De overenthousiaste jonge hoteleigenaar Sonny Kapoor (Dev Patel), een onverbeterlijke optimist zonder noemenswaardige kennis van het ondernemerschap, die meent dat hij zal slagen waar zijn vader faalde, namelijk om het hotel commercieel leefbaar te maken, loopt over van de goede bedoelingen, maar zelfs zijn positieve ingesteldheid kan maar matig verhullen dat het krot, het slechtste hotel sinds Fawlty Towers (met Dev Patel als de lokale variant van Manuel) de facto op instorten staat, en in de folder behoorlijk gephotoshopt blijkt. Zijn bemoeizuchtige moeke (Lillete Dubey) wil bovendien dat haar zoon de tent verkoopt en met haar terugkeert naar New Delhi om daar te trouwen met het meisje dat zij voor hem voor ogen heeft. Sonny behoort echter tot de modernere lichting jonge Indiërs, die liever zijn bruid zelf kiest, en hij heeft een oogje op de al even vrijgevochten Sunaina (Tena Desae), een bediende in een callcenter. Aan moeke is echter veel gelegen om de relatie van haar zoon zo snel mogelijk op de klippen te laten lopen, liefst in combinatie met het faillissement van het hotel. Ook de zeven residenten komen op een kruispunt in hun leven: Evelyn zoekt naar een nieuwe zin voor haar bestaan, en hoopt die te vinden in een nieuwe job. Het huwelijk van Douglas en Jean loopt op de klippen, want zij kan helemaal niet wennen aan het nieuwe land. Graham vindt zijn jeugdliefde terug, maar zijn gezondheid begint hem parten te spelen. En Muriel wil niets liever dan zo snel mogelijk naar Engeland terugkeren, maar haar revalidatie zorgt ervoor dat ze tenminste nog een tijdje in een rolstoel zal moeten doorbrengen, en ze leert een belangrijke levensles vanaf het moment waarop ze zich het lot van een kastenloze vrouw aantrekt.

 

Regisseur John Madden (Shakespeare In Love) brengt in deze onwaarschijnlijke road movie het beste samen van wat het Britse acteersgilde in het segment zestigplussers te bieden heeft voor een eerlijke en ontwapenende kijk op het hedendaagse leven in India, en hij maakt zijn eigen versie van Love, Actually, maar dan voor de derde leeftijd. Het onderwerp - het leven na pensionering - is hoogst onsexy, maar Madden weet toch een film te brengen voor een breed publiek. Spijtig genoeg zijn zijn personages niet helemaal ontdaan van stereotypering, want in de cast vinden we onder meer de hete dekhengst op Viagra, het kibbelende koppel, de homo-in-de-kast en de racistische oude WASP-dame terug die we allemaal wel eens in andere films hebben zien figureren. De film is echter zo zwierig gemaakt, met gevoel voor timing, en voorzien van een uitstekende cast, dat dit nergens noemenswaardig stoort. Enkele subplots, waaronder de manier waarop Dev Patels (Slumdog Millionaire) personage aankijkt tegen de culturele generatiekloof, maar ook bijvoorbeeld de rouwverwerking van Judi Dench's Evelyn, verschaffen de film zelfs een ernstige ondertoon. Alleen is de film tegen het einde iets té klef, en worden de overduidelijk aanwezige logistieke problemen waar het hotel mee te kampen heeft, iets té veel met het magische toverstokje onder de mat geveegd. Evelyn onderhoudt een blog, die ze vult met gemeenplaatsen als "the person who risks nothing, does nothing, has nothing" die zó uit de almanak van de Bond Zonder Naam hadden kunnen komen. De film werd, op een paar inleidende scènes na, volledig ter plaatse gedraaid, met een grote en kleurige inbreng van de lokale bevolking, wat de authenticiteit alleen maar ten goede komt. Maddens kunde om dit allemaal mooi in beeld te brengen, maakt van deze film een schilderijtje waarin twee van de voornaamste actrices uit Downton Abbey elkaar nog maar eens het vuur aan de schenen mogen leggen.

BEELD EN GELUID
De mooie beeldtransfer toont het kleurrijke India zowel met de mooiere als de minder mooie kantjes. Het vuil in de straten komt door de detaillering soms meedogenloos hard over, en ook het vervallen hotel laat niet veel aan de verbeelding over. Anderzijds wordt gekozen voor bonte en zonnige kleuren die sterk contrasteren met het druilerige Engeland dat in de eerste tien minuten wordt getoond. De zwartniveau's volstaan, maar zijn niet bijzonder diepgeschakeerd, en een lichte laag grain bederft in sommige scènes toch een beetje de helderheid. De detaillering in close-ups is echter voorbeeldig. De DTS-HD MA 5.1-track volstaat ruimschoots voor deze dialooggedreven film; het rumoer in de straten van Jaipur klinkt gezellig en levendig, met een maximaal gebruik van de surroundkanalen waar nodig. De fijne score van Thomas Newman wervelt.

EXTRA'S
We moeten het helaas zonder commentaartrack van Madden of zijn zeven protagonisten stellen, en de bonussectie beperkt zich tot vijf featurettes waarbij het sleutelwoord kort is. Behind the Story: Lights, Colors and Smiles (2:34) is niet méér dan een kort promofilmpje, Casting Legends (3:55) doet de acteurs te kort, want zeven acteurs van het kaliber van een Maggie Smith er doordraaien op nog geen vier minuten doet deze vaklieden geen recht. Welcome to the Real Best Exotic Marigold Hotel (2:55) neemt ons mee naar het échte gebouw dat voor de film gebruikt werd, Trekking to India: Life is Never the Same (2:45) verhaalt het schieten op locatie, en Tuk Tuk Travels (1:26) toont ons de hectische scène waarin de cast naar het hotel wordt gebracht met een soort van taxifiets, bestuurd door mensen die kennelijk in reïncarnatie geloven, getuige het feit dat ze hun leven en verkeersveiligheid niet echt naar waarde schatten. De disk bevat ook nog wat cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
The Best Exotic Marigold Hotel is een film over hippe gepensioneerden, die vertolkt worden door de crème de la crème van het Britse acteursgilde en die een tegengewicht biedt tegen het actiegeweld dat onze cinema's teistert. De technische kwaliteit van deze schijf is aanvaardbaar maar de bonussectie is een giller.