FILM
Jacob Jankowski (Robert Pattinson), de zoon van Poolse immigranten, moet zijn studies voor dierenarts afbreken als zijn ouders in een auto-ongeluk omkomen en hij zijn studielening niet meer terug kan betalen. Zijn zwerftocht langs de spoorweg voert hem langs het pad van een rondreizend circus in financiële moeilijkheden. De directeur van Benzini Brothers, August Rosenbluth (Christoph Waltz), is een onverbeterlijke bullebak met een drankprobleem, maar hij blijkt toch een zacht plekje in zijn hart te hebben voor Jacob, die aan de slag kan als dierenverzorger. En daar heeft hij een hele klus aan, want August laat zijn dieren (én zijn personeel) werken tot ze doodvallen. Jacob ziet zich echter verplicht om het paard dat een cruciale rol vervult in één van de steracts, af te maken, al was het maar om de gevoelens van Augusts vrouw, Marlena (Reese Witherspoon), te sparen. Daardoor wordt Jacob ei zo na van de rijdende trein geflikkerd. August heeft echter andere zorgen aan zijn hoofd: als replacement act kan hij ergens een tweedehandsolifant op de kop tikken en hij meent dat hij met deze publiekstrekker geld als slijk zal verdienen. Zijn werkwijze om een olifant te dresseren, namelijk met een stok met een ijzeren haak aan, levert niet het gewenste resultaat, en de manier waarop August zijn vrouw behandelt vertoont wat dat betreft grote parallellen. In beide gevallen bewijst Jacob in de praktijk dat een zachte aanpak meer rendeert. Qua zakencijfer zorgt de olifant wel voor een stijging in de ticketverkoop. August is echter niet blij wanneer zijn dierenoppasser aanpapt met zijn vrouw en hij meent dat op te lossen door haar nog meer te kastijden.




De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Robert Pattinson en Reese Witherspoon blijken ondanks niet meteen kritisch geacclameerde rollen in films als Twilight en Legally Blonde wél over een ernstig klassiek acteertalent te beschikken en hebben met deze film alleszins iets op hun palmares gezet waardoor ze door critici niet anders dan ernstig kunnen worden genomen. Samen met Oscar-winnaar Christoph Waltz (Inglourious Basterds) schitteren ze in dit sfeervol liefdesdrama over de ondergang van een gedelapideerd circus tijdens de Amerikaanse Grote Depressie. De film wordt verteld vanuit het perspectief van de oudere Jacob (mooi vertolkt door Hal Holbrook), die het in een Titanic-achtige flashback nodig vindt om aan het einde van zijn leven zijn verhaal door te geven aan een volgende generatie. Op het reconstrueren van de tijdsgeest van de jaren 30 en de magisch-realistische achtergrond van het harde leven van circusartiesten is allerminst beknibbeld. De film ziet er niet alleen schitterend uit, maar ademt ook helemaal de juiste sfeer en is het bewijs dat met de nodige aandacht voor detail het nog steeds mogelijk is om authentieke, uitbundige films met passie te draaien zonder gebruik van uitgebreide computereffecten. Ook het verhaal is eigenlijk op heel eenvoudige maar effectieve elementen gebouwd: Rosenbluth mishandelt zijn eigen vrouw even erg als zijn dieren en wordt daardoor in de armen van haar droomprins gedreven. De drie hoofdacteurs spelen prachtig op elkaar in, de chemie tussen Pattinson en Witherspoon is tastbaar, maar het is vooral Christoph Waltz die met zijn psychopatische trekjes en zijn in alcohol gedrengte en doorzopen grootheidswaanzin de show steelt, alhoewel hij duidelijk ook maar het eindproduct is van de omstandigheden waarin hij gedwongen is te leven en au fond geen slecht mens is, maar eentje is geworden. Het materiaal waarmee de acteurs mogen werken is dan ook zeer dankbaar: het script is een compact stukje authentiek en doorleefd drama dat nergens drammerig wordt. Dit soort tijdloze drama's wordt tegenwoordig minder en minder gemaakt en in de bioscopen in de programmatie weggedrukt door hersenloze pulp als Transformers 3.




