:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Achtergrond >> DE TOP TIEN VAN 2021
DE TOP TIEN VAN 2021
Type: Achtergrond - Datum: 2021-12-31 - Geplaatst door: Didier
DIDIER BECU (DVDInfo / Schokkend Nieuws)

TOP TIEN 2021
1. Un Monde

Of ons land hiermee de Oscar zal winnen weet ik niet, wel is het een film die me 70 minuten lang knock out heeft geslagen, of hoe erg pesterijen wel kunnen zijn.

2. Spencer
Kirsten Stewart die mijn favoriete prinses vertolkt? Ze lijkt er niet eens op! Hoe verkeerd was die inschatting! Een prachtige maar o zo tragische parabel waarbij la Stewart bewijst dat ze op dit moment de beste actrice is.

3. Vortex
Gaspar Noé did it again. Deze keer door middel van de split screen de kijker er attent op maken dat het leven niet eeuwig is.

4. The Power Of The Dog
Nooit gedacht dat ik ooit zo wild zou zijn van een film met Benedict Cumberbatch, maar met Jane Campion aan roer weet je dus nooit.

5. The Card Counter
Paul Schrader maakte onlangs bekend dat hij de maker was van de beste film van 2021, en Paul Schrader tegenspreken is heiligschennis! Taxi Driver revisited maar dan in de casinohal!

6. The French Dispatch
De mooiste, maar ook meest vermoeiende film van het jaar. Je ogen weten niet wat ze zien, en dan heb ik het niet alleen over Léa Seydoux!

7. The Innocents
Compleet obscure Noorse horrorparel van Eskil Vogt met een zeer hoog Stephen King 80's-gehalte.

8. Titane
Het levende bewijs dat woke ook kan met een vuist. Oververdiende Gouden Palm voor Julia Ducournau.

9. Benedetta
Niemand kan Hollandse platvloersheid zo perfect mengen met Hollywood-glamour als Paul Verhoeven.

10. Quo Vadis, Aïda?
Een van de hardste oorlogsdrama's die ooit is gemaakt, en dat zonder één spatje bloed!

TOP TIEN FIRST VIEWINGS 2021
1. Deux Hommes Dans La Ville
De enige film die ik dit jaar met een 10 op 10 beloonde en dat heeft alles te maken met de ongelooflijke chemie tussen Alain Delon en Jean Gabin in deze ongelooflijk spannende politiethriller.

2. Night Moves
Amerikaanse '70's-cinema om van te smullen en waarschijnlijk de meest ondergewaardeerde film met Gene Hackman die er is en met een ontzettend sexy Melanie Griffith er nog eens bovenop.

3. Brawl In Cell Block 99
Als Tarantino woord houdt en stopt met regisseren dan heeft de Amerikaanse filmwereld met Craig Zahler een meer dan perfecte opvolger in huis, en bovendien een film met een ongelooflijk imponerende Vince Vaughn en een al even schitterende Don Johnson.

4. Lost In America
Albert Brooks zegt zijn baan op en wil met zijn spaarcenten voor de rest van zijn dagen Amerika rondtrekken met een camper maar helaas is hij getrouwd met de nogal goedgelovige Julie Hagerty die in geen tijd het geld verkwist. Een komedie zoals ze vandaag jammer genoeg niet meer maken.

5. Cisco Pike
De film biedt een prachtig tijdsbeeld van Los Angeles in het begin van de jaren '70 en is tevens een imponerend debuut van Kris Kristofferson en een zeer gekke (maar desalniettemin briljante) rol van Gene Hackman.

6. Experiment In Terror
Blake Edwards is vooral bekend omwille van zijn komedies, maar met Experiment In Terror maakte hij tevens een ongelooflijke knappe thriller. Uitgebracht op Indicator en het deed me besluiten dat ik in 2022 alle films met Lee Remick wil gaan bekijken.

