FILM
L'Ira Di Achille is een sandalen-en-zwaard-film uit de Cinecittà-studio’s van Rome over de heldendaden van Achilles in de tienjarige belegering van Troje door de Griekse legers. Achilles, zoon van koning Peleus van Thessalië en de zeegodin Thetis, is hun grootste troef wegens zijn fysieke onschendbaarheid. Alleen zijn achillespezen vormen een teer punt, die zijn zeer kwetsbaar omdat zijn moeder hem in de Styx dompelde terwijl ze hem bij de hielen hield. Hij is de held uit de Ilias van de Griekse historicus, schrijver en wijsgeer Homerus die Achilles, koning van Phthia, opvoert als de onversaagde, de held, de dappere en moedige krijger.

Tijdens de 10-jarige oorlog tegen Troje landen de Grieken en hun bondgenoten op de Turkse kust, maar hun opmars wordt gestuit door de Trojanen die hevige weerstand bieden. Om de troepen te voeden worden de steden in de wijde omgeving belegerd en beroofd en daarbij komt het tot onderlinge conflicten in het Griekse kamp. De Trojaanse koning Priamus profiteert van die situatie om de Griekse vloot te vernietigen, maar de onderneming mislukt. Wanneer Agamemnon, heerser van Mycene, broer van de Spartaanse koning Menelaus en initiatiefnemer van de Trojaanse oorlog, zijn bondgenoot Achilles beledigt, trekken de Phthianen zich terug uit de strijd tot grote teleurstelling van de andere verbondenen. Voor hun is de aanwezigheid van Achilles essentieel om de Trojanen op de knieën te krijgen. Pas wanneer Patroklos vermomd als Achilles de tweestrijd met Priamus aangaat en daarbij om het leven komt, neemt Achilles de wapens opnieuw op. Hij zint op wraak.

Marino Girolami blijft in zijn verfilming van de avonturen van Achilles heel dicht bij het verhaal van de Ilias. Hij maakt geen gekke bokkensprongen met de klassieke tekst van Homerus en respecteert diens scenische opbouw. Toch slaagt hij er niet in om Achilles’avonturen op een spannende en onderhoudende manier naar pellicule te vertalen. Vaak lijkt Achilles op verfilmd toneel met lange praatscènes en weinigzeggende interludia zonder veel actie of zinvolle toegevoegde waarde. Voor niet-ingewijde toeschouwers in de Griekse mythologie is de film moeilijk toegankelijke: té veel referenties naar een godenhemel en naar historische gebeurtenissen die een minimale voorkennis vereisen. Dit is een product dat mikt op kijkers die van avontuur houden, van grote militaire charges, spectaculaire tweegevechten en authentieke ensceneringen in adembenemende decors. Geen van dat alles is in de aanbieding in deze film: de gevechtsscènes moeten het stellen met een magere figurantenbezetting, amateuristische acteerprestaties en een povere regie. Nooit bereikt de regisseur het overweldigende effect van de racescène uit Ben Hur of de indrukwekkende veldslagen uit Gladiator en Troy. Achilles is een slechte b-movie, snel gemaakt en met een zeer beperkt budget. De muziek neemt een ruime plaats in, de trompetten schetteren bij elke panoramische scène en toch wil het maar niet lukken door een gebrek aan zinvol drama en drive. Na 20 minuten gaat Achilles oeverloos vervelen en is zappen de enige oplossing om de ellende zo gauw mogelijk achter de rug te hebben.

Gordon Mitchell wordt geacht de aantrekkelijke, goddelijke en heroïsche Achilles te zijn, maar daar is totaal geen sprake van, wel van slecht en houterig acteerwerk zonder ziel en begeestering. Jacques Bergerac als Hector en Mario Petri als Agamemnon brengen het er een stuk beter af, en spreken meer tot de verbeelding dan het hoofdpersonage dat nooit een aanvaardbaar niveau haalt. De vrouwelijke medespelers, Cristina Gaioni als Xenia en Gloria Milland als Briseis hebben een zeer ondankbare rol in dit scenario en zorgen alleen maar voor het noodzakelijke naakt. Hun haartooi, aankleding en make up getuigen voor de volle 100 procent van een productie uit de jaren’60: lang en sluik haar, felgekleurde minirokken onder een zijden sluier en zwaar aangezette wimpers en wangen. Een vergelijking met de 007-films uit dezelfde periode gaat helemaal op.

BEELD EN GELUID
L'Ira Di Achille is voor de transfer naar dvd verbeterd, maar het resultaat is alles behalve gelukkig: soms is er nauwelijks sprake van kleur en is een beige-achtige tint met groene invloeden overgebleven; op andere momenten is er sprake van heel felle kleuring en korreligheid van het beeld. Vuiltjes, niet weggewerkte beschadigingen en witte punten zijn overvloedig aanwezig. Het geluid is van een iets betere kwaliteit, maar niet bijzonder. Geluiden blijven vooraan met de stemmen in het midden. De muziek op de uiteinden. De bijgeluiden in de gevechtsscènes zijn soms mager.

EXTRA'S
Deze dvd bevat de Originele Bioscooptrailer en een fotogalerij.

CONCLUSIE
L'Ira Di Achille is een vrij oude film (1962) en men heeft weinig moeite gedaan om met de meest geavanceerde technieken de pellicule in zijn originele staat te herstellen. De kleur is afgewassen en het beeld vaak korrelig. De acteerprestaties zijn té mager en het script té saai om van een goede film te spreken. Ook wie deze dvd koopt voor de kostumering, de aankleding en de gevechtsscènes is eraan voor de moeite.