FILM
In het futuristische Chicago is het, na de gebeurtenissen in Insurgent, bijltjesdag. Het terreurregime van Jeanine is voorbij, maar het is gewoon vervangen door een ander terreurregime, dat van Fours moeder Evelyn (Naomi Watts). De Facties zijn afgeschaft, en om het niveau van het brood en spelen op peil te houden, krijgen er elke dag een paar medestanders van Jeanine een proces. Nu ja, 'proces' is veel gezegd, want het verdict is eigenlijk al op voorhand bekend: één voor één krijgen de veroordeelden de dood met de kogel. Ondanks het feit dat hij zijn zus Tris (Shailene Woodley) heeft trachten te vermoorden, is het eerlang de beurt aan Caleb (Ansel Elgort). Tris kan echter de nakende executie niet verkroppen, en samen met haar vrienden Four (Theo James), Christina (Zoë Kravitz), Tori (Maggie Q) en de zichzelf ertussen gewurmde Peter (Miles Teller) ontsnapt het zestal na de gewaagde ontsnapping van Caleb naar het éne gebied waar ze hopen de achtervolgers af te schudden: de Fringe, het verboden land achter de met hoogspanning bewaakte muur die de ruïnes van Chicago omringt.




Naast een nucleair kerkhof vinden Tris en haar vrienden echter ook een technologisch geavanceerde beschaving, die de nieuwkomers onthaalt als helden. Vooral de 'directeur', David (Jeff Daniels), van het Bureau voor Genetisch Welzijn, ziet Tris als een triomf voor zijn beleid, namelijk dat het 'regeneratieprogramma' werkt. Chicago is namelijk voor het Bureau een soort van genetische speeltuin, waarin het door rasveredeling probeert de imperfecties van het menselijk genoom weg te werken. Aan het feit dat het elitaire programma in de eerste plaats de reden voor de nucleaire oorlog was, wordt gemakkelijkheidshalve even voorbij gegaan, en dat het Bureau in geval van het mislukken van het experiment met stellig gemak bereid is om de bevolking van Chicago weg te spoelen als laboratoriumratten, al evenzeer.




Tris is door haar status van Divergent bovendien voor de volle 100% 'puur' geworden. Four heeft evenwel dat geluk niet; hij is 'beschadigd'. Caleb is mogelijk nog meer beschadigd, en alhoewel David zijn best doet om de Raad van Bestuur van het bureau te overtuigen van het feit dat Tris de culminatie van het rasveredelingsprogramma is, hebben ze geen oren naar zijn argumenten. Four ontdekt bovendien dat de raids die worden gepleegd op de Fringers niet zozeer ingegeven worden door een terechte bekommernis om de veiligheid van de kinderen, maar door de behoefte van het Bureau om nieuw genetisch materiaal voor hun kweekprogramma te oogsten. Door toepassing van één of ander zenuwgas verliezen de jonge rekruten alle herinneringen aan hun verleden. In Chicago is het intussen tot een aanvaring gekomen tussen Evelyn en Johanna (Octavia Spencer), die beseft dat de nieuwe dictatuur geen haar beter is dan de vorige. Directeur David stelt daarom aan Peter voor om in Chicago te infiltreren en Evelyn toegang te verschaffen tot het gas, uiteraard met als verborgen agenda om het gas los te laten op de volledige bevolking, zodat het geneticaprogramma opnieuw met een schone lei kan beginnen. Als u echter dacht dat Tris en Four het Bureau zijn gang lieten gaan, gelooft u allicht nog in sprookjes.




Ik geef toe dat ik een boontje heb voor de Divergent-serie. Alhoewel elke young adult-reeks wel érgens een rammeltje in het scenario heeft - voor de overlevenden van een nucleaire holocaust zien de leden van het Bureau er merkwaardig doorvoed uit - zit de boodschap in deze film op de juiste plaats: net als bij het laatste deel van The Hunger Games is die boodschap dat het niet mogelijk is om het éne corrupte regime te onthoofden zonder dat er een tweede, mogelijk nog erger regime, zijn plaats inneemt. Waar The Hunger Games soms een beetje op een natte droom van een roedel mode-ontwerpers begon te lijken, is Allegiant een stuk minder gepolijst. De digitale effecten van het dystopische Chicago zien er bovendien een stuk prijziger uit, en omdat al dat geld toch op de één of andere manier moet worden terugverdiend, was het plan om ook het laatste boek van de Divergent-reeks in twee delen te verdelen. Het vierde deel, Ascendant, werd echter wegens tegenvallende inkomsten geschrapt, en wie wil weten hoe het verhaal afloopt, zal het boek moeten lezen.




