FILM
Een sciencefictionfilm uit Litouwen waar flink wat Belgisch geld tegenaan gegooid is maar nooit een bioscoopzaal heeft gezien, dat is het trieste lot van Vesper, bij ons uitgebracht als Vesper Chronicles. Op het eerste gezicht oogt het allemaal wat als de zoveelste variatie op The Hunger Games of iets als The Maze Runner, maar ook al volgen we ruim twee uur een jonge tomboy, is dit toch andere koek.




Een precies jaartal weten we niet, feit is wel dat de wereld in een wel zeer duister tijdperk is terecht gekomen. Ondanks het feit dat de mens heel wat geïnvesteerd heeft in de biotechnologie, hebben allerlei virussen de landbouw, de fauna en het merendeel van de mensen vernietigd. Men moet al een vergeeld boek uit de kast halen om te zien welke dieren er ooit op onze planeet hebben rondgewandeld. De wereld wordt beheerst door de zogenaamde Citadellen, die zaadjes verkopen, wat het enige voedsel is dat de mensen hebben. Het is in de eerste vijf minuten best wel slikken om de overvloed van informatie te verwerken, maar alles wijst zichzelf uit en draait zelfs uit op een traag tempo, misschien zelfs iets te traag.




Alles draait rond Vesper, een dertienjarige durfal (Raffiella Chapman) wiens vader in bed ligt met allerlei tubes in zijn maag en zijn keel. Dankzij een geavanceerde technologie kan Vesper met hem via een drone communiceren. Het R2D2-achtig ding volgt Vesper bij iedere beweging die ze buiten zet, waarbij ze heldhaftig op zoek gaat naar een manier om de aarde weer leefbaar te maken. Op iedere vierkante centimeter loert er echter gevaar, of het is in de vorm van gemuteerde beesten of het is haar oom Jonas (de Britse karakterkop die je beslist wel kent uit Snow White And The Huntsman of The World's End) die uit alles geld probeert te slaan. Alles verandert wanneer Vesper de jug (dat zijn synthetische wezens die op mensen lijken en door de Citadel gemaakt zijn om als slaven te dienen) Camellia (Rosy McEwen) ontmoet.




Het mooiste aan deze apocalyptische film van Kristina Buozyte en Bruno Samper, die in 2012 al samen Vanishing Waves maakten, zijn de verbluffende decors die schreeuwen om het grote witte doek. Visueel ziet alles er kil, maar tevens oogverblindend uit, en doet qua sfeer denken aan de stop-motionwereld van Henry Selick, of zelfs die van Jean-Pierre Jeunet.

Vesper is een film die met ontzettend veel liefde is gemaakt, maar er tegelijkertijd ijskil uitziet en helaas ook soms wat te langdradige scènes bevat, en dat geldt zeker voor de momenten waarin Vesper en Camellia elkaar beter willen leren kennen. Door zijn aparte sfeer, en niet altijd even boeiend verhaal is Vesper zeker geen film voor iedereen, maar zeker en vast mooi genoeg om hem een verdiende kans te gunnen.




BEELD EN GELUID
Deze zo goed als obscure titel waar de pers zo goed als geen aandacht aan heeft geschonken is bij ons verschenen op Blu-ray bij The Searchers. Ook al ziet de wereld van Kristina Buozyte en Bruno Samper er door zijn ellende allesbehalve mooi uit, is dit toch een transfer om de duimen en vingers bij af te likken. De haarscherpe details zijn een streling voor het oog, en veel beter kan waarschijnlijk niet. Ook over de DTS-HD MA 5.1-geluidsband valt niks negatief te zeggen, hoewel die eerder ingetogen is met effectieve, maar toch eerder minimale geluidseffecten.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op dit schijfje.

CONCLUSIE
Vesper is een zeer aparte sciencefictionfilm waarvan de meningen zeker en vast verdeeld zijn. Wie gek is op prachtige decors en er tegen kan dat bepaalde scènes wel zeer traag verlopen, moet deze vergeten film van Kristina Buozyte en Bruno Samper zonder meer een kans gunnen.