7. I Start Counting
Een fantastische Britse thriller met een piepjonge en prima acterende Jenny Agutter.

8. Die Bittere Tranen Der Petra Von Kant
Door de aanschaf van een Fassbinder-box heb ik dit jaar heel wat films van deze Duitse grootmeester gezien, en met Die Bittere Tränen Der Petra Von Kant bewijst Fassbinder dat hij helemaal geen moeilijke cinema maakt, maar wel zeer mooie.

9. Scissors
De beste aankoop van het jaar was voor mij een regiovrije Blu-rayspeler waardoor ik plotseling toegang kreeg tot ontzettend veel titels die ik daarvoor niet kon bekijken waaronder deze Scissors, een ondergewaardeerde topthriller met mijn favoriete actrice Sharon Stone.

10. The Best Years Of Our Lives
Aangeschaft op Warner Archive , en sindsdien smoorverliefd geworden op Teresa Wright.
 


 ROBIN BROOS (The Original Soundtrack / Disneyklassiekers / Soundtrack FM)

1. The Worst Person In The World
Ik las ergens dat dit misschien wel de nieuwe Le Fabuleux Destin D'Amélie Poulain kon zijn. Dat is afbreuk doen aan The Worst Person In The World. Dit gaat over echte mensen met echte gevoelens, in een echte wereld met echte kloterij.

2. The Power Of The Dog
Westerns zijn mijn genre niet, dus je moet al veel uit de kast halen om mijn interesse te wekken. Een koud kunstje voor regisseur Jane Campion, een lead als Benedict Cumberbatch en de muziek van Jonny Greenwood.

3. The Father
Wat anderen misschien al gemakkelijk vonden, is wel degelijk onder mijn vel gekropen. De manier hoe Anthony Hopkins het gegeven dementie tastbaar - en ongemakkelijk - maakt, heeft mij wat meer schrik doen krijgen van ouderdom.

4. Nomadland
Ik vond de muziek maar niks. En de keuze voor 'acteurs' die zichzelf speelden soms ietsje te gewaagd (en minder geslaagd). Maar dan is er Frances McDormand. Fenomenaal.

5. Promising Young Woman
Zonder enige voorkennis in de zaal gestapt. En achteraf enkele uren op café nodig gehad om dit door te spoelen. Geniaal hoe de knalroze verf stukje bij beetje afbladdert tot een dieptragische vertelling.

6. West Side Story
Was het nodig? Nee. Was het beter? Nee. Net daarom: de meest zekere gok van het Hollywood-jaar. Met Spielberg die toont dat hij na wat doorsnee, soms slaapverwekkende films ook dit genre kan tackelen.

7. Cruella
Ik had wat schrik voor deze onnodige reboot. Een zoveelste Disney-poging om de canon nieuw leven in te blazen. Maar wat voor één. Met een zinvol achtergrondverhaal, perfect vertolkt door Emma Stone en Emma Thompson.

8. Spencer
Opnieuw erg onder de indruk van componist Jonny Greenwood, die de balans zoekt tussen zware barok en geïmproviseerde jazz. Met af en toe zelfs een hint naar The Exorcist-achtige horror.

9. No Time To Die
De reeks onder Daniel Craig - met meer diepgang, meer emotie, en een twijfelende Bond - kon geen mooie einde krijgen. Punt.

10. Encanto
Toegegeven, ik gebruik de laatste spot gewoon even om schaamteloos door te verwijzen naar mijn podcast www.disneyklassiekers.be. Sinds september 2020 bespreek ik elke week een klassieke Disneyfilm, samen met een centrale gast. En zo kwam ik recent bij de laatste. Geen onverdienstelijke film, met topsongs van Hamilton-god Lin-Manuel Miranda. En, dat weet ik nu dankzij mijn podcastgast, met véél liefde voor de oorsprong: Colombia.
 

ANKE BROUWERS (Filmdocente KASK)(

Anke: Geen top 10, want ik heb lang niet alles kunnen zien. Maar van wat ik zag in 2021 heb ik het meest genoten van deze films.