BEELD EN GELUID
Water For Elephants heeft een zeer mooie transfer gekregen. De gebruikte kleuren met veel sepia en geel zien er erg nostalgisch oud en gezellig uit. Het beeld is meer dan voldoende scherp zodat je alle tierlantijntjes van de kostuums van het circusvolk, alsook de ouderdomsvlekken op de olifant, precies kan zien. Er wordt in de cinematografie nogal eens gespeeld met schaduwen en het contrastniveau faalt zelden. De geluidstrack is erg overtuigend: het kraken van de trein, de muziek van de brassband die de circusacts begeleidt, het geroezemoes in de dierenstallingen, alles weerklinkt netjes op de juiste plaats. De goede strakke audioregie zorgt ervoor dat het nergens één verwarrende kakofonie wordt. Met andere woorden: aan de transfer is dezelfde zorg besteed als aan het delicate detail van de film, en beide komen er versterkt uit.

EXTRA'S
De sfeervolle menu's stralen dezelfde fotografische kwaliteitsstandaard uit als de film zelf. Regisseur Francis Lawrence en scenarist Richard LaGravenese vertellen onder meer hoe ze kleine tegenslagen op de set in hun voordeel hebben weten om te buigen. Ze vertellen ook over de belangrijkste keuzes voor de muziek in de film, die telkens betrekking heeft op de scène in kwestie. Dan komen we aan de documentaires. In Raising The Tent (15:42) wordt verteld over hoe het circus de enige ontsnappingsmogelijkheid voor de dagelijkse sleur is; de film kon dan ook maar slagen via het nabouwen van een echt circus en dat is precies wat er gebeurd is, Diverse experts die nog iets van oude dierencircussen weten, zijn aangezocht om mee te helpen de Benzin Brothers opnieuw tot leven te wekken; ook bijdragen aan kostuums e.d. moesten de ilusie compleet maken. In The Menagerie (3:57) komt het gevaarlijkste element van de film bovendrijven, namelijk het filmen met echte dieren. De gouden regel van de cinema is om niets te proberen met kinderen of met levende dieren, en zeker niet met wilde dieren. Toch is dat gelukt op 8 weken tijd. Veel van het dooreenlopen van de dieren en het gebrul van de leeuwen was zuiver geluk én droeg ertoe bij dat men het beste kon maken van de situatie. Secrets Of The Big Top (12:13) vertelt ons iets over de historiek van circussen in de Verenigde Staten, met veel aandacht voor de per trein rondreizende gezelschappen. Door het uitvoerig opzoekwerk van de auteur zijn nogal wat waarheidsgetrouwe details in het scenario verwerkt. The Star Attraction (9:12) gaat natuurlijk over de 53-jarige olifant Rosie, voor de productie een godsgeschenk, die als circusatttractie allicht al wat trucs kende. In The Traveling Show: Page To Screen (9:14) vertelt auteur SarahGruen vanwaar haar fascinatie voor circussen van weleer. Zowel Robert Pattinson ale Reese Witherspoon mogen rekenen op een eerbetoon in de documentaires Robert Pattinson Spotlight (3:58) en Feature performer Reese Witherspoon (2:35), het eerste is basically een aaneenrijging van loftuitingen. Witherspoon heeft echter voor de film de stunts zelf ingestudeerd en een nogal intense training gevolgd voor haar rol. In Working Without A Net: The Visual Effects For Water For Elephants (22:37) leren we bij het bekijken van een met muziek ondersteunde reel dat de visuele effecten uit de film vooral dienen om de decors uit de jaren 30 te laten herleven en natuurpracht aan de achtergrond toe te voegen. Tot slot krijgen we nog de theatrical trailer (2:55).




CONCLUSIE
Water For Elephants is een degelijke kwaliteitsfilm waarmee Hollywood bewijst dat er nog wat anders dan pulp van de lopende band rolt. Verrassend zijn de rollen van Robert Pattinson en Reese Witherspoone, maar wat Christoph Waltz betreft blijkt dat zijn prijs voor Inglourious Basterds terecht was. Een coming-of-age-verhaal, een fabel over de grote depressie, een liefdesgeschiedenis,... Water For Elephants is dat alles en meer. De presentatie is over de hele lijn goed en bijgevolg overwegen we nét nog een top-predicaat.