De derde aflevering van het achtste seizoen van de animatieserie South Park was meteen goed voor een rel in de Verenigde Staten, want daar mag je in naam van de freedom of speech zo wat alles ter discussie stellen of op de hak nemen, behalve ras en religie en met name alles wat te maken heeft met zwarten en/of joden ligt er heel gevoelig. Dat heeft alles te maken met de historische houding van Amerika ten opzichte van zijn Afro-Amerikaanse bevolking, met de slavernij en het niet toekennen van burgerrechten gedurende lange tijd enerzijds, en anderzijds met het schuldgevoel waarmee het hele blanke ras sinds WOII is opgescheept n.a.v. de Holocaust. Allemaal terecht overigens, maar het heeft ook geleid tot een overdreven lichtgeraaktheid die als een beschermd deken om hele stammen en bevolkingsgroepen wordt gesnoerd en die elke kritische en/of luchtige benadering van het verleden op voorhand verdacht maakt.
 

 

 

Daar hebben de makers van South Park zich niets van aangetrokken toen ze The Passion of the Jew in elkaar boksten, hoewel de uitkomst van de aflevering veel minder controversieel is dan tegenstanders willen doen geloven. Maar toegegeven: het is een gedurfde prestatie die Mel Gibsons controversiële kijk op het kruisigingverhaal in The Passion of the Christ op z’n minst evenaart. Die film staat niet toevallig centraal in deze aflevering van South Park, waarin de vuilgebekte Eric Cartman - of gewoon Cartman voor de vrienden – het aan de stok krijgt met z’n vriendje Kyle over het al dan niet misdadig karakter van joodse mensen naar aanleiding van de marteling en kruisiging van Jezus. Kyle, altijd in het groen gekleed, is van joodse afkomst – van z’n achternaam heet ie Broflovski – en hij ontkent uiteraard de beschuldigingen. Daarom stuurt Cartman hem naar de bioscoop. Kyle is onder de indruk van Gibsons statement en hij besluit om iets te doen. Ondertussen hijst Cartman zich in bruine kleren en past ie z’n haarsnit aan om de massa te mobiliseren tegen de moordenaars van Jezus.

 

Stan (het leuke figuurtje met blauwe muts en rode veer) en Kenny (altijd met oranje anorak tot boven z’n mond waardoor hij onverstaanbaar is) kunnen hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaan op hun beurt The Passion of the Christ bekijken. Ze vinden er niets aan. Ze voelen zich bedrogen en eisen aan de kassa hun geld terug. Maar die ballon gaat niet op en dus besluiten ze om ten huize van Mel Gibson in Malibu hun 18 dollar entreegeld op te halen. Maar hun confrontatie met de acteur en regisseur valt wel heel erg tegen. Ondertussen lanceert Kyle in de synagoge van South Park een oproep om excuses aan te bieden voor de moord op Jezus en stappen de troepen van führer Cartman door de straten van het anders zo rustige stadje, volgens Cartman met als ultieme doel de Juden aus zu rotten… Of Kenny zoals in alle overige 200 en zoveel afleveringen om het leven komt en hoe, dat vertellen we u hier liever niet.
 

 

 

Laat het duidelijk zijn: South Park is een animatieserie voor volwassen die niets van doen heeft met Pixar en/of Disney en die ook op geen enkele manier ambieert om de makers van kinderanimatie concurrentie aan te doen. De makers van South Park tappen niet alleen inhoudelijk en vormelijk uit een totaal ander vaatje, ze kiezen bovendien voor thema’s die buiten de belevingswereld van kinderen liggen én waarmee ze een massa tieners en twens bereiken die vatbaar zijn voor de gelaagde humor en de sarcastische, cynische en/of parodiërende stijl die de makers in de loop der jaren hebben verfijnd en voortdurend geactualiseerd. Net zoals in The Simpsons wordt het publiek een spiegel voorgehouden, maar in South Park is de aanpak veel directer en houdt die niet op bij insinuaties, want de dingen worden bij hun naam genoemd en voor de gemakkelijkheid heet het dat:

 

all Characters and events in this show – even those based on real people – are entirely fictional. All celebrity voices are impersonated… poorly. The following program contains coarse language en due to its content it should not be viewed by anyone.