The Power Of The Dog (Jane Campion): fijnbesnaard, zwaarmoedig, meerstemmig.

Holgut (Liesbeth De Ceulaer): poëtisch, analytisch, picturaal. 

Promising Young Woman  (Emerald Fennell): gedurfd, grappig, wrang.

First Cow (Kelly Reichardt): kleinschalig, groot, diep-menselijk.

All-In  (Volkan Üce): eerlijk, subtiel, ‘Dostojevsky njet.’

Gunda (Viktor Kosakovsky): eet, minder, vlees.

Benedetta (Paul Verhoeven): grotesk, nieuwsgierig, doorvoeld.

La Civil (Teodora Ana Mihal): moedig, beenhard, adembenemend.

De Gebroeders Schimm (Michael en Andrew Van Ostade): geestig, oprecht, bezield.

Cry Macho (Clint Eastwood): beter dan gehoopt/slechter dan gehoopt.
 

BEN VAN ALBOOM (Journalist)

1. Les Olympiades
Ik ga niet ontkennen dat ik een sucker ben voor liefdesverhalen. Maar ik heb dit jaar in gelijk welk genre niets tijdlozer én eigentijdser gezien dan deze van Jacques Audiard. Die wonderlijk oprechte personages gebaseerd op de comics van Adrian Tomine, het doorvoelde scenario van onder meer Céline Sciamma, de puike score van Rone en uiteraard de sublieme zwart-witfotografie van Paul Guilhaume, Les Olympiades is een grand cru.

2. Judas And The Black Messiah
Het voelde bijna alsof dit meesterwerk uit een ander tijdperk kwam. Niet zozeer omdat de film het verhaal doet van de Black Panther Party (want hij gaat ook heel erg over vandaag), maar omdat Hollywood járen geleden gestopt is met het maken van dit soort radicale cinema.

3. Summer Of Soul
Ik had er al veel superlatieven over opgevangen, maar ik vond hem nóg beter. Zonder meer één van de beste en belangrijkste muziekdocumentaires aller tijden.

4. The Souvenir: Part II
Ik zag niet goed in hoe Joanna Hogg een vervolg kon breien aan één van de beste films van de afgelopen jaren, en ik begreep ook niet waarom. Tot ik het minstens even intense en complexe Part II zag, en Hogg mij weer anderhalf uur in haar hoofd zoog zoals enkel zij dat kan.

5. The Worst Person In The World
Nog een film waarop ik verliefd ben geworden. Nochtans kijk ik meestal op tegen films die werken met ‘chapters’. Bij de minste dip zit ik te denken: pfff, nóg zoveel hoofdstukken. Hier vlogen de hoofdstukken zo snel voorbij dat ik tegen het einde zat te hopen op tien epilogen.

6. Petite Maman
Céline Sciamma schreef dit jaar niet alleen mee aan het scenario van Les Olympiades, ze tekende na haar verbluffende Portrait De La Jeune Fille En Feu zelf ook weer voor een bewogen en sterk melancholisch kleinood.

7. The Hand Of God
Coming of age zag er zelden zo oogstrelend en magisch uit als in deze even tedere als absurde, even passionele als grappige en even trieste als opgewekte parel van Paolo Sorrentino.

8. The Power Of The Dog
Vorig jaar schreef Kelly Reichardt een nieuw westernhoofdstuk met First Cow, dit jaar fileert Jane Campion de toxische viriliteit van het genre in een film die met het grootste gemak switcht tussen demonische western en psychologische thriller.

9. Wolfwalkers
Zonder twijfel de animatiefilm van het jaar. Meer nog: was Soul er niet geweest, dan had Wolfwalkers sowieso de Oscar voor beste animatiefilm gewonnen met zijn wonderlijk inventieve animatie die even wild is als zijn betoverende personages.

10. Spencer
Beter en enger worden biopics niet – het leven van Diana Spencer wordt door Pablo Larraín in essentie verpakt als een spookhuisfilm. Met dank ook aan een fenomenale Kirsten Stewart, een monumentale Timothy Spall en een duizelingwekkend knappe score van Jonny Greenwood.
 

