FILM ,
Deze film maakt deel uit van de vijfdelige John Hughes 5-Movie Collection waartoe ook nog Planes, Trains & Automobiles, She’s Having A Baby, Pretty In Pink en Some Kind Of Wonderful behoren.

"I'm from Chicago, I live in Chicago and I wanted very much for the music in Chicago to succeed." (John Hughes)

Life moves very fast. Vier monumentale woorden uit de vocabulaire van de jaren '80-film die zelfs geciteerd werden door first lady Barbara Bush tijdens één van haar speeches. Het script werd in amper zes dagen geschreven, maar toch maakte het een enorme impact, al was het maar omdat iedere tiener in de jaren '80 zich wel een beetje Ferris Bueller voelde. Jarenlang circuleerden in Hollywood plannen om een vervolg te maken op de box office hit uit 1986, maar dat botste steeds op een njet van hoofdrolspeler Matthew Broderick die vond dat de film simpelweg geen vervolg nodig had, en waarschijnlijk had hij meer dan groot gelijk, want Ferris Bueller's Day Off is simpelweg op alle fronten perfect en een sequel kan alleen maar op een teleurstelling uitdraaien.




Hughes was bij het schrijven van het script niet echt geïnteresseerd in een plot, en dat merk je want er is niet eens een happy end, maar gewoon het een einde van een dag waarop er het één en ander is gebeurd. Voor Hughes waren dan ook de personages van tel. Het kwam er hem in de eerste plaats op neer om echte mensen te creëren en met een hoofdpersonage dat in feite de hele wereld aankon. Naar verluidt was het script gebaseerd op ene Edward McNally, een vriend van Hughes, die net als Ferris Bueller achterna gezeten werd door een vlijtige schooldirecteur omdat die erin geslaagd was om 27 dagen te spijbelen. In ieder geval zit er volgens insiders sowieso een sterk autobiografisch tintje in de film. Zo stond John Hughes erop dat hij zelf de slaapkamer van Ferris zou mogen ontwerpen omdat hij wilde dat het zou lijken alsof het zijn eigen slaapkamer was toen hij op de middelbare school zat.

Het verhaal zelf is heel simpel, maar o zo effectief en vooral zeer herkenbaar. Zoals in iedere Hughes-film zitten we ook hier in de Amerikaanse middle class en ontmoeten we ene Ferris Bueller (Matthew Broderick) die alles heeft om van te dromen, maar toch vindt hij dat hij recht heeft op een dagje spijbelen. Eerst moeten wel ma en pa om de tuin geleid worden, maar de tiener is meer dan vindingrijk genoeg om daar een heel geavanceerd plan voor op poten voor te zetten. Eens de ouders geen hinderpaal meer vormen, overtuigt hij zijn vriend Cameron (Alan Ruck) om deel te nemen aan het dagje vrij, en nog wel met de Ferrari van zijn vader. En niet zo maar een Ferrari, wel één waar er maar 100 van zijn gemaakt en dus een zo goed als onbetaalbaar relikwie is. Omdat twee jongens samen maar op een saaie boel zou uitdraaien, nodigt Ferris ook zijn vriendinnetje Sloane (Mia Sara) uit. Terwijl de drie in de stad een feestje bouwen, zweert de schooldirecteur Ed Rooney (Jeffrey Jones) dat hij de spijbelaar wil betrappen.




Zoals alle films van John Hughes speelt ook hier zich alles af in zijn thuisstad Chicago, ook al werd de productie naar Los Angeles verhuisd. Hughes deed er alles aan om Chicago volop te tonen. De mooiste scene is ongetwijfeld die in de Willis Tower, wat het hoogste gebouw van Chicago is.

Een van de kwaliteiten van John Hughes als filmmaker is dat hij alles uit zijn acteurs en actrices weet te halen, hoewel de komedie natuurlijk gedragen voor een groot deel wordt gedragen door Matthew Broderick en nadien nooit meer beter deed. Het was een rol die op zijn lijf geschreven stond, en dat wist ook Hughes die van de acteur gehoord had omdat hij al een paar jaar op de Broadway-planken stond met Biloxi Blues van Neil Simon, wat hij later ook in een filmversie zou doen. Broderick stond echter zeer twijfelachtig tegenover deze rol omdat hij dacht dat het een rem zou vormen op zijn verdere carrière. Men had anders keus zat, want zowel Rob Lowe, John Cusack, Jim Carrey, Johnny Depp, Tom Cruise, Robert Downey, Jr. en Michael J. Fox waren geïnteresseerd in de rol van Ferris Bueller, maar gelukkig hapte Matthew wel toe.

