FILM
Na Jurassic World: Dominion bleek dat de dinosaurussen toch niet in ons klimaat kunnen leven, en afgezien van de laatste brontosaurus die een file veroorzaakt nadat hij uit zijn reservaat is uitgebroken, leven de dieren allemaal in een gordel rond de evenaar. Uiteraard is toegang strikt verboden, maar zelfs na zes films zijn er een hoop mensen die het beter weten en toch de confrontatie met de dieren opzoeken. Zo werkt Martin Krebs (Rupert Friend) voor een farmaceutische multinational, die op het punt staat een revolutionair geneesmiddel tegen hartziekten te ontwikkelen. Om hun research te vervolmaken hebben ze van het grootste zeedier, het grootste landdier en het grootste vliegend dier DNA nodig, en Krebs klopt aan bij avonturierster Zora Bennett (Scarlett Johansson), die zoals bekend álles doet voor geld, en bij dr. Henry Loomis (Jonathan Bailey), omdat Bennett de ballen kent van zoölogie. Bennett weet een kapitein, Duncan Kincaid (Mahershalalabaz Ali) zo zot te krijgen dat hij met zijn bootje naar het eiland vaart. En uiteraard pikt het scheepje nog een paar nietsvermoedende zonnekloppers, waaronder een paar ettertjes van kinderen, op en passant, zodat de dinosaurussen op het eiland weer een smakelijk menu voorgeschoteld krijgen...




Je kan de scenaristen van dit zevende deel uit de Jurassic Park-franchise niet verwijten dat ze het eens niet over een andere boeg gooien. Van de cast van de vorige films blijft letterlijk niemand over, alleen vernoemt dr. Loomis dat hij nog gedoctoreerd heeft bij Alan Grant, maar voor de rest maakt Rebirth een breuk met het verleden. Alhoewel. Bepaalde recepten blijven het 'm maar doen: zo moet er Spielberg-gewijs altijd een gillend kindje in de cast zitten, en ongeacht waar men komt, loopt het gezelschap in de weg van een hongerige tyrannosaurus. Sinds de Indominus Rex in Jurassic World moet er in elke film ook nog bovendien een nieuw gekweekt beest zitten dat in grootte en vooral vraatzucht de concurrentie de pas afsnijdt, en dat is in dit geval de D-Rex (we verzinnen het niet!), een kruising tussen die sauriër met ingebouwde veiligheidshelm die we al eerder in The Lost World zagen, en een tyrannosaurus. Bovendien vragen we ons na zeven films toch af hoe het ooit zo ver is gekomen dat de mens de dominante soort op aarde is geworden, getuige daarvan de stommiteiten die ze begaan telkens ze de sauriërs opzoeken.




Maar Rebirth is vooral popcornvertier waarbij je tien kleine negertjes-gewijs zit te wachten wie het volgend onfortuinlijk crewlid is die tussen de kaken van de Jura-bewoners zal verdwijnen. Een beetje spijtig is dat de raptors in deze zevende film een beetje naar de achtergrond verschoven worden, en vooral als voedsel dienen voor nóg venijnigere beesten. En de acteurs? Die moeten eigenlijk niet veel anders doen dan gillend weglopen, zelfs met iemand als Scarlett Johansson in de cast is dat eigenlijk een beetje verspilling van talent. Wel weet Rupert Friend een geweldige slechterik neer te zetten, en wordt het geheel uiteindelijk overgoten met een moralistisch sausje: moet het DNA naar de farmareus gaan of worden de gegevens openbaar gemaakt zodat alle wetenschappelijke instellingen ervan kunnen profiteren? U mag zelf één keer raden waar het op uitdraait.

BEELD EN GELUID
Zoals gewoonlijk zien de Jurassic Park-films er bijzonder goed uit in 4K, en deze film is zeker geen uitzondering op de regel. We krijgen vooral mooie natuurplaatjes van de jungle, waarin de sauriërs meticuleus en levensecht in worden gedropt, zodat je opgaat in de illusie. Uiteraard moet er in de film ook ergens een hypermodern laboratorium zijn waar je van de vloer kan eten, en zien we datzelfde laboratorium na 17 jaar verval, nadat voor de zoveelste keer is gebleken dat je dergelijke dieren niet in een kooi kan houden. De zwarttinten zijn zeer gedetailleerd, zodat je ook in de scènes waarin het team in een slecht verlicht vogelnest achter eieren aangaat, details kan blijven ontwaren. Voeg daarbij nog een lichte layer grain, en we krijgen een op en top filmische ervaring. We zijn echter vooral te spreken over de Dolby Atmos-track die uiteraard bol staat van de geluiden, geproduceerd door een keure aan griezelige dieren die, als ze uit de speakers zouden kunnen komen, u ook nog zouden opeten. Let bijvoorbeeld maar op de scènes waarin de Mosasaurus het scheepje van onze bende idioten aanvalt, en de impact dat die heeft eens het schip op het eiland strandt: keurig werk is dat! De dialogen blijven in alle omstandigheden goed beluisterbaar, maar de soundtrack van Alexandre Desplat kon ons niet echt bekoren. Volgende keer beter.




EXTRA'S
De schijf bevat twee audiocommentaren, met telkens in de hoofdrol regisseur Gareth Edwards. Op de eerste track krijgt hij het gezelschap van productiedesigner James Clyne en eerste assistent-regisseur Jack Ravenscroft, die vooral de technische toer opgaan en ons vertellen dat vele scènes composieten zijn van shots die op andere locatie zijn geschoten. Op de tweede track horen we naast Edwards editor Jabez Olssen en visual effects-eindverantwoordelijke David Vickery, die het eerder hebben over de speciale effecten, met onder meer de moeilijke shots van de tyrannosaurus onder water. Er is een alternatieve openingsscène (1:39) die nauwelijks verschilt met de originele, twee verwijderde scènes (4:17) waarin we onder meer iets langer plezier krijgen van de raptors, en een gag reel (1:52). Hoofdbrok is echter de uitstekende zesdelige making of-documentaire Jurassic World Rebirth: Hatching a New Era (56:20) waarin we de ontstaansgeschiedenis van de film zien, en ook hoe men dit deel tracht te doen onderscheiden van de vorige zes delen.




Al deze bonusmaterialen staan ook op de bijhorende Blu-ray. Maar - waar gaan we naartoe zeg? - de UHD bevat meer materiaal, in die zin dat we nog vier extra documentaires krijgen. Meet Dolores (3:57) gaat over de babydinosaurus die door Audrina Miranda (Isabella) in de film wordt geadopteerd - en u dacht al dat een hond moeilijk was. Munched: Becoming Dino Food (5:34) is een geestige bijdrage over de castleden die in de loop van de film door de dinosaurussen worden opgevreten. In A Day at Skywalker Sound (10:24) zien we sound designer Tim Nielsen aan het werk, die de kreten van de dinosaurussen aan het creëren is, en tot slot is er nog Hunting for Easter Eggs (6:35) waarin we een opsomming krijgen naar de knipogen naar de vorige films.

CONCLUSIE
Jurassic World: Rebirth is zeker niet het sterkste deel uit de franchise, maar elke dinosaurus op het bioscoopscherm die niét tot leven is gebracht door The Asylum is een aanwinst.