FOKKE VAN DER MEULEN (Fokcast, The Joker)

DE TOP TIEN
1. Dune
Denis Villeneuve is blijkbaar niet in staat om een matige film te maken. Want ook dit is weer echt een van zijn beste. Ik miste zelfs Sting in onderbroek niet.

2. Val
Onwaarschijnlijk straf zelfportret van Val Kilmer.

3. Roadrunner, A Film About Anthony Bourdain
Mooi document over één van mijn helden.

4. The Guilty
Wie heb ik aan de lijn? Hallo, hallo? Het is Donnie Darko! Topfilm!

5. The Mitchells Vs. The Machines
Beste animatiefilm van het jaar. En deze keer eens geen Pixar.

6. The Sparks Brothers
Dank aan Edgar Wright om mij dit geniale duo te presenteren. Ik heb er al 5 platen van gekocht.

7. Shang-Li And The Legend Of The Ten Rings
Zeer leuke en originele Marvel-film.

8. Street Gang, How We Got To Sesame Street
Een film met Frank Oz en Jim Henson komt altijd in de top 10. Zeer fijne docu over het beste kindertelevisieprogramma ooit.

9. Benedetta
Paul Verhoeven en lesbische nonnen? Ja, zeker wel!

10. Ferry
Ik had nog nooit een aflevering van Undercover gezien. En in deze film zit Tom Waes niet. Geweldig. Lang lever Frank Lammers! Wat een held.

NOG NIET GEZIEN ANDERS HADDEN ZEKER OOK IN MIJN TOP 10 GESTAAN:
The Last Duel: Team Ridley Scott FOREVER!

Spiderman: No Way Home
Team Spidey FOREVER!

WEL GEZIEN EN NET NIET IN DE TOP 10:
Cruella
Echt zeer leuk. Maar net niet leuk genoeg

The Dig
Enorm mooie film. Ik had bijna ook zin om te graven.

The Tomorrow War
Jawel! Dit is gewoon een heel leuke scifi-actie Aliens-kopiefilm!

Summer Of Soul
Fantastische docu over een vergeten maar legendarisch muziekfestival in 1969 met betere artiesten dan op fucking Woodstock.

WEL GEZIEN EN STAAN BEWUST NIET IN DE TOP 10:
Eternals
Was ok, maar niet geweldig. Jack Kirby verdient beter.

No Time To Die
Voor deze enorme Bond-fan was dit toch een (te) lange zit.

The Green Knight
Saai, stom en overroepen. (wel toffe reuzen).

Infinite
Wat een kakfilm. Onbegrijpelijk slechte big budget onzin met de meestal geweldige Marky Mark. Een film van Antoine Fuqua die dit jaar ook het wel geweldige en low budget The Guilty maakte. Raar.
 

STEVEN DE FOER (Filmjournalist / Auteur / De Standaard)

1. Madres Paralelas
2. Nomadland
3. The Worst Person In The World
4. Druk (Drunk)
5. Summer Of Soul
6. News Of The World
7. La Civil
8. Un Monde
9. The Last Duel
10. The Power Of The Dog


BULENT OZTURK (Regisseur)

1. Sound Of Metal
2. La Civil
3. Nomadland
4. Un Monde
5. Zappa
6. The Power Of The Dog
7. Minari
8. Druk (Drunk)
9. The Father
10. Don't Look Up



TINNE BRAL (Imagine Film Distribution)

Nadenkend over een top 10 van mijn lievelingsfilms van 2021, wil ik meteen opmerken dat ik alle titels die ik opneem, dit jaar op het witte doek in België gezien heb met uitzondering van twee Netflix-films die ik dolgraag in een bioscoop ontdekt zou hebben. natuurlijk heb ik ook prachtige films in Cannes, Wroclaw of Venetië gezien maar deze komen hopelijk allemaal in 2022 uit en die zal ik dan opnemen. White Building draag ik in mijn hart maar ik vrees dat hij niet in België uitkomt. en zo zijn er nog heel veel parels die zelden of nooit geprogrammeerd zullen worden en eigenlijk is een top 10 dus onbegonnen werk...