Naast Broderick werd ook Jennifer Grey die het jaloerse zusje speelt als Baby een grote ster via Dirty Dancing. Ook Charlie Sheen speelt een klein rolletje als love interest van Grey, en het was trouwens op haar aanraden dat Hughes hem een kans gaf. Grey en Sheen kenden elkaar reeds van Red Dawn, en een jaar eerder werkte Hughes samen met Charlies broer (Emilio Estevez) in The Breakfast Club. Het moet trouwens een plezant boeltje geweest zijn op de set. Jennifer Grey en Matthew Broderick werden nadien een tijdje een koppel, en de ma en pa van Ferris traden nadien effectief met elkaar in het huwelijksbootje. De film is overigens meer dan een zo maar coming-of-age, ook als komedie (en zelfs als maatschappelijk drama door een tienerbril bekeken) overtreft hij alles. Het personage van Jeffrey Jones als klungelige schooldirecteur doet je wel aan de dieven uit Home Alone denken, maar de striphumor werkt naadloos. Ook Kristy Swanson zien we in één van haar eerste rolletjes, ook al komt ze slechts een paar minuutjes in beeld. En wat zou Ferris Bueller’s Day Off zijn zonder Edie McClurg, de schoolsecretaresse die potloden in haar torenhoge permanent heeft zitten.




Dat Ferris Bueller's Day Off één van de meest geliefde '80’s-films is, is dan ook geen toevalstreffer,  dit is een film die net als The Breakfast Club op alle fronten af is en het soort film dat je keer op keer opnieuw wil zien. Een van de beste komedies ooit? You bet!

BEELD EN GELUID
Als fervente liefhebber is het een ijdele hoop dat iedere klassieker dezelfde transfer zou kunnen krijgen als Ferris Bueller's Day Off, maar dat komt natuurlijk omdat dit een bestseller is en dan brengt dat op. De transfer die je hier aantreft is tot in de puntjes verzorgd met prachtige, heldere kleuren en een zo goed als perfecte detailuitvoering. Van een spatje filmgrain of ander mankement is hier geen sprake. De geluidsband is een zeer levendige Engels Dolby TrueHD 5.1 die voorzien is van Engelse ondertitels en vol '80’s-muziek, maar daarom is het dan ook een John Hughes-film!

EXTRA'S
Toen collega Werner het over de Benelux-versie had, moest hij met lede ogen toezien dat het schijfje dat toen op de markt werd gegooid er één was zonder ook maar één extra, maar dat is hier gelukkig anders! In Getting The Class Together: The Cast Of Ferris Bueller's Day Off komt de crew opnieuw samen om allerlei weetjes te delen over de film en daar zal de fan beslist wat aan hebben. De stukjes met John Hughes zijn uiteraard archiefmateriaal, want de lieve man was toen al lang dood. The Making Of Ferris Bueller's Day Off is een ouder filmpje en gaat gepaard met de nodige nostalgie. In de eerder korte extra Who Is Ferris Bueller? probeert men te achterhalen in hoeverre de film autobiografisch was voor Hughes. Het meest hilarische stuk is The World According To Ben Stein. Ben Stein was de speechschrijver van Richard Nixon en auteur van talloze invloedrijke economische boeken, maar zijn grootste faam heeft hij te danken aan een tweetal minuten acteerwerk in Ferris Bueller's Day Off waarin hij de leraar economie speelt en tijdens het appel moet vaststellen dat Ferris er niet is. In Vintage Ferris Bueller zien we hoe de cast elkaar interviewt en ten slotte is er nog een verzameling foto’s in Class Album.




CONCLUSIE
Niet dat we het van plan waren, maar over Ferris Bueller's Day Off valt geen slecht woord te vertellen. Dit is gewoon de perfecte coming-of-age '80’s-film met een perfect verhaal vol komische vondsten en memorabele vertolkingen.