 
 

Dat Mel Gibsons uitgeknipte hoofd op een figuurtje in luiers wordt geplakt, het is uiteraard pure fictie, net zoals alle negatieve commentaren en verwijzingen naar The Passion of the Christ, een product dat moeilijk een fictie kan worden genoemd. Maar zoals dat meestal gaat in South Park worden de misverstanden op het einde van de aflevering rechtgezet en de ev. verzuurde relaties tussen Cartman, Stan, Kyle en Kenny weer goedgemaakt, waarbij de makers in de slotscène hun eigen conclusies ventileren, in dit geval dat Cartman het – voor de zoveelste keer – bij het foute eind heeft en dat christenen zich niet dood hoeven te staren op de marteling en de gewelddadige dood van Jezus als inspiratiebron voor hun geloof, maar op z’n woorden en daden tijdens z’n leven. Of net zoals bij Pixar en Disney: all is well that is essentially well, waarmee de cirkel rond is.

 

In de loop der jaren heeft South Park technisch een hele evolutie gekend van cutoutanimatie (uitgeknipte beeldjes die tegen een vaste achtergrond worden bewogen) tot computeranimatie op Apple-computers, waardoor een betere detaillering mogelijk werd en waarbij af en toe (zoals in The Passion of the Jew) gebruik wordt gemaakt van getekende of gefotografeerde inserts. Alle 209 afleveringen hebben één ding gemeen: de eenvoudige animatiestijl. Dat heeft tot gevolg dat South Park-afleveringen in 6 à 8 dagen klaar zijn voor uitzending en dus heel makkelijk op de actualiteit in kunnen spelen, in tegenstelling tot bijv. afleveringen van The Simpsons die pas na 6 tot 8 maanden het definitieve afwerkingstadium bereiken. De drie afleveringen op deze dvd-uitgave zijn uitstekend van kwaliteit en komen direct van de originele computerbron. De kleuren zijn zoals dat in deze serie betaamt fel en andere keren een beetje flets, maar altijd scherp afgelijnd zoals in kinderboeken. De stemmetjes klinken eveneens een beetje kinderlijk, Cartman en z’n vriendjes zijn dan ook maar heel kleine kereltjes. Soms lenen de muzikanten en filmsterren die in de show optreden hun eigen stem aan de personages (wat o.a. Elton John, George Clooney, Jennifer Aniston destijds deden), maar in The Passion of the Jew is Mel Gibsons stem nagebootst, een procedé dat veel vaker toegepast wordt.

 

   
 

Als extra twee South Park-afleveringen waarin opnieuw het geloof een aparte en essentiële rol speelt. In Christian Rock Hard wordt Cartman door de rest van de jongens uit de band gegooid en dus richt hij z’n eigen groepje op om muziek voor Jezus te maken. Niet lang nadien voert zijn Faith+1 de hitlijsten aan. Stan, Kyle en Kenny worden tegelijk gearresteerd omdat ze illegaal muziek van het internet gedownload hebben. In Red Hot Catholic Love heeft de katholieke kerk opnieuw prijs en wel naar aanleiding van een ook vandaag nog altijd actueel onderwerp: seksschandalen. Als gevolg van de negatieve berichtgeving daalt het aantal kerkgangers in South Park dramatisch en wordt een beroep gedaan op de autoriteiten in Rome om de neergang een halt toe te roepen. Maar zelfs na zware therapie over de kwestie blijven Cartman, stan, Kyle en Kenny verward achter. Cartman besluit om voor een zekere afleiding te zorgen en hij brengt iets tot stand wat wetenschappelijk voor onmogelijk wordt gehouden.

 

South Park is vooral kritisch en grappig bedoeld en dankt z’n succes aan de snelheid waarmee de makers kunnen inspelen op de politieke en maatschappelijke actualiteit. In de drie afleveringen op deze dvd wordt de religie op de korrel genomen en is het vooral de aflevering The Passion of the Jew die destijds opschudding verwekte. Liefhebbers zullen deze uitgave appreciëren, wie er niets aan vindt, die zoekt z’n heil bij Open Season of Shrek, want daar is niks mis mee.