1. The Power Of The Dog van Jane Campion
2. Passing van Rebecca Hall
3. The Worst Person In The World van Joachim Trier
4. Onoda, 10.000 Nuits Dans La Jungle van Arthur Harari
5. Petite Fille van Sébastian Lifshitz
6. First Cow van Kelly Reichardt
7. Madres Paralelasvan Pedro Almodóvar
en ex-aequo The French Dispatch van Wes Anderson
8. The White Tiger van Ramin Bahrani
9. Spencer van Pablo Larraín
10. Retour A Reims (Fragments) van Jean-Gabriel Périot
 


ANTHONY PALAIA (Auteur / Klokslag 12-Podcast)

1. Nobody
No nonsense heerlijke actie zoals het hoort. Geweldige cinematografie (je ZIET de gevechten, geen hypermontage in deze film) en een uitstekende Tarantineske muziekkeuze. Amusement van de bovenste plank.

2. Last Night In Soho
Het eerste uur was van de beste dingen die ik de laatste 20 jaar in film zag. Jammer dat de laatste act een ‘James Wanneke’ doet, als Wright meer de arthouse kant was uitgegaan hadden we hier te maken met klassieker in de stijl van Hereditary.

3. Titane
David Cronenberg meets Gaspard Noë in een nachtmerrie die handelt over genderfluïditeit.

4. Promising Young Woman
Woke op de goede manier. Mulligan is waanzinnig charmant.

5. Zuur
Kortfilm met een schitterende Baetens en Janssens. Geweldig spannende opbouw.

6. Transfer
Jonas Govaerts-interpretatie van Lovecraft in 10 minuten gegoten.

7. Stella
Surrealistische en beklijvende kortfilm.

8. Censor
Dit had alles om een moderne slowburn classic te worden maar het was helaas net niet voldoende door enkele foute keuzes ivm het narratief.

9. Franky & Mariel
Kortfilm met een kleine twist.

10. The Trip
Hilarische zwarte komedie in de stijl van Very Bad Things. Bruut en droog!
 


CHRIS CRAPS (Vertigo / De Standaard)

Met pijn in het hart heb ik een aantal films moeten laten vallen. Lastig, want er waren opvallend veel goede films. Dan denk ik aan The Velvet Goldmine, The Card Counter, The French Dispatch, A Quiet Place Part II, La Civil, Ballad Of A White Cow, Annette, The Assistent, Les Intranquilles, No Sudden Move, MLK/FBI en Malignant. Maar er staken boven al dat rijk filmvoer toch drie films met kop en schouders bovenuit: The Power Of The Dog, Quo Vadis, Aida? en First Cow. Concept, uitwerking, acteren, fotografie en regie voelden heel harmonisch aan en die parels hadden ook heel boeiende dingen te vertellen. Interessant: allemaal films geregisseerd door vrouwen – dat viel me pas op toen ik deze tien samenstelde. Dus er is wel degelijk iets veranderd in de filmindustrie. Verder maakte Almodóvar een mooie comeback – ik was niet zo enorm onder de indruk van Dolor Y Gloria – met een heel politieke film. Die moest er zeker bij. Alleen Pedro kan melodrama tot een hoger niveau tillen. I Care A Lot en Promising Young Woman waren voor mij de meest entertainende genrefilms van het jaar (met de beste scripts) die ook nog verrassingen te bieden hadden. Beste horrorfilm was Malignant: niet bijster goed geacteerd, maar het idee om Psycho in een heel extreme vorm te gieten vond ik een briljant idee. Had op nummer 10 kunnen staan, maar The Dissident kon niet ontbreken, want die documentaire is niet alleen een angstaanjagende thriller, maar ook een representatief portret van de wereld waarin we nu leven.

