FILM
Ben (Colin Firth) ontwaakt na een auto ongeval uit een diepe coma en ontdekt dat zijn vrouw Elisa de klap niet overleefd heeft. Zijn wereld stort in elkaar en hij besluit te verhuizen. Moeizaam probeert hij een nieuw leven op te bouwen met als enige houvast de vriendschap met zijn nieuwe buurmeisje Charlotte (Mena Suvari). Wanneer Ben te pas en te onpas zijn overleden vrouw ziet opduiken verliest hij alle gevoel voor realiteit. Het lijkt er zelfs op dat hij niet langer in staat is in te staan voor zijn gedachten en zijn daden.

Regisseur Marc Evans oogstte een klein succesje met de horror-thriller My Little Eye in 2002. Met Trauma poogt Evans om nog verder op de reality-horrortrein te springen die de laatste tijd steeds wilder door het Japanse- en Amerikaanse filmlandschap raast. Films als The Ring en Ju-On: The Grudge hebben een nieuwe rage gecreëerd waar iedereen tegenwoordig wel zijn graantje van mee lijkt te willen pikken. Evans is jammer genoeg vergeten dat visuals slechts één onderdeel van een geslaagde film uitmaken. De cinematografie is meteen ook het sterkste onderdeel van Trauma. Hallucinant slecht zijn het volledig onsamenhangende scenario, de onlogische plotwendingen en het totale gebrek aan betrokkenheid bij de kijker. Je geeft geen zier om de personages en nog minder om de film die zich voor je ogen afspeelt. Het geheel is een verwarrende en onlogische smurrie die na enige tijd serieus begint te vervelen en nergens echt spannend wordt. De acteerprestaties zijn in orde, maar nergens beklijvend. Colin Firth, bekend om zijn sterke prestatie uit The Girl With A Pearl Earing, komt geen seconde als een volwaardig personage over. Ook Mena Suvari lijkt na haar sterke rol uit American Beauty serieus op de dool voor wat betreft haar filmkeuzes (zo houdt haar bijdrage aan het gedrocht van een film Spun ons nog geregeld uit onze slaap). Trauma is algemeen bekeken niet meer of niet minder dan een traumatisch toonbeeld van warrige onzin dat we het best zo snel mogelijk weer vergeten.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.85:1 beeld is van een degelijke kwaliteit. De enige minpuntjes die aan te duiden zijn betreffen minuscuul kleine compressie- en ghosting foutjes. Het kleurenpalet is doelbewust aan de donkere kant gehouden om zodoende een sombere sfeer neer te zetten. Het contrast herbergt diepe zwarte tinten en de beeldscherpte is goed. Het Dolby Digital 5.1 geluid klinkt erg ruimtelijk. De surroundkanalen en de subwoofer komen voldoende in actie. De dialogen zitten mooi gecentreerd en de muziek klinkt verspreid over de zes beschikbare kanalen. Een zeer degelijke geluidstrack.

EXTRA’S
Je zou haast gek zijn om bij deze film extra’s te verlangen.

CONCLUSIE
Trauma is als film niet meer dan een portie slappe koffie. Visueel biedt de prent een klein beetje sfeer. Met het scenario, logica, plotwendingen, motivaties, karakterontwikkeling en betrokkenheid van de kijker is het zeer bedroevend gesteld. We kunnen met de beste wil van de wereld deze film dan ook niet aanbevelen, zelfs niet als huurtip.