vaak de aandacht niet vinden die ze verdienen. Op de website van FilmFest Gent vind je de volledige programmatie terug.




ANNETTE (8,5 - 7,5/10)
Didier (8,5): "So may we start?". Het is de begingeneriek van de FilmFest Gent-promotrailer waarmee iedere film begint en het is tevens de start van de 144 minuten durende musical van enfant terrible Leos Carax. Deze vraag wordt gesteld door de broers Ron en Russell Mael aka Sparks die de volledige score van deze fabel componeerden. Een wervelwind die nu al door heel wat critici gebombardeerd is tot de film van 2021 en om het maar meteen te zeggen, dat had het ook voor ons kunnen zijn ware het niet dat de film nodeloos lang duurt waardoor de onweerstaanbare schwung van het eerste uur niet wordt volgehouden. De film vertelt de bizarre romance tussen een narcistische en aan drank verslaafde stand-up-comedian (Adam Driver) en een operadiva (Marion Cotillard). Het lijkt de perfecte liefde, en dat denken zelfs de tabloids, maar dan loopt alles mis. Het verhaal van Annette is weinig belangrijk en valt in een paar zinnen samen te vatten, maar het is vooral de elegantie waarmee Carax te werk gaat en die er wederom, net als het excentrieke door sommige aanbeden en en door anderen dan weer verguisde Holy Motors, een unieke kijkervaring van maakt. Adam Driver draait op volle toeren en toont nog maar eens wat we al een tijdje door hebben: één van de beste acteurs van dit moment.

Stijn (7,5): Als er één film is op FilmFest Gent die switcht tussen geniale momenten en langdradige saaie passages dan is het deze musical van Leos Carax wel. Nochtans begint de film zeer doordacht met een fantastische Adam Driver en Marion Cotillard. Vanaf een bepaalde wending verliest de film aan kracht en aan schwung. Spijtig, want ik zou hem graag een veel hogere quotering geven. En musicals moeten het toch ook hebben van catchy songs die blijven hangen (zie maar bijvoorbeeld La La Land) en op de openingsong na, is er helaas nauwelijks een nummer dat indruk maakt.




PLEASURE (8/10)
"Weet je wat het meest extreme is wat je kan zien op een pornosite? Niet dubbel anaal, maar interraciaal", vertelt één van de personages uit Pleasure van Ninja Thyberg. Het is een opmerking die meteen zit. Pleasure gaat over porno, en de wel zeer harde kant ervan. Een Zweedse jongedame (Revika Anne Reustle) weet wat ze wil in het leven en dat is pornoster worden. Zelf vindt ze Zweden veel te achterlijk op dat vlak en trekt naar Los Angeles waar ze transformeert tot Bella Cherry. Als nieuwkomer komt het eerste geld vrij vlug binnen, maar eens haar snoetje (en de rest) op PornHub verschijnt, volgt onvermijdbaar het ruwere werk. Anale seks en nepverkrachtingen waarbij geweld niet geschuwd wordt. Pleasure is zonder meer de meest expliciete film die je op FilmFest Gent kan zien en wie past voor vrouwengezichten die vol sperma hangen laat deze kelk maar best aan zich voorbij gaan. Wat echter niet wil zeggen dat Pleasure gratuit of slecht zou zijn. Au contraire, op een bijzonder harde (maar doeltreffende) wijze schetst regisseuse Ninja Thyberg de porno-industrie waar mensen niet meer dan een wegwerpproduct zijn en waar geen plaats is voor emoties.




CLARA SOLA (7/10 - 8/10)
Didier (7/10): Een film uit Costa Rica, en dan nog wel één met een Belgisch tintje want naast de soundtrack die gecomponeerd is door Gentenaar Ruben De Gheselle werd de film ook gemonteerd door Marie-Hélène Dozo die dat bij de Dardennes doet. In de film van Nathalie Álvarez Mesén volgen we de veertigjarige Clara Sola die sukkelt met haar eigen identiteit. Ondanks het feit dat ze 40 is, weet ze nog altijd niet hoe ze met haar seksuele verlangens moet omgaan en daar heeft God alles mee te maken. Of ten minste haar moeder Fresia die de dorpelingen laat geloven dat haar dochter in nauw contact staat met Maria en daardoor alle ziektes kan genezen. Het arme wicht is er wel de populairste van het dorp mee, maar verre van gelukkig. De hoofdrol wordt briljant vertolkt door Wendy Chinchilla Araya voor wie dit haar eerste filmrol is. Clara Sola is traag en poëtisch, maar zonder meer één van de mooiste films die je op het filmfestival kan ontdekken en die nog maar eens toont waar godsdienstwaanzin tot toe kan leiden.
Stijn (8/10): Deze Costa Ricaanse film (die in co-productie met Belgie, Duitsland en Zweden verliep) is mijn film van de dag. Een mooi en bij momenten beklemmende mix van coming-of-age en religieus drama met een zeer geslaagde score. Een film die traag in gang schiet, maar alsmaar sterker en intenser wordt. En met bij momenten heel poëtische shots. De scène met de glimwormen is één van de mooiste scènes uit deze editie van FilmFest Gent tot zover.




MONA LISA AND THE BLOOD MOON (7,5 - 7/10)
Didier (7,5): Op FilmFest Gent mag er ook als iets lichtvoetigs zitten, Mona Lisa And The Blood Moon bijvoorbeeld. Ana Lily Amirpour houdt van horror (ze maakte al A Girl Walks Home Alone At Night en The Bad Batch), maar ze doet het toch iets anders dan de meeste van horror-collega's. In deze film zitten we in de French Quarter van New Orleans waar voodoo nog volop heerst. Een jonge vrouw met telekinetische gaven ontsnapt uit een gesticht en dat heeft zo zijn grappige, maar tevens gevaarlijke gevolgen. Ze troept samen met de stripteuse Bonnie Belle en deze relatie vormt een heerlijke filmrit van 90 minuten die aanvoelt als een moderne variant van John Carpenter. Een verhaal dat bijzonder weinig om het lijf heeft, maar zo fris en grappig gemaakt is dat je bij de aftiteling net niet het woord 'meesterwerk!' gaat uitroepen.

Stijn (7/10): De nieuwe film van Ana Lily Amirpour is een luchtig in neonlichten gedrenkte mysterie- en fantasyfilm. Een ideale film voor de laatavondvoorstelling: plezant, speciaal en gemakkelijk luchtig vertier. Deze film kan zeker niet tippen aan haar eerdere A Girl Walks Home Alone At Night, maar tussen alle zwaardere films is een film als deze meer dan welkom.

 


Andere artikels van hetzelfde type