1. The Power Of The Dog (Jane Campion)
2. Quo Vadis, Aïda? (Jasmila Žbanić)
3. First Cow (Kelly Reichardt)
4. The Rescue (Elizabeth Chai Vasarhelyi en Jimmy Chin)
5. Madres Paralelas (Pedro Almodóvar)
6. Dear Comrades (Andrej Kontsjalovski
7. I Care A Lot (J Blakeson)
8. Promising Young Woman (Emerald Fennell)
9. A Hero (Asghar Farhadi)
10. The Dissident (Bryan Fogel)
 


AN VAN DIENDEREN (Docente KASK)

Ik heb niet zoveel recente films gezien maar hier is een lijstje van films die ik het afgelopen jaar heb gezien en die me enorm hebben gegrepen.

1. Les Prières De Delphine (Rosine Mbakam)
2. Mangrove (Steve McQueen)
3. The Chouas, Episode 5, Am I The Only One Who Is Like Me? (Saddie Choua)
4. Afrique, Je Te Plumerai (Jean-Marie Teno)
5. Four Saisons (Artavazd Pelechian)


IVO DE KOCK (De Filmkrant)

TOP 10 FILMS IN DE BIOSCOOP VAN 2021
1. Titane (Julia Ducournau)
2. First Cow (Kelly Reichardt)
3. Un Monde (Laura Wandel)
4. Petite Maman (Céline Sciamma)
5. Nomadland (Chloe Zhao)
6. The Card Counter (Paul Schrader)
7. Bad Luck Banging Or Loony Porn (Radu Jude)
8. Petite Fille (Sebastien Lifshitz)
9. Old (M. Night Shyamalan)
10. Pig (Michael Sarnoski)

Net buiten de top tien: The Green Knight (David Lowery), Ballad Of A White Cow (Maryam Moghadam en Behtash Sanaeeha), Benedetta (Paul Verhoeven), Playlist (Nine Antico), Onoda (Arthur Harari), Future Shocked (Johan Van Schaeren), The Father (Florian Zeller) en Where Is Anne Frank (Ari Folman).
En online: David Byrne’s American Utopia van Spike Lee, The Underground Railroad van Barry Jenkins, Judas And The Black Messiah van Shaka King, The White Tiger van Ramin Bahrani en No Sudden Move van Steven Soderbergh.
De fysieke dragers hebben het moeilijk maar we verzamelden toch enkele toppers in 2021: Le Dernier Métro van François Truffaut (Carlotta); Under The Volcano en Wiseblood van John Huston (Carlotta); In The Mood For Love van Wong Kar-Wai (Cinéart); Black Jack van Ken Loach (Rimini); Johnny Guitar van Nicholas Ray (Sidonis) en The Devil’s Backbone van Guillermo del Toro (Carlotta).
Enig lichtpunt in een verder donker (film)jaar lijkt me dat vrouwelijke filmmakers voor de meest markante films en meest memorabele scènes zorgden. Meest emotionele moment tijdens een interview dit jaar: de bekentenis, met tranen in de ogen, van co-regisseur Maryam Moghaddam in Gent dat (het poëtische) Ballad Of A White Cow wel héél (pijnlijk) persoonlijk is. Voldoende om alles in perspectief te plaatsen.
 


SVEN HOLLEBEKE (Freelance Filmjournalist / Urgent FM / Filmfest Gent)

1. Wolfwalkers (Tomm Moore, Ross Stewart)
Combineert het wonderlijke, het artistieke, avontuurlijke en de visuele grandeur van alle andere Cartoon Saloon-producties: The Secret Of Kells, Song Of The Sea en The Breadwinner. Tomm Moore en Ross Stewart zijn erin geslaagd een folkloristisch meesterwerk te maken met hun unieke, soms ruwe stijl. Zonder twijfel de meest indrukwekkende animatiefilm van het jaar, dat doet denken aan het beste werk van Studio Ghibli.