Niet-kenners van het boek zullen allicht zich wel eens in de haren krabben bij de sprongetjes die in het scenario gemaakt worden. Vooral het feit dat verschillende protagonisten zich in een vingerknip van de buitengebieden naar het centrum van Chicago kunnen verplaatsen, terwijl dit bij de eerste doortocht door het nucleair kerkhof een hele opgave blijkt, komt niet geloofwaardig over. Omdat Kate Winslet in het tweede deel het loodje heeft gelegd, heeft de franchise nood aan een nieuwe tegenstander, een rol die door Jeff Daniels wordt ingevuld als de directeur van het Bureau, David. Daniels is redelijk creepy omdat hij zich aanvankelijk vriendelijk opstelt, maar naarmate zijn plannen duidelijk worden, blijkt hij een nog groter monster te zijn dan alle andere antagonisten opgeteld. Tris en Four moeten bovendien vechten op drie fronten tegelijk, want naast het feit dat Fours moeder dol is gedraaid, speelt Miles Teller alweer zijn typische verradersrol; je kan je afvragen of de andere personages na twee films niets geleerd hebben, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat Tellers Peter de anderen gewoon heeft gechanteerd om deel te mogen uitmaken van het gezelschap, en op metaniveau is het gewoon niet denkbaar om de Judas van het gezelschap nu al uit de reeks te schrijven. In de schaarse momenten waarop de scenaristen menen grappig te moeten zijn, vallen ze frontaal op hun bek, maar de rijke decors en de gelikte speciale effecten maken van Allegiant ideaal popcornvertier.




Veel nieuwe elementen worden nochtans niet aangereikt; de nevenplot waarin zowel Evelyn als het bureau hun volgelingen verbieden om hun territorium te verlaten, lijkt erg op dat uit de Maze Runner-franchise, en je moet al heel erg bijziend zijn om niet te merken dat Shailene Woodley's personage alleen in naam (én in geprefereerd wapen) verschilt van dat van Jennifer Lawrence uit de Hunger Games. Na het meer van hetzelfde-Insurgent wordt in deze film echter het universum opengebroken, en komen we toch al iets te weten over de ramp die de dystopische toekomst vooraf is gegaan. Schwentke weet bovendien de dode momenten te vermijden, waardoor de stapel clichés beter verteerbaar wordt. En per slot van rekening kan u in het young adult-genre véél slechter tegenkomen *kuch* Twilight *kuch*.

BEELD EN GELUID
We krijgen deze 4K-presentatie van Allegiant, waarbij het de eerste film is die wel degelijk in 4K is geschoten. De detaillering is heel precies, en de kleuren zien er in deze derde film een stuk levendiger uit dan bij de vorige twee entries in de franchise. Er wordt netjes gebalanceerd tussen de afgebroken gebouwen in de ruïnes van Chicago en de gladgepolijste futuristische structuren van de buitengebieden, wat dit derde deel een stuk meer science fiction-achtig maakt. Er blijft voortdurend oog voor textuur van gelaatsuitdrukkingen en voertuigen, en af en toe vallen de CGI-elementen iets te nadrukkelijk uit de mand als zijnde kunstmatig, want anders was dit gewoon een perfecte presentatie geweest. Wel perfect is de Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-track die de DTS-HD MA 5.1-track van de Blu-ray ruim overklast. De surrounds worden zeer aangesproken in deze film vol vliegende voertuigen, en de subwoofer krijgt ruim actie toebemeten. Daarnaast is er zeker ruimte voor meer subtiele ervaringen, zoals de halluciante muziekscore van Joseph Trapanese. De dialogen krijgen echter altijd voorrang, en zo hoort het ook.




EXTRA'S
De extra's zijn weer maar een fractie van die van de Blu-ray van Belga Home Video, waarbij de featurettes die waarschijnlijk weerhouden werden als exclusiviteit voor ketens als Target en Best Buy, zijn weggelaten. De audiocommentaartrack door producenten Doug Wick en Lucy Fisher is evenwel niet Nederlands ondertiteld. In Allegiant: Book to film (4:51) krijgen we wat toelichting bij de ietwat voor discussie vatbare keuze om het laatste boek van Veronica Roth in twee te splitsen; er wordt nét niet toegegeven dat dat vooral uit commerciële overwegingen was. De Battle in the Bullfrog (3:56) is één van de meest spectaculaire scènes uit de film, waarin Four het tegen meerdere tegenstanders tegelijkertijd moet opnemen in een neerstortende hovercraft. Finding the future: Effects and technology (10:32) behandelt de redelijk organische speciale effecten en het ontwerp van rekwisieten, Characters in conflict (5:58) lijst de diverse persoonlijke vendetta's uit de film op, zoals die tussen Evelyn en Joanna, en Tris en David. The next chapter: Cast and characters (7:36) somt op een drafje de personges op de film op: zowel de nieuwelingen als de ouwe getrouwen, alsook de personages die er in deze film beslist voor de laatste keer bij zijn. In Building the Bureau (11:56) zien we hoe de luchthaven van O'Hare werd omgevormd tot het futuristische hoofdkwartier van het Bureau voor Genetisch Welzijn.

CONCLUSIE
De Divergent-serie zal nooit vervolledigd worden; de acteurs hebben intussen allang andere oorden opgezocht, dus u zit noodgedwongen met een werkstuk dat niet af is. Als dat geen bezwaar is, dan krijgt u met deze 4K-release vooral een steengoede Atmostrack voorgeschoteld.