FILM
Het gebeurt wel vaker dat je bij een film bepaalde vragen hebt. Hoe komen ze er bij, wie heeft er wat aan of hoe dom kan iemand zijn om in een vehikel geld te pompen? Michael Douglas blijft een filmicoon die niemand zal vergeten, toch lijkt het erop alsof hij (op de sublieme Behind The Candelabra van Soderbergh na) zowat alle rollen accepteert die hij aangeboden krijgt. Voor het geld moet hij het zeker niet doen (zijn fortuin wordt op een slordige 200 miljoen dollar geschat), maar als het alleen maar dient om zijn filmografie te rekken, zou er toch iemand (Catherina Zeta-Jones?) hem een halt moeten toeroepen, want zijn filmcarrière wordt eerlijkheidshalve met de dag onnozeler. 

Beyond The Reach werd bijna wereldwijd rechtstreeks op dvd gedropt en eens je aan deze saaie filmrit begint, weet je ook waarom. Een scenario dat nergens op slaat, barslechte dialogen, onuitgewerkte plots en saaie vertolkingen zijn de hoofdelementen van deze (nou ja) actiefilm die na een veelbelovende start ontzettend snel begint te vervelen. 

Madec (Michael Douglas) is een vent die ieder normaal mens zou moeten haten. Hij is steenrijk, hij vindt zichzelf de plezantste thuis en om zijn tijd te doden knalt deze macho in de Amerikaanse woestijn voor zijn plezier dikhoornschapen neer. Met zijn imponerende peperdure Mercedes-jeep en zijn ultramoderne wapens wapens vindt Madec zich een hele vent. Samen met zijn gids Ben (Jeremy Irvine) trekt hij er nog maar eens op uit, maar het loopt verkeerd af als de zakenman per abuis een oude mijnwerker neerknalt. Plotseling valt Madecs imperium in duigen en breekt het angstzweet hem uit. Hij probeert eerst de schuld in Bens schoenen te schuiven, en als dat hem niet lukt, stelt hij Ben voor de rest van zijn leven een vet betaalde job voor. Madecs is verbijsterd als hij merkt dat de jonge gids weigert om op zijn voorstel in te gaan. Het is het begin van een (slordig en ongelooflijk vervelend) kat-en-muisspel.

De Franse regisseur Jean Baptiste Léonetti probeert wel om iets behoorlijks van zijn film te maken, maar alles lijkt zo vergezocht dat Beyond The Reach niet meer dan een poging blijft. Douglas haalt zijn oude grijns uit de kast, maar hij is slechts de schaduw van wie hij ooit was. Ook Jeremy Irvine, die ooit mocht debuteren in War Horse van Spielberg (maar nooit verder geraakte dan dat), brengt geen verbetering. Een film om snel te vergeten, iets meer zinnigs kan je over Beyond The Reach wellicht niet zeggen.

BEELD EN GELUID
We zouden nog liegen ook, want er valt wel iets zinnigs over Beyond The Reach te zeggen en dat is de zeer geslaagde transfer van deze film. Léonetti heeft blijkbaar meer kaas gegeten van het in beeld brengen van indrukwekkende landschappen dan van het scheppen van een aantrekkelijk verhaal, en dat loont. Deze film, die zich bijna de hele tijd in de zuidwestelijke Amerikaanse woestijn afspeelt doet ons (qua beeld toch) enorm veel aan de majestueuze Cinemascope-beelden van de spaghettiwesterns van Sergio Leone denken. De kleuren zijn zeer verzorgd en van enige storing is geen sprake. De geluidsband is een sobere Dolby Digital 5.1 met af en toe wat geweerschoten en minimale geluiden.

EXTRA’S
Er staan geen extra’s op deze schijf en eerlijkheidshalve is dat ook niet nodig.

CONCLUSIE
Beyond The Reach wordt verondersteld een spannend kat-en-muisspel te zijn, maar jammer genoeg is de kat na een kwartiertje in slaap gedommeld waardoor er alleen maar verveling overblijft.