FILM
Over Jan Verheyen is er al heel wat geschreven. In een recent interview verklaarde de filmmaker dat hij er geen problemen mee heeft om in allerlei populaire tv-shows te verschijnen als daardoor zijn films beter scoren. Hij is inderdaad het soort regisseur dat perfect de weg naar de media vindt en die er geen probleem mee heeft om af en toe eens zijn broek af te steken (gelukkig alleen figuurlijk!). Dat betekent evenwel nog niet dat hij daardoor een geniaal filmmaker is. Wel is hij bijv. de man die het Vlaamse publiek naar B-film liet kijken en ofschoon zo’n verdienste respect afdwingt, blijft hij ook de bedenker van afschuwelijke ondingen als Buitenspel of godbetert Zot Van A. De beste film die Verheyen tot op heden heeft gemaakt is zijn ode aan de slasherfilm (Alias). Tenminste dat was zo tot hij met Het Vonnis op de proppen kwam. Zelfs critici die het bloed van de Antwerpenaar kunnen drinken moesten mondjesmaat toegeven dat hij met dit gerechtsdrama zichzelf overtrof. Want jawel, Het Vonnis is zeer goed en zonder twijfel één van de beste Vlaamse commerciële films aller tijden.

Verheyen vond dat Vlaanderen recht had op een eigen courtroomdrama. Ondertussen weet heel Vlaanderen welke partij binnenkort Verheyens stem zal krijgen, gelukkig kan de Antwerpenaar zich in zijn film beheersen. Zich niet tevreden voelen met de soms surrealistische wegen van de justitiewereld is namelijk geen Vlaams, maar een universeel gegeven. Ook al maakt Verheyen bijv. een misplaatst grapje over een kunstenaar die katjes in de lucht smijt, is Het Vonnis gelukkig geen typische Vlaamse film geworden, niet qua inhoud, maar ook niet qua filmstijl. Jan Verheyen is geen Sidney Lumet, maar hij heeft wel zijn grootste vijanden lik op stuk gegeven door zichzelf te overstijgen.

Het verhaal zelf is ondertussen meer dan genoeg bekend. Luc Segers (Koen De Bouw) is een voorbeeldig burger. Hij werkt hard, zet zich in voor zijn gezin, leest de juiste boeken en stemt wellicht op de liberalen. Maar dan gebeurt het. Op een avond wordt zijn echtgenote (Joke Devynck) op een hondsbrutale manier vermoord terwijl ze brood uit een automaat haalt. Op hetzelfde ogenblik wordt zijn dochtertje van de weg gemaaid. De droom van Luc Segers is weg. Het enige waaraan hij zich kan optrekken is het feit dat de dader zal worden gestraft, maar ook dat "geluk" wordt hem ontnomen. Omdat één of andere procureur is vergeten om een handtekening te plaatsen wordt de boef op vrije voeten gesteld.

Verheyen waagt zich meer dan eens op glad ijs met dit gevoelige onderwerp. Net zoals bij ieder ander draait ook Verheyens maag zich om als een misdadiger de gevangenis mag verlaten wegens een procedurefout. Maar wat is het alternatief? We voelen sympathie voor het personage van Koen De Bouw, maar het kan toch ook niet dat het slachtoffer in pure Death Wish-stijl à la Charles Bronson zijn moordenaars afknalt? Verheyen zegt het wel niet expliciet, maar we vermoeden dat voor hem de doodstraf weer kan. Ofschoon Verheyen met Het Vonnis op een veel hoger niveau staat, haalt hij nu ook weer zijn neus niet op voor platgetreden clichés die de film minder interessant maken. Gelukkig worden die schitterend gecamoufleerd door de ijzersterke acteerprestaties. Koen De Bouw en Johan Leysen imponeren wederom, Jo De Meyere is gewoon weer Jo De Meyere (en dus schitterend) en Veerle Baetens is zonder meer de beste actrice van ons land.

BEELD EN GELUID
Over de kwaliteit van deze Blu-ray is er op diverse forums ondertussen ook al heel wat geschreven. Het gaat immers niet om een progressieve transfer waarbij elk 24ste van een seconde alle lijnen van het beeld worden opgebouwd. Wel is Het Vonnis een interlaced transfer waardoor slechts de helft van de lijnen alternatief wordt genegereerd met als gevolg een onrustig beeld. Of indien je het in eenvoudigere taal wil: dit schijfje bezit niet de kwaliteit van een Blu-ray.

EXTRA'S
Echt veel extra materiaal vind je op deze disk niet, ofschoon je je de vraag kan stellen of dat wel nodig is. Het interview met Verheyen leert je immers meer dan voldoende over deze film. Verheyen is zoals altijd hypernerveus en tussen de regels hoor je dat hij al lang niet meer wakker ligt van wat critici over hem schrijven. Het grote publiek houdt van hem en daarmee is zijn doel bereikt. Er is ook een verslagje over de première van de film en dat is interessant voor wie bijv. wil weten wat Will Tura van Het Vonnis vond. Ten slotte zijn er ook nog wat weggelaten scènes op deze disk terug te vinden.

CONCLUSIE
Niet iedereen zal het over zijn lippen kunnen krijgen, maar Jan Verheyen heeft deze keer een steengoede film gemaakt. Verheyen zou Verheyen niet zijn zonder beroep te doen op onze emoties, maar ook al maakt hij zich (net zoals de politici die hij hekelt) schuldig aan populisme, toch blijft Het Vonnis een geslaagde prent. Met dank aan de briljante cast en het knappe camerawerk van Frank van den Eeden. We zouden bijna durven beweren dat we hem Zot Van A vergeven!