FILM
Na de dood van Dusty Hill in 2021 was het eigenlijk de facto over and out voor that ole little band from Texas. Bassist Elwood Francis maakte de aan de gang zijnde tour af, maar zonder Hill is ZZ Top ZZ Top niet meer (alhoewel ze binnenkort weer aan het touren gaan). De band bekleedde het record van band die het langste in dezelfde bezetting heeft gespeeld (51 jaar!): Billy Gibbons op gitaar, Dusty Hill op bas en - alsof de duivel ermee is gemoeid, de enige zonder Sinterklaasbaard - Frank Beard op drums. De band is gekend voor hun blues, en het is eigenlijk door toedoen van MTV dat de heren in de jaren '80 enkele meer toegangelijke albums schreven, zoals Afterburner en Eliminator, omdat hun imago zo cool overkwam, en dat voor een visueel medium als MTV dé gelegenheid was om enkele over de tongen gaande videclips te schieten. Vaste ingrediënten waren: blitse auto's, dames met niet te veel kleren aan en natuurlijk de drie cowboys van Texas. Dit leverde nummers op zoals Gimme All Your Lovin', Sharp Dressed Man en Legs én een gastoptreden in Back To The Future III waar ze hun nummer Doubleback mochten brengen in een 1885-versie.




In de jaren '90 keerde ZZ Top terug naar de basis met van blues doordrenkte albums als Mescalero en Rancho Texicano, en bleven verdere commerciële successen uit. De band heeft echter nog altijd beschikking over een trouwe fanbase die de minder commerciële nummers veel meer schijnen te appreciëren dan de cover van Elvis Presley's Viva Las Vegas. Vergeten we daarbij vooral niet dat Billy Gibbons een méér dan begenadigd gitarist is en dat zijn naam zeker tussen de groten der aarde zoals Mark Knopfler en Eric Clapton mag genoemd worden. Gibbons is één met zijn onafscheidelijke Gibson-gitaar en kan het ding bijna laten zingen. Daarnaast zijn de lyrics van de meeste ZZ Top-nummers doordrenkt van het cynisme en van de dubbelzinnigheden, en ondanks hun meer commerciële periode wordt de band door bluesliefhebbers behoorlijk ernstig genomen.




Je bent blijkbaar in muziektermen niemand zo lang je niet in Montreux hebt opgetreden. In 2013 was het dan zover, en in de relatief korte setlist van 80 minuten jagen de heren er 17 nummers door, waaronder ouder blueswerk zoals het aan elkaar gespeelde duo nummers Waitin' For The Bus/Jesus Just Left Chicago uit Tres Hombres, de Freddy King-cover I Loved That Woman, maar ook uit recentere albums mijn absolute favoriet, Pincushion, uit Antenna. De nummers gaan er met zo'n sprekend gemak door dat Billy Gibbons op het einde van het concert tijdens de nummers nog gauw een sigaartje opsteekt en met sigaar en al blijft verderspelen. Faut le faire.




TRACKLIST
1. Got Me Under Pressure
2. Waitin' For The Bus
3. Jesus Just Left Chicago
4. Gimme All Your Lovin'
5. Pincushion
6. I Gotsta Get Paid
7. Flyin' High
8. Kiko
9. I Loved That Woman
10. Foxey Lady
11. My Head's In Mississippi
12. Chartreuse
13. Sharp Dressed Man
14. Legs
15. Tube Snake Boogie
16. La Grange
17. Tush




BEELD EN GELUID
We krijgen een mooi en scherp beeld met veel glitterend blauw en mooie closeups waarin je de baardharen kan tellen. Toch geen perfecte score, want het beeld is slechts uitgevoerd in 1080i in plaats van 1080p, waardoor er af en toe een klein artefact komt piepen. Het geluid is zowel uitgevoerd in DTS-HD MA 5.1 als in LPCM 2.0, en een concert van ZZ Top is voor de rest redelijk statisch, zodat de surroundkanalen eigenlijk weinig worden aangesproken, behalve dan dat de drums van Frank Beard er een ruimtelijke component bijkrijgen. De track is echter kristalhelder.

EXTRA'S
De schijf bevat nog een interview met Billy Gibbons en Dusty Hill (6:00), alsook een korte documentaire Billy Gibbons on the Montreux Jazz Festival (5:46).




CONCLUSIE
De heren zijn hier op hun best te bewonderen op een meer dan verdienstelijke Blu-ray. Enige minpuntje is de korte setlist; het had gerust nog een half uurtje langer gekund.