CONCERT
Op 17 augustus 1991 stond AC/DC in Castle Donington samen op de affiche met Metallica, Mötley Crue, Queensrÿche en The Black Crowes voor het Monsters Of Rock-concert. De gigantische massa is er getuige van hoe AC/DC opent met Thunderstruck, wat ons betreft één van hun betere nummers en tevens nummer 1-hit in 1991. En met dit nummer is de trein vertrokken. Gedurende twee volle uren krijg je de ene hit na de andere te horen; stevige rocksongs met sublieme gitaarsolo’s van Angus Young. Het concert wordt zoals steeds met veel overtuiging gebracht door de groepsleden. Dié twee uur op het podium is voor hen trouwens het beste deel van de dag. Opmerkelijk is dat een aantal songs sneller klinken dan hun originele studioversie. Dit heeft alles te maken met de komst van drummer Chris Slade die bij AC/DC debuteerde met het album The Razor’s Edge. Slade beukt er fanatiek op los tijdens dit concert wat resulteert in een strakker en snediger drumgeluid. Een goed voorbeeld is de song Heatseeker die hier een heel pak levendiger klinkt dan de originele studioversie uit 1986.

Wat ons echter verontrust is dat een aantal fans op het internet beweren dat dit concert grotendeels gedubd zou zijn, waarbij sommige songs van een ander concert afkomstig zijn. Of deze verdachtmakingen waarheid bevatten of compleet uit de lucht gegrepen zijn, hebben we eerlijk gezegd niet kunnen achterhalen. Desalniettemin is deze Live At Donington samen met het recentere Stiff Upper Lip een uitstekend rockconcert zonder franjes, zonder poespas, geen tongzoenen onder bandleden (gelukkig maar) of onverwacht ontblote borsten om de aandacht te trekken, neen, pure en oversneden rock recht uit het hart en zo hoort dat.

De playlist voor dit concert bestaat uit de volgende 18 songs: Thunderstruck, Shoot To Thrill, Back In Black, Hell Ain't A Bad Place To Be, Heatseeker, Fire Your Guns, Jailbreak, The Jack, Dirty Deeds Done Dirt Cheap, Moneytalks, Hells Bells, High Voltage, Whole Lotta Rosie, You Shook Me All Night Long, T.N.T., Let There Be Rock, Highway To Hell en For Those About To Rock (We Salute You).

BEELD EN GELUID
Om met een positieve noot verder te gaan, kunnen we al stellen dat de Engelse Dolby Digital 5.1-track vrij goed klinkt en optimaal gebruik maakt van de beschikbare kanalen. De stevige drumpartijen en gitaarsolo’s komen uitstekend tot hun recht en ook het ruwe stemgeluid van Brian Johnson is haarscherp. Heel wat minder goed vergaat het de beeldkwaliteit. Vanaf het begin voel je dat het niet goed zit met de beeldtransfer. Je merkt onmiddellijk de vele vuiltjes en krassen op de print. Tevens is er behoorlijk wat ruis aanwezig, vermoedelijk afkomstig van de originele 35mm pelicule die gebruikt werd voor de opnames van dit concert. En de lijdensweg is nog niet ten einde: de kleuren ogen vrij flets, het contrast is niet optimaal, het ghosting-effect is af en toe zichtbaar, enz. Enorm jammer dat men niet meer moeite gedaan heeft om het beeld wat op te knappen. De beeldkwaliteit van onze videoband van dit concert is zeker niet slechter en dat kan toch niet de bedoeling zijn van het medium dvd.

EXTRA’S
Een audiocommentaar bij een concert van AC/DC. U leest het goed. Angus en Malcolm Young geven de nodige achtergrondinformatie bij het concert en de songs, maar hun bijdrage is echter beperkt tot de eerste 40 minuten van het concert en meestal niet bijzonder boeiend. Hun accent maakt het soms ook moeilijk om te volgen want ondertitels ontbreken. Interessanter is het commentaar van Angus en Malcolm Young bij de discografie van de band. Bij het grootste deel van hun albums krijg je als kijker leuke weetjes en informatie over de productie te horen. Voorts krijg je wat ons betreft nog een nutteloze extra die je voor elk van de bandleden een camerastandpunt laat kiezen zodat je hen apart kan volgen tijdens een bepaalde song.

CONCLUSIE
Wat concert betreft is het recentere Stiff Upper Lip samen met Live At Donington verplichte kost voor de fans. Op vlak van beeldtransfer moeten we hier met lede ogen aanzien hoe de kwaliteit quasi compleet de mist ingaat.