2. Les Olympiades (Jacques Audiard)
Een sexy, gevoelige ode aan de onzekere millennial van de hand van een bijna zeventiger: de Franse veteraan Jacques Audiard. Met de hulp van Léa Mysius (Ava) en Céline Sciamma én de sensuele cinematografie van Paul Guilhaume charmeert Audiards portret door een blik te werpen op moderne relaties in een grootstad.

3. This Is Not A Burial, It's A Resurrection(Lemohang Jeremiah Mosese)
In het even fabelachtige als bezwerende This Is Not A Burial neemt Lemohang Jeremiah Mosese ons mee naar de ‘treurende vlaktes’ van Lesotho. Straffe, picturale cinema gepuurd uit persoonlijk en gemeenschappelijk erfgoed.

4. Undine (Christian Petzold)
Vergeet De Kleine Zeemeermin, Splash en Ondine (van Neil Jordan), Christian Petzold tekent voor de meest melancholische zeemeerminfilm. Heden, verleden, realiteit en mythe komen allemaal samen in het oeuvre van Petzold op een manier waarbij je onmogelijk onbewogen kan blijven. Plus, we leven allemaal bij de gratie van de chemie tussen Paula Beer en Franz Rogowski.

5. The Worst Person In The World (Joachim Trier)
Weinig films vatten zo de geest van de Westerse millennial als deze rake Noorse romcom van Joachim Trier. Het is o zo heerlijk om te verblijven in de extases van een personage als Julie, verbluffend vertolkt door Renate Reinsve. Verrassend, verfrissend en bitterzoet.

6. The Power Of The Dog (Jane Campion)
Na meer dan tien jaar terugkeren naar de cinema met een volbloed, bloedgeil en psychodramatisch meesterwerk, dat mag je Jane Campion wel toevertrouwen. Moet gezegd, ik had het niet echt voor Benedict Cumberbatch, maar hij heeft me met zijn vuilgebekte en complexe cowboyfiguur eindelijk weten te overtuigen. The Power Of The Dog is zo’n film waarin alles klopt, van de mise-en-scène, over de casting en de score, tot de metaforiek en emotie.

7. Petite Maman (Céline Sciamma)
Wat hou ik toch van Céline Sciamma haar werk. Bedrieglijk simpel is Petite Maman, maar de impact is des te groter. Een intieme, moderne fabel dat even groots is als Portrait De La Jeune Fille En Feu, ook al lijkt de film nog veel meer een kleinood.

8. Das Mädchen Und Die Spinne (Ramon & Silvan Zürcher)
De gebroeders Zürcher zijn erin geslaagd in amper twee langspelers een geheel distinciteve filmtaal te ontwikkelen waarin de setting van even groot belang is dan de personages die erin rondwandelen. Herkenbare, doch bijwijlen surrealistische, maar vooral onweerstaanbare cinema.

9. Titane (Julia Ducournau)
Zelden een heftiger en spraakmakender debuut gezien dan Grave van Julia Ducournau. Met haar tweede langspeler won ze meteen de Gouden Palm. Wat een parcours! Titane is dan ook heerlijk oncomfortabele, fysieke cinema. Maar het is ook een intelligent en emotioneel verhaal over identiteit, gender en familie.

10. Un Monde (Laura Wandel)
Met voorsprong de beste Belgische film van het jaar. Laura Wandel neemt ons mee naar de oorlogzone van de speelplaats. Hoofdrolspeelster Maya Vanderbeque is een revelatie in de rol van een kind die voor een hartverscheurende keuze staat. Un Monde grijpt je naar de keel door zijn immersieve beeldvoering, een simpel maar effectief scenario en kinderen die ongelooflijke acteerprestaties neerzetten. En nu maar hopen op die verdiende Oscarnominatie!

