FILM
Ronnie Winslow (Guy Edwards) wordt vlak voor Kerstmis 1911 buitengegooid bij de kadettenschool omdat hij een postwissel van maar liefst vijf shilling zou hebben gestolen! Zijn vader, bankier Arthur Winslow (een werkelijk magistrale Nigel Hawthorne), is net bezig met de verloving van zijn dochter Catherine (Rebecca Pidgeon) en legerkapitein John Watherstone (Aden Gillett) zijn zegen te geven, wanneer het nieuws zijn oor bereikt. De 13-jarige Ronnie heeft geen enkele vorm van proces gehad, en wanneer zijn vader hem op zijn woord vraagt of hij de postwissel heeft gestolen - wat hij ontkent - doet hij het college zelf een proces aan wegens smaad. Uiteraard houdt het college het been stijf, en de zaak escaleert tot in de rechtbank. Dankzij een oude vriend van Catherine, Desmond Curry (Colin Stinton), komt de familie in contact met de stertrafpleiter Robert Morton (Jeremy Northam), die bereid is de zaak te pleiten.




Het proces doet de reputatie van de Winslows geen goed. Het Naval College wordt verondersteld de Kroon te representeren, en in die hoedanigheid onfeilbaar te zijn. De zaak wordt zelfs in het parlement besproken. Ook zorgt de vader van John Watherstone dat het huwelijk met Catherine voorlopig niet doorgaat, wat dan weer een opportuniteit biedt voor Desmond Curry, die zijn liefde voor Catherine misschien eindelijk beantwoord ziet, zeker wanneer John een dweil blijkt. Terwijl het proces voortsleept, wordt de gezondheid van Arthur op de proef gesteld, en lopen de bankrekeningen zienderogen leeg. En dat voor vijf shilling!




The Winslow Boy is overduidelijk de verfilming van een toneelstuk uit de Edwardiaanse periode, wat we merken aan de statische pose van ongeveer iedereen in de film. Het verhaal fileert de soms bizarre en eigengereide Britse rechtspraak, en deze tweede verfilming (de eerste dateert uit 1948, twee jaar na het publiceren van het stuk) was lang het lievelingsproject van regisseur David Mamet, die aanvankelijk het stuk terug op de planken wilde, maar zich tevreden moest stellen met een verfilming. Mamet moet het echter meestal hebben van rauwere prenten, dus hoe hij op deze doodbrave Winslow Boy is terechtgekomen, is een beetje een raadsel, maar soit. Grappig is dat acteur Neil North, die in 1948 de jongen in kwestie speelde, hier een gastrolletje heeft. De film is vooral een mooi podium voor Nigel Hawthorne, die de getormenteerde en aftakelende vader mag neerzetten, maar ook de andere acteurs en actrices zijn stuk voor stuk klassiek geschoolde talenten die een theaterstuk zoals dit hier doen leven.

BEELD EN GELUID
We krijgen zoals gezegd een statische presentatie die zich vooral afspeelt in het (donkere) herenhuis van de familie Winslow. Wat meteen opvalt, en waar we niet zo tevreden mee zijn, zijn de vele printbeschadigingen, en in de opening credits worden die nog eens extra in de verf gezet door telecine wobble. Weliswaar biedt deze Blu-ray tegenover de dvd een betere afwerking, meer details in kostuums en meubilair, en redelijke detaillering in de gelaatstrekken van de acteurs. De geluidstrack is een ongecomprimeerde LPCM 2.0, die niets aan dynamiek biedt, maar voor een toneelverfilming hoeft dat ook helemaal niet. De dialogen klinken duidelijk maar af en toe een beetje schel.




EXTRA'S
In het audiocommentaar door regisseur David Mamet en acteurs Jeremy Northam, Nigel Hawthorne en Rebecca Pidgeon vertelt Mamet honderduit over zijn project, maar gaat ook uit de bocht door een spijtige misser wanneer hij stelt dat filmregisseur Mike Newell in de toneelversie de rol van Ronnie speelde. Dit blijkt een andere acteur met dezelfde naam te zijn, want Newell was toen vier, dus dat kan niet. We krijgen dan ook nog een Making of-documentaire (6:45) met een hoog publiciteitsgehalte en een trailer (2:05).

CONCLUSIE
The Winslow Boy is voor een regisseur van het kaliber van Mamet niet dadelijk common ground, maar de regisseur heeft duidelijk iets met het toneelstuk en wil dit met de wereld delen. We krijgen statisch maar zeer solide acteerwerk uit een tijdperk toen acteurs nog daadwerkelijk iets moesten kunnen om in de belangstelling te staan. Deze Australische versie is technisch niet helemaal wat die wezen moet, vooral op gebied van beeld was er kennelijk geen properdere print voorhanden. Jammer.