FILM
"This is a man's world, this is a man's world, but it wouldn't be nothing, nothing without a woman or a girl" schreeuwde James Brown uit zijn goddelijke longen. Het had evengoed de uitstekende premisse kunnen zijn van deze bij momenten sciencefiction-achtige film, maar helaas waren het vooral de verhalen achter de schermen die het hem deden.




De ietwat ongelukkige titel Don't Worry Darling doet vermoeden dat het hier om het zoveelste romantisch vehikel gaat, maar Olivia Wilde, die als regisseuse enkele jaren geleden debuteerde met Booksmart, wilde vooral een film maken met een feministische inslag. De goede bedoelingen waren tevergeefs. Er was het ontslag van Shia LaBeouf omdat die zijn vriendin mishandelde, maar ook hoofdrolspeelster Florence Pugh liet van zich horen. Toen de film werd vertoond op het Filmfestival van Venetië weigerde de actrice elke vorm van promotie en vertrok zonder veel woorden richting luchthaven. Officieel was dat omdat ze een druk werkschema had met de opnames van het tweede deel van Dune. Later bleek het te gaan om het feit dat Harry Styles, die het vriendje is van Olivia Wilde, een pak meer geld kreeg op zijn bankrekening dan Pugh. Tja, dan sta je mooi voor aap als je een film wil maken die seksisme hekelt.




Niet dat Don't Worry Darling een slechte film is, want dat is het niet. Alleen koos Wilde veel te veel voor style over substance. Het verhaal speelt zich af, zonder al te veel te verklappen op een fictieve plaats met een fifties-setting. Perfect gekozen, want in de jaren '50 had je nog maar weinig dolle mina's (of in ieder geval werd hun stem gedempt) en was de vader des huizes de koning die van de vrouw netjes zijn broodtrommel mee naar werk kreeg. Het waren tijden waarin de vrouw de koningin was in de keuken en de hoer in bed, zoals men dat vroeger zo mooi seksistisch omschreef. Het verhaal draait om Alice (Florence Pugh) en Jack (Harry Styles) die het perfecte leven leiden in een soort van community, Victory genaamd, waar alle vrouwen brave huismoeders zijn en de mannen plichtsbewust gaan werken, een job waar overigens geen vragen over mogen gesteld worden. Het is dan ook een luilekkerleventje in Victory dat perfect in beeld gebracht wordt door DOP'er Matthew Libatique. Nou ja, tenminste perfect als je een man bent. Als Alice plotseling een vliegtuig ziet crashen en niemand zich vragen stelt bij het incident, barst de bubbel open.




Don't Worry Darling is een mindfuck die lonkt naar David Lynch en Jordan Peele, alleen is het niet goed genoeg uitgewerkt, en dat is best jammer. In het eerste halfuur lijkt de film dan ook de perfectie te benaderen, maar eens de aap uit de mouw komt, verdrinkt Wilde in haar eigen ambities. De voorspelbare plot wordt zo pretentieus uitgewerkt dat je je als kijker bijna beetgenomen voelt. Het is moeilijk om vergelijkingen te maken met andere films zonder de plot weg te geven, maar Wilde heeft wel zeer goed gekeken naar een film met ene Jim Carrey en een andere die gebaseerd is op een roman van Ira Levin. Meer zeggen we niet.




Over de acteerprestaties kun je alleen maar positief zijn, zelfs de palinggladde Harry Styles zakt niet door het ijs. Maar de ster van deze halfgeslaagde film is ontegensprekelijk Florence Pugh, die nu al mag dat ze alles in zich heeft om de nieuwe Nicole Kidman of Scarlett Johansson te worden.  

BEELD EN GELUID
Deze film komt bij ons uit op 4K via Warner, en dat wordt zoals steeds in een duopack geleverd waarin je ook de Blu-ray vindt. Als je de twee schijfjes met elkaar vergelijkt, dan valt het op dat vooral de buitenopnames er veel mooier uitzien. Wel maakt men hier gebruik van kleuren die geïnspireerd zijn op de Cinemascope-films uit de jaren '50, waardoor de kleuren er allesbehalve realistisch, zo oogt bijvoorbeeld de hemel blauwer dan hij in werkelijkheid is. De details zijn haarscherp, ook al kiest men regiegewijs ervoor om de achtergronden vaak wat wazig te filmen. De geluidsband is een Dolby TrueHD Atmos 7.1.4 vol met effecten, ook al zijn die minimaal, zoals bijvoorbeeld in de achtergrond het geluid van iemand die de trap afkomt. Soundtrackgewijs kiest men voor bekende popcorndeuntjes uit de jaren '50.




EXTRA'S
Voor de bonussectie is het eerder en huilen met de pet op, en dat heeft waarschijnlijk veel te maken met de productieproblemen en de allesbehalve aangename sfeer die er op de set heerste. The Making of Don't Worry, Darling duurt 17 minuten, en het gaat niet verder dan promotalk waar je niets aan hebt. Het is bijna steeds Olivia Wilde die aan het woord is, en die doet alsof er geen vuiltje aan de lucht was en dat alles gesmeerd liep, wat als je de geruchten achteraf moet geloven verre van het geval is. Tenslotte is er nog Alice's Nightmare, wat niet meer is dan een verwijderde scène van 50 seconden.

CONCLUSIE
In Don't Worry Darling valt Olivia Wilde over haar eigen ambities en de verhalen achter het scherm. Dat is best jammer, want hoewel deze feministische sciencefictionfilm verre van perfect is, heb je vrij gauw door dat Wilde iets aparts wilde maken, terwijl het nu eerder wat oogt als een gemiste kans.