Vermeldingen: Moving On (Dan-bi Yoon), Annette (Leos Carax), Unclenching The Fists (Kira Kovalenko), Slalom (Charlène Favier), The Green Knight (David Lowery), Spencer (Pablo Larraín)
 


RAF GUESENS (Programmator Razorreel)

1. Spencer
De combinatie van een prachtige soundtrack, knappe beelden, sterke vertolking van Kirsten Stewart en de sfeer die er hangt mijn absolute nummer 1 van het afgelopen jaar. Met Jackie en Ema kon Pablo Larraín mij al bekoren, maar deze overtreft die 2 nog vind ik.

2. Tick Tick Boom
Songs die bijblijven (in tegenstelling tot o.a. bij In The Heights eerder dit jaar), een boeiend verhaal en een charismatische Andrew Garfield in de hoofdrol. Voor mij de verrassing van het jaar. De soundtrack heeft ondertussen al vaak opgestaan en de musical ga ik zeker ook nog meermaals bekijken.

3. The Father
Niet enkel door de straffe acteerprestaties, maar vooral door de inventieve manier waarop zowel visueel als inhoudelijk de ziekte van Alzheimer wordt weergegeven.

4. The Power Of The Dog
Na lang wachtend keerde Jane Campion in topvorm terug met deze western gedreven door voortreffelijke acteerprestaties, waarvoor Benedict Cumberbatch als het aan mij ligt de Oscar mag krijgen. Een ongemakkelijke en broeierige film die langzaam grip op je krijgt.

5. Coda
Het originele Franse La Famille Bélier zag ik nog niet, maar deze Amerikaanse remake kon ik in elk geval smaken. De jonge Emilia Jones kruipt daarin in de huid van CODA (Child of Deaf Adults) dat moet kiezen tussen haar dove ouders en broer bijstaan in het familiebedrijfje of haar zangcarrière nagaan. Het resultaat is veel minder klef dat de synopsis doet uitschijnen en raakt de juiste snaren zonder te overdrijven.

6. C'Mon C'Mon
Komt eigenlijk pas in 2022 in onze zalen, maar ik genoot tijdens FilmFestGent al van deze nieuwe parel van A24. Het is een klein filmpje in zwart-wit waarin een radiojournalist (Joaquin Phoenix) enkele dagen op zijn jonge neefje moet passen. Het levert een hartverwarmend verhaal op afgewisseld met echte interviews met kinderen over hun dromen en toekomst.

7.The Worst Person In The World
Dit wordt verkocht als een romcom, maar ik vrees dat veel Play5-kijkers toch iets anders verwachten van een romcom. Joachim Trier's The Worst Person In The World is een dramedy met ontdekking Renate Reinsve die excelleert als een totale fuck-up op liefdesvlak. Rauwer, realistischer en pakkender dan Hollywood-stuff.

8. Un Monde
De terechte Belgische inzending voor de Oscars. Laura Wandel slaagt er door de camera constant op de hoogte van de kinderen te houden en door het chaotische geluid van rumoerige kinderen in de kijker mee te nemen mee te nemen naar de speelplaats.

9. Palm Springs
Dook bij velen al vorig jaar op in de eindejaarslijstje, maar werd officieel pas dit jaar uitgebracht in ons land. Palm Springs is charmante romcom waarin 2 genodigden op een trouwfeest, vertolkt door Andy Samberg en Cristin Miliote, in een tijdsloop komen vast te zitten en de dag waar ze tegenop zagen steeds opnieuw beleven. 90 minuten lang zat ik met een glimlach te kijken.

10. Last Night In Soho
Niet iedereen was hier even enthousiast over. De typische Edgar Wright-humor ontbrak deze keer inderdaad, maar werd ruimschoots gecompenseerd door de heerlijke 60's-soundtrack en de fraaie shots.

En eventueel ook nog nr. 11 tot 20:
11. Petite Maman
12. Promising Young Woman
13. Pig
14. Titane
15. The Green Knight
16. Ich Bien Dein Mensch
17. Shiva Baby
18. Les Olympiades
19. The Hand of God
20. Riders of Justice


 


Andere artikels van